ابوالحتوف بن حارث انصاری عجلانی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته = از یاران امام حسین (ع) | | نقش های برجسته = از یاران امام حسین (ع) | ||
}}'''ابوالحتوف بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی،''' از شهدای [[کربلا]] است. | }}{{یاران امام حسین علیه السلام}} | ||
'''ابوالحتوف بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی،''' از شهدای [[کربلا]] است. | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۰
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | ابو الحتوف بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی |
محل زندگی | کوفه |
نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
ابوالحتوف بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی، از شهدای کربلا است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوالحتوف از تیره بنی عجلان از قبیله خزرج انصار مدینه بود که در کوفه در محله محکمه که زیستگاه خوارج بود، زندگی میکرد. وی از یاران امام حسین (ع) بود.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوالحتوف و برادرش سعد از خوارج بودند که در سپاه ابن سعد میجنگیدند، اما در عصر عاشورا هنگامی که امام حسین (ع) طلب یاری مینمود، منقلب شدند و به سوی امام حسین (ع) آمدند و او را یاری دادند و پس از نبرد با لشکر عمر بن سعد، هر دو در یک مکان به شهادت رسیدند.[۱]
در زیارت نامهها نام او و برادرش ذکر نشده است.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : مقتل الحسین المقرم، المقرم، السید عبدالرزاق، بیروت: دارالکتاب الاسلامی، ۱۹۷۹ م. مقرم، ص۲۴۰؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۱۹؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۱۲؛ ۵. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص۹۴؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۵، ص۲۸ ؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص۱۲۲؛ مشاهد العترة الطاهرة، ص۱۷۸؛ الکنی والالقاب، قمی، عباس، قم: انتشارات بیدار. و الالقاب، ج۱، ص۴۵. - الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۸-۱۹۹.