عباس ابن علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ مارس ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹۳: خط ۹۳:




۶- عصر روز‌ نهم‌ [[محرم|محرم‌]]، [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] به‌ سوی ‌خیمه‌گاه‌ امام‌ حسین(ع) آمد و بانگ‌ زد: «فرزندان‌ خواهر من‌ کجایند؟ عباس‌ و برادران‌ او (جعفر، عبدالله و عثمان‌) کجایند؟» ([[ام البنین|امّ‏‌ البنین]]<nowiki/>‌ مادر آنان از قبیله‌ بنی‌ کلاب‌ بود که [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] و عبدالله بن‌ اُبّی ال‏محل‌ که‌ نزد عمر بن‌ سعد بودند، از این‌ قبیله‌ بودند. آنان از ابن‌ زیاد امان‌نامه‌ای‌ برای‌ پسران‌ امّ‌ البنین‌ گرفتند).<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ﻫ ق / ۱۹۶۲– ۱۹۶۷م.، ج۵، ص۴۱۶؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص۴۴۰.</ref> کسی‌ به‌ شمر پاسخ‌ نداد.  
۶- عصر روز‌ نهم‌ [[محرم|محرم‌]]، [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] به‌ سوی ‌خیمه‌گاه‌ امام‌ حسین(ع) آمد و بانگ‌ زد: «فرزندان‌ خواهر من‌ کجایند؟ عباس‌ و برادران‌ او (جعفر، عبدالله و عثمان‌) کجایند؟» ([[ام البنین|امّ‏‌ البنین]]<nowiki/>‌ مادر آنان از قبیله‌ بنی‌ کلاب‌ بود که [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] و عبدالله بن‌ اُبّی ال‏محل‌ که‌ نزد عمر بن‌ سعد بودند، از این‌ قبیله‌ بودند. آنان از ابن‌ زیاد امان‌نامه‌ای‌ برای‌ پسران‌ امّ‌ البنین‌ گرفتند).<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ﻫ ق / ۱۹۶۲– ۱۹۶۷م.، ج۵، ص۴۱۶؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص۴۴۰.</ref> کسی‌ به‌ شمر پاسخ‌ نداد.


امام ‌حسین(ع) فرمود: «اَجیبوه‌ُ وَ اِن‌ْ کان‌َ فاسِقاً»<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص۴۳۴.</ref> گر چه‌ انسان‌ تبه‌کاری‌ است‌، اما پاسخش‌ گویید! پاسخ‌ دادند: «چه‌ می‌گویی‌ و چه‌ می‌خواهی‌؟»  
امام ‌حسین(ع) فرمود: «اَجیبوه‌ُ وَ اِن‌ْ کان‌َ فاسِقاً»<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص۴۳۴.</ref> گر چه‌ انسان‌ تبه‌کاری‌ است‌، اما پاسخش‌ گویید! پاسخ‌ دادند: «چه‌ می‌گویی‌ و چه‌ می‌خواهی‌؟»  
خط ۱۹۴: خط ۱۹۴:


===توسل جویی و نیاز خواهی===
===توسل جویی و نیاز خواهی===
توسل جویی به مقدسان و برگزاری مراسم و شعایر مذهبی، گونه‌ای ارتباط برقرار کردن با خداوند و یاری جستن از مقربان درگاه او در رفع تنگناها و مصائب است. این گونه اعمال بخشی از حیات دینی و زندگی معنوی مردم مسلمان، به ویژه شیعیان را در جامعه‌های سنتی شکل می‌دهد و کار کردی روانی-اجتماعی در انسجام نظام زندگی روزمره آنان دارد و به خواست‌ها و انتظارات عاطفی آنان پاسخ می‌دهد.<ref>نک: دیا، ۱۸۶/۱۰-۱۸۸.</ref> توسل جویی به حضرت عباس(ع) در میان شیعیان جهان بیشتر از این راه‌ها صورت می‌گیرد. انداختن سفره نذری حضرت ابوالفضل(ع) یا ام البنین، مادر ابوالفضل<ref>نک: دیا، همانجا، نیز برای جایگاه انار در این سفره، نک: ۱۰/ ۳۰۶-۳۰۷.</ref>؛ پختن آش و حلوا یا حلیم و «گِرده عباسی»<ref>گرده: قرص نان؛ نک: رسولی، ۳۱۱.</ref>، «نان عباس بن علی»<ref>معتمدی، ۵۶۲/۱.</ref>، تهیه «حاضری» (صبحانه) به نام «حضرت عباس علم بردار»<ref>شریف، ۱۳۸.</ref>: خیر کردن ماست و پنیر، سقایی در ایام عزاداری محرم، به ویژه در تاسوعا و عاشورا با ساختن سقاخانه و وقف آن و نوشاندن آب و شربت فی سبیل الله در ایام سوگواری و انداختن سفره‌های نذری و پختن و اهدای نذورات گوناگون.<ref>شکورزاده، ۴۸.</ref>
توسل جویی به مقدسان و برگزاری مراسم و شعایر مذهبی، گونه‌ای ارتباط برقرار کردن با خداوند و یاری جستن از مقربان درگاه او در رفع تنگناها و مصائب است. این گونه اعمال بخشی از حیات دینی و زندگی معنوی مردم مسلمان، به ویژه شیعیان را در جامعه‌های سنتی شکل می‌دهد و کار کردی روانی-اجتماعی در انسجام نظام زندگی روزمره آنان دارد و به خواست‌ها و انتظارات عاطفی آنان پاسخ می‌دهد.<ref>نک: دیا، ۱۸۶/۱۰-۱۸۸.</ref> توسل جویی به حضرت عباس(ع) در میان شیعیان جهان بیشتر از این راه‌ها صورت می‌گیرد. انداختن سفره نذری حضرت ابوالفضل(ع) یا ام البنین، مادر ابوالفضل<ref>نک: دیا، همانجا، نیز برای جایگاه انار در این سفره، نک: ۱۰/ ۳۰۶-۳۰۷.</ref>؛ پختن آش و حلوا یا حلیم و «گِرده عباسی»<ref>گرده: قرص نان؛ نک: رسولی، ۳۱۱.</ref>، «نان عباس بن علی»<ref>معتمدی، ۵۶۲/۱.</ref>، تهیه «حاضری» (صبحانه) به نام «حضرت عباس علم بردار»<ref>شریف، ۱۳۸.</ref>: خیر کردن ماست و پنیر، سقایی در ایام عزاداری محرم، به ویژه در تاسوعا و عاشورا با [[بستن سقاخانه|ساختن سقاخانه]] و وقف آن و نوشاندن آب و شربت فی سبیل الله در ایام سوگواری و انداختن سفره‌های نذری و پختن و اهدای نذورات گوناگون.<ref>شکورزاده، ۴۸.</ref>


«آش عباس علی» یا سفره ابوالفضل قوچانی‌ها نیز در خراسان شهرت خاص دارد. فراهم کردن و خوردن و پخش این آش آدابی دارد که این موارد از ویژگی‌های تمثیلی آن است:
«آش عباس علی» یا سفره ابوالفضل قوچانی‌ها نیز در خراسان شهرت خاص دارد. فراهم کردن و خوردن و پخش این آش آدابی دارد که این موارد از ویژگی‌های تمثیلی آن است:

منوی ناوبری