بشر بن سوط همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Esmaeili صفحهٔ ابو اسماء بشر بن سوط همدانی را به بشر بن سوط همدانی منتقل کرد: نام اشتباه با کنیه وارد شده است) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =بشر بن سوط همدانی قابضی | ||
| کنیه = | | کنیه =ابواسماء | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| زادروز/زادگاه = | | زادروز/زادگاه = | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| دیگر فعالیت‌ها = | | دیگر فعالیت‌ها = | ||
| منصب = | | منصب = | ||
}}''' | }}'''بشر بن سوط همدانی قابضی،''' مکنی به ابواسماء<ref>طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.</ref>، یکی از سربازان [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
[[عبدالرحمن بن عقیل بن ابی طالب (ع)|عبدالرحمن بن عقیل]]، پسر عموی امام حسین (ع) پس از [[شهادت]] برادرش [[جعفر بن عقیل بن ابی طالب (ع)|جعفر]] با اذن امام، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه [[کوفه]] در آمد و توسط بشر بن سوط و [[عثمان بن خالد جهنی|عثمان بن خالد جهنی]] به شهادت رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰. </ref> اگر چه در [[زیارت ناحیه مقدسه]] نام قاتل او [[عمر بن خالد بن اسد جهنی|عمر بن خالد بن اسد جُهَنی]] ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز [[عاشورا]]، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة<ref>- مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱. </ref> | [[عبدالرحمن بن عقیل بن ابی طالب (ع)|عبدالرحمن بن عقیل]]، پسر عموی امام حسین (ع) پس از [[شهادت]] برادرش [[جعفر بن عقیل بن ابی طالب (ع)|جعفر]] با اذن امام، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه [[کوفه]] در آمد و توسط بشر بن سوط و [[عثمان بن خالد جهنی|عثمان بن خالد جهنی]] به شهادت رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰. </ref> اگر چه در [[زیارت ناحیه مقدسه]] نام قاتل او [[عمر بن خالد بن اسد جهنی|عمر بن خالد بن اسد جُهَنی]] ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز [[عاشورا]]، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة<ref>- مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱. </ref> | ||
==مرگ== | ==مرگ== | ||
به نقل طبری، [[مختار ثقفى|مختار ثقفی]]، عبدالله بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد فرستاد که در قتل [[حسین بن علی (ع)|امام حسین (ع)]] نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان بن خالد فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹. </ref> | به نقل طبری، [[مختار ثقفى|مختار ثقفی]]، عبدالله بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد فرستاد که در قتل [[حسین بن علی (ع)|امام حسین (ع)]] نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان بن خالد فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹. </ref> | ||
گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.<ref>- ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.</ref> | گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.<ref>- ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | [[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | ||
<references /> | [[en:Bishr b. Sawt]] | ||
<references />{{navbox | |||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۵
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | بشر بن سوط همدانی قابضی |
| کنیه | ابواسماء |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از سربازان عمر بن سعد بود در کربلا |
بشر بن سوط همدانی قابضی، مکنی به ابواسماء[۱]، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالرحمن بن عقیل، پسر عموی امام حسین (ع) پس از شهادت برادرش جعفر با اذن امام، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط بشر بن سوط و عثمان بن خالد جهنی به شهادت رسید.[۲] اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمر بن خالد بن اسد جُهَنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز عاشورا، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة[۳]
مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد فرستاد که در قتل امام حسین (ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان بن خالد فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.[۴]
گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.[۵]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.
- ↑ - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰.
- ↑ - مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱.
- ↑ - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹.
- ↑ - ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.