عون بن جعفر طیار
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عون بن جعفر بن ابی طالب |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا |
عون بن جعفر بن ابی طالب (ع)، از یاران امام حسین (ع) بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پدر عون، جعفر بن ابی طالب، برادر حضرت علی(ع) و مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی است. او در حبشه متولد شد و در سال هفتم هجری همراه خانواده‌اش به مدینه هجرت کرد. پیامبر(ص) درباره او فرمود: «عون در خلقت و اخلاق شبیه من است.»
شیخ طوسی او را در شمار اصحاب امام علی (ع) ذکر کرده است.[۱]
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا با امام حسین (ع) همراه بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت عبدالله بن مسلم با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و در حالی که رجز می‌خواند، جنگید. عون پس از نبردی سخت به شهادت رسید.
عمری می‌نویسد که او و برادرش محمد اصغر در کربلا به شهادت رسیدند. [۲] اما برخی وجود محمد اصغر را در کربلا انکار کرده و گفته‌اند که او با عون بن عبدالله بن جعفر طیار یکی است. در نتیجه شهادت محمد اصغر جای تردید دارد.
ذکر نام در زیارتنامه ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.[۳]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ - رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۵۰.
- ↑ - المجدی فی انساب الطالبیین، عمری، علی بن محمد، چاپ احمد مهدوی دامغانی، قم: ۱۴۰۹ ﻫ ق. ، ص۲۹۶.
- ↑ - برای تفصیل بیشتر رک : عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب، ابن عنبه، احمد، چاپ مهدی رجایی، قم: ۱۳۳۸ش.، ص۳۶؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، ۱۳۴۵ ﻫ ق.، ص۱۶۷؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۵۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه،۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۷؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۸، ص۲۱۲؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۱۷؛وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۲۴۲؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، ۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۱۳، ص۱۶۹.