جعفر فرزند على فرزند ابى طالب (ع)
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| خویشاوندان سرشناس | امام علی(ع)، امام حسن(ع)؛ امام حسین(ع)؛ عباس(ع) |
| ولادت | حدود 39 یا 41 هجری قمری |
| وفات/شهادت | 61 قمری - کربلا؛ |
| نحوه وفات/شهادت | شهادت در رکاب امام حسین (ع) |
| از یاران | امام حسین (ع) |
جعفر بن علی بن ابی طالب پسر امیرالمومنین (ع) و ام البنین که در واقعه کربلا حضور داشت و به همراه برادرانش عباس و عبدالله و عثمان در روز عاشورا به شهادت رسید.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جعفر، فرزند امام علی (ع) و فاطمه بنت حزام بن خالد معروف به «ام البنین» است. امام علی (ع) به خاطر علاقه فراوانی که به برادرش جعفر بن ابی طالب داشت، نام او را جعفر نهاد.[۱] برخی معتقدند او هنگام شهادت 19 سال داشته[۲] که بنابراین پس از شهادت پدر به دنیا آمده است. برخی نیز معتقدند هنگام شهادت 21 ساله بوده[۳] که بر این اساس دو سال از عمر خود را در زمان حیات امام علی (ع) سپری کرده است.
شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جعفر از همان ابتدای حرکت امام حسین (ع) از مدینه، با ایشان همراه شد.[۴] بنابر نقل مورخان، عصر روز عاشورا، حضرت عباس (ع) برادران خود (عبدالله، جعفر و عثمان) را ترغیب کرد تا قبل از او به میدان بروند و گفت: به پیش بروید تا من، اخلاص و خیرخواهی شما را در راه خدا و رسولش ببینم، چراکه شما فرزند ندارید.[۵] پس جعفر به میدان رفت در حالی که چنین رجز می‌خواند:
| إِنِّی أَنَا جَعْفَرٌ ذُو الْمَعَالِی | ابْنُ عَلِی الْخَیرِ ذُو النَّوَالِ | |
| ذَاکَ الْوَصِی ذُو السَّنَا وَ الْوَالِی | حَسْبِی بِعَمِّی جَعْفَرٍ وَ الْخَالِ | |
أَحْمِی حُسَیناً ذَا النَّدَى الْمِفْضَال | ||
آن علی که وصی پیامبر و فردی بلند مرتبه و ولیّ است. افتخار به عمویم جعفر و دایی‌ام مرا بس است.
من از حسین صاحب کرم و بزرگواری حمایت می‌کنم.[۶]
سرانجام خولی بن یزید اصبحی تیری به سوی او انداخت که به شقیقه یا چشم او اصابت کرد[۷] و به نقلی هانی بن ثبیت حضرمی او را به شهادت رساند.[۸]
نام او در زیارت الشهدا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در زیارت الشهدا از جعفر بن علی تجلیل شده است:
- «السَّلَامُ عَلَی جَعْفَرِ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ الصَّابِرِ نَفْسُهُ مُحْتَسِباً وَ النَّائِی عَنِ الْأَوْطَانِ مُغْتَرِباً الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتَالِ الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزَالِ الْمَکثُورِ بِالرِّجَالِ»
- سلام بر جعفر بن امیر المؤمنین، هم او که در راه خشنودى خدا با جان شکیبایى نمود و در بلاد غربت خود را آماده‌ى جنگ نمود و براى نبرد پیش رفت مردان جنگى زیادى بر او حمله‌ور شدند [و او را کشتند].