سعد بن حارث انصاری عجلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سعد بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی،''' از تیره بنی‌ عجلان از قبیله خزرج انصار مدینه بود که در کوفه در محله محکمه کوفه که زیستگاه خوارج بود، زندگی می‌کرد. سعد بن حارث بن سلمه انصاری از یاران امام حسین (ع) بود.
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| عنوان              =
| تصویر              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
|توضیح تصویر        =
خط ۲۳: خط ۲۱:
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع)
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}
}}'''سعد بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی،''' به همراه سپاه [[عمر بن سعد|عمر سعد]] به [[کربلا]] آمد اما پشیمان شد و به یاری [[امام حسین(ع)]] شتافت و در روز [[عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.
 


==زندگینامه==
سعد بن حارث از تیره بنی‌ عجلان از قبیله خزرج انصار مدینه بود که در [[کوفه]] در محله محکمه که زیستگاه خوارج بود، زندگی می‌کرد.
==نقش در واقعه کربلا==
سعد و برادرش [[ابوالحتوف بن حارث انصاری عجلانی|ابوالحتوف]] از خوارج بودند که در سپاه [[عمر سعد|ابن سعد]] می‌جنگیدند، اما در عصر [[عاشورا]] هنگامی که امام حسین (ع)‌ طلب یاری نمود، منقلب شدند و به سوی امام حسین (ع) آمدند و او را یاری دادند. آنها پس از نبرد با لشکر عمر بن سعد، هر دو در یک مکان به [[شهادت]] رسیدند. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : مقتل الحسین المقرم، المقرم، السید عبدالرزاق، بیروت: دارالکتاب الاسلامی، 1979 م.  الحسین مقرم، ص240؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج2، ص319.</ref>


==نقش در واقعه کربلا==
سعد و برادرش ابوالحتوف از خوارج بودند که در سپاه ابن سعد می‌جنگیدند، اما در عصر عاشورا هنگامی که امام حسین (ع)‌ طلب یاری می‌نمود، منقلب شدند و به سوی امام حسین (ع) آمدند و او را یاری دادند و حسن عاقبت یافتند و پس از نبرد با لشکر عمر بن سعد، هر دو در یک مکان به شهادت رسیدند. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : مقتل الحسین مقرم، ص240؛ اعیان الشیعه، ج2، ص319؛ تنقیح المقال، ج2، ص12؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص94؛ قاموس الرجال، ج5، ص28؛ ؛ حدائق الوردیه، ص122؛ مشاهد العترة الطاهرة، ص178؛ الکنی و الالقاب، ج1، ص45.  - الفتوح، ج5، ص198-199.</ref>
در زیارت نامه‌ها نام او و برادرش ذکر نشده است.  
در زیارت نامه‌ها نام او و برادرش ذکر نشده است.  
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 387.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 387.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۳۸: خط ۳۹:
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای بعد از نماز ظهر]]
[[رده: شهدای بعد از نماز ظهر]]
[[en:Sa'd b. al-Harth al-Ansari]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}
[[رده:جداشدگان از سپاه عمر سعد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سعد بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا

سعد بن حارث بن سلمه انصاری عجلانی، به همراه سپاه عمر سعد به کربلا آمد اما پشیمان شد و به یاری امام حسین(ع) شتافت و در روز عاشورا به شهادت رسید.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سعد بن حارث از تیره بنی‌ عجلان از قبیله خزرج انصار مدینه بود که در کوفه در محله محکمه که زیستگاه خوارج بود، زندگی می‌کرد.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سعد و برادرش ابوالحتوف از خوارج بودند که در سپاه ابن سعد می‌جنگیدند، اما در عصر عاشورا هنگامی که امام حسین (ع)‌ طلب یاری نمود، منقلب شدند و به سوی امام حسین (ع) آمدند و او را یاری دادند. آنها پس از نبرد با لشکر عمر بن سعد، هر دو در یک مکان به شهادت رسیدند. [۱]

در زیارت نامه‌ها نام او و برادرش ذکر نشده است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. برای تفصیل بیشتر رک : مقتل الحسین المقرم، المقرم، السید عبدالرزاق، بیروت: دارالکتاب الاسلامی، 1979 م. الحسین مقرم، ص240؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج2، ص319.