بشر بن غالب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
شیخ طوسی از بشر به عنوان یکی از اصحاب امام‌ حسین (ع)  نام برده است. <ref>رجال طوسی، ص99. </ref> سید بن طاووس نیز او را از اصحاب امام‌ حسین (ع) شمرده و تصریح کرده که چون امام در ذات العرق توقف نمود. فردی‌ از قبیله‌ بنی‌اسد به‌ نام‌ بُشر بن‌ غالب‌ اسدی‌ که‌ از سوی‌ عراق‌ می‌آمد، با امام‌ دیدار کرد. امام‌ از او نیز درباره‌ اوضاع‌ داخلی‌ عراق‌ سؤالاتی‌ نمود. او اوضاع‌ کوفه‌ را بد توصیف‌ کرد و سخن فرزدق را تکرار کرد. امام‌ فرمود: ” اِن‌َّ اللهَ تَبارَک‌َ وَتَعالی‌ یفْعَل‌ُ ما یشاءُ وَ یحْکم‌ُ ما یریدُ “ <ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص381. </ref> خداوند بزرگ‌ آن‌چه‌ را خواهد، انجام‌ می‌دهد و بر آن‌چه‌ اراده‌ کند، حکم‌ می‌کند. به موجب گزارش سید بن طاووس بشر همراه امام روانه کربلا شد و در روز عاشورا به شهادت رسید. <ref>اللهوف، ص131.</ref> مجلسی نیز بر همین عقیده است. <ref>بحار الانوار، ج44، ص199-200.</ref>
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان             =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =بِشرِ بن غالب
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              = از اصحاب امام‌ حسین (ع)
}}'''بِشرِ بن غالب،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] بود. گرچه حضور او در [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] در ابهام است اما برخی از مولفین از وی به عنوان شهید کربلا نام برده اند.


== همراهی با امام حسین(ع) ==
شیخ طوسی، بشر بن غالب را به عنوان یکی از اصحاب [[امام حسین(ع)|امام‌ حسین (ع)]] ذکر کرده است.<ref>رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۹۹</ref> سید بن طاووس نیز از او به عنوان صحابی امام‌ حسین (ع) نام برده و تصریح کرده که چون امام حسین (ع) در [[ذات عرق|ذات العرق]] توقف نمود، فردی‌ از قبیله‌ بنی‌ اسد به‌ نام‌ بُشر بن‌ غالب‌ اسدی‌ که‌ از سوی‌ عراق‌ می‌آمد، با امام‌ حسین (ع) دیدار کرد.


بنا به نقل دیگر بشر بن‌ غالب‌ با امام‌ همراه‌ نشد. بعدها او را دیدند که‌ بر سر مزار امام‌ حسین‌ (ع) گریه‌ می‌کند و از این‌که‌ او را یاری‌ نکرده،‌ پشیمان‌ است‌. <ref>ترجمة الامام الحسین (ع)، ص88. </ref>
امام‌ حسین (ع) از او درباره‌ اوضاع‌ داخلی‌ عراق‌ سؤالاتی‌ نمود. او اوضاع‌ [[کوفه]]<nowiki/>‌ را بد توصیف‌ کرد و سخن [[فرزدق‌|فرزدق]] را تکرار کرد. امام‌ حسین (ع) فرمود:«اِن‌َّ اللهَ تَبارَک‌َ وَتَعالی‌ یفْعَل‌ُ ما یشاءُ وَ یحْکم‌ُ ما یریدُ<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع) ترجمه موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)، گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع)، به کوشش علی مؤیدی و دیگران. قم: نشر مشرقین، ۱۳۸۱ ش.ص۳۸۱. </ref> ، خداوند بزرگ‌ آن‌چه‌ را خواهد، انجام‌ می‌دهد و بر آن‌چه‌ اراده‌ کند، حکم‌ می‌کند.»


== شهادت در کربلا ==
به موجب گزارش سید بن طاووس بشر همراه امام حسین (ع) روانه کربلا شد و در روز عاشورا به [[شهادت]] رسید. <ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ ﻫ ق. ، ص۱۳۱.</ref> مجلسی نیز بر همین عقیده است. <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۱۹۹-۲۰۰.</ref>
بنا به نقل دیگر بشر بن‌ غالب‌ با امام‌ حسین (ع) همراه‌ نشد. بعدها او را دیدند که‌ بر سر مزار امام‌ حسین‌ (ع) گریه‌ می‌کند و از این‌که‌ او را یاری‌ نکرده،‌ پشیمان‌ است‌. <ref>ترجمه الامام الحسین (ع) من تاریخ دمشق، ابن عساکر، ابوالقاسم علی بن حسن، تحقیق علامه شیخ باقر محمودی، بیروت: مؤسسه المحمودی، ۱۳۹۸ ﻫ ق.، ص۸۸. </ref>


==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 378.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۷۸.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۶

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل بِشرِ بن غالب
نقش های برجسته از اصحاب امام‌ حسین (ع)

بِشرِ بن غالب، از اصحاب امام حسین(ع) بود. گرچه حضور او در کربلا در روز عاشورا در ابهام است اما برخی از مولفین از وی به عنوان شهید کربلا نام برده اند.

همراهی با امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شیخ طوسی، بشر بن غالب را به عنوان یکی از اصحاب امام‌ حسین (ع) ذکر کرده است.[۱] سید بن طاووس نیز از او به عنوان صحابی امام‌ حسین (ع) نام برده و تصریح کرده که چون امام حسین (ع) در ذات العرق توقف نمود، فردی‌ از قبیله‌ بنی‌ اسد به‌ نام‌ بُشر بن‌ غالب‌ اسدی‌ که‌ از سوی‌ عراق‌ می‌آمد، با امام‌ حسین (ع) دیدار کرد.

امام‌ حسین (ع) از او درباره‌ اوضاع‌ داخلی‌ عراق‌ سؤالاتی‌ نمود. او اوضاع‌ کوفه‌ را بد توصیف‌ کرد و سخن فرزدق را تکرار کرد. امام‌ حسین (ع) فرمود:«اِن‌َّ اللهَ تَبارَک‌َ وَتَعالی‌ یفْعَل‌ُ ما یشاءُ وَ یحْکم‌ُ ما یریدُ[۲] ، خداوند بزرگ‌ آن‌چه‌ را خواهد، انجام‌ می‌دهد و بر آن‌چه‌ اراده‌ کند، حکم‌ می‌کند.»

شهادت در کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به موجب گزارش سید بن طاووس بشر همراه امام حسین (ع) روانه کربلا شد و در روز عاشورا به شهادت رسید. [۳] مجلسی نیز بر همین عقیده است. [۴]

بنا به نقل دیگر بشر بن‌ غالب‌ با امام‌ حسین (ع) همراه‌ نشد. بعدها او را دیدند که‌ بر سر مزار امام‌ حسین‌ (ع) گریه‌ می‌کند و از این‌که‌ او را یاری‌ نکرده،‌ پشیمان‌ است‌. [۵]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۹۹
  2. فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع) ترجمه موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)، گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع)، به کوشش علی مؤیدی و دیگران. قم: نشر مشرقین، ۱۳۸۱ ش.ص۳۸۱.
  3. اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ ﻫ ق. ، ص۱۳۱.
  4. بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۱۹۹-۲۰۰.
  5. ترجمه الامام الحسین (ع) من تاریخ دمشق، ابن عساکر، ابوالقاسم علی بن حسن، تحقیق علامه شیخ باقر محمودی، بیروت: مؤسسه المحمودی، ۱۳۹۸ ﻫ ق.، ص۸۸.