- تنها بانویی که در روز عاشورا در صحنه نبرد کربلا به شهادت رسید، ام وهب بود.
- عبدالرحمن بن عبد ربه انصاری خزرجی، شهید کربلا، شاهد و راوی غدیر خم بود.
- در لحظات تنهایی مسلم بن عقیل در کوچههای کوفه، زنی به نام طوعه با وجود همه خطرها به ایشان پناه داد.
- کتاب حسین(ع) از دیدگاه مسیحیت (در تصویر) به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- نخستین زمینی که خداوند به آن قداست بخشید، کربلا است
- اولین شهید از خاندان بنی هاشم، حضرت علی اکبر(ع) بود.
صفحهٔ اصلی
(تغییرمسیر از Main Page)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
به ویکی حسین خوش آمدید
- • ادبیات
- • هنر
- • تاریخ اجتماعی
- • ادیان و مذاهب
- • تاریخ و جغرافیا
مدخل برگزیده
زمانی که امام حسین(ع) قصد هجرت به سوی مکه را داشت، مسلم بن عقیل به او پیشنهاد کرد از بیراهه به مکه روند که هرگاه سپاهیان ولید بن عتبه بن ابی سفیان والی مدینه درصدد تعقیب برآمدند، به آنان دسترسی پیدا نکنند. اما امام نپذیرفت و از جاده اصلی به سوی مکه حرکت کرد و فرمود: از راه اصلی خارج نمیشوم تا آنچه را خداوند مقدر فرموده، عملی سازد. پس از اینکه مردم کوفه از امام حسین(ع) دعوت کردند تا رهبری آنان را در مبارزه با امویان برعهده گیرد و دعوت نامههای بسیاری که شمار آنها را تا دوازده هزار تخمین زدهاند، به سوی امام حسین(ع) فرستادند و همین سبب شد تا امام به سمت کوفه حرکت کند. ادامه ...
آیا میدانستید
برگزیدهها
اثر برگزیده
در کتاب نیایش حسین(ع) در بیابان عرفات با خدایش، علامه جعفری انسانها را در دعا کردن به ۳ دسته تقسیم کرده: گروهی برای نیازهای مادی، گروهی برای اینکه موقعیت وجودی خود را تشخیص دهند و گروهی دیگر که تمام اراده و عملشان رنگ نیایش دارد و این شعف آنها تمام اراده و عملشان را تحتالشعاع قرار دادهاست.
گروه سوم، 3 هدف بزرگ، تکامل مادی و معنوی، نیرو گرفتن از ماوراءالطبیعت و در تماس بودن با بینهایت بزرگ را از نیایش خود دارند که در کتاب هر سه مورد را توضیح داهاست.
منزلگاههای مسیر امام حسین(ع)
روز | منزلگاه |
---|---|
۸ ذی الحجه | |
۹ ذی الحجه | |
۱۰ ذی الحجه | |
۱۴ ذی الحجه | |
۱۵ ذی الحجه | |
۱۸ ذی الحجه | |
۱۹ ذی الحجه | |
۲۶ ذی الحجه | |
۲۷ ذی الحجه | |
۲۸ ذی الحجه | |
۲ محرم |
نگاره برگزیده
اثر حسین زنده رودی با ترکیب شعر محتشم کاشانی متعلق به مکتب سقاخانه است. زندهرودی برای نخستین بار در آثاری که در حدود سال ۱۳۳۸ عرضه کرد هنر عامیانه مذهبی را بکار گرفت و امکانات بصری بـالقوه آن را نشان داد. زنده رودی در ابتدای کار سقاخانه با نقشهای متأثر از فاجعه کربلا آغاز کرد ولی پس از مدتی به «خوشنویسی» پرداخت.