۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
'''اسرای اهل بیت (ع)''' همان بازماندگان روز عاشورا بودند که اسیر شدند. سپاه [[یزید]] کاروان اسرا به [[کوفه]] و [[شام]] برد. | '''اسرای اهل بیت (ع)''' همان بازماندگان روز [[عاشورا]] بودند که اسیر شدند. سپاه [[یزید]] کاروان اسرا به [[کوفه]] و [[شام]] برد. | ||
==شرح== | ==شرح== | ||
اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) بودند، برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر کربلا. زنان [[بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به مدینه بازگشتند. برخى از زنان غیر بنى هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>''ابصار العین، ص 133.''</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام سبایا و اسارى یاد شده است. به اسیرى گرفتن افرادى از اهل بیت (ع) هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى بود، هم جسارت و توهین به رسول اللّه (ص) به شمار مىآمد. | اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) بودند، برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر [[کربلا]]. زنان [[بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به مدینه بازگشتند. برخى از زنان غیر [[بنیهاشم|بنى هاشم]] به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در [[کوفه]] ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>''ابصار العین، ص 133.''</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام سبایا و اسارى یاد شده است. به اسیرى گرفتن افرادى از [[اهل بیت (ع)]] هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى بود، هم جسارت و توهین به رسول اللّه (ص) به شمار مىآمد. | ||
امّا امویان بر اساس کینهاى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان سقیفه و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیّر تبریزى: | امّا امویان بر اساس کینهاى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان سقیفه و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیّر تبریزى: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ |روزى که طرح بیعت «منّا امیر» شد<ref>''آتشکده، نیّر تبریزى، (چاپ 1372 ق) ص 116.''</ref>}} | {{ب|دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ |روزى که طرح بیعت «منّا امیر» شد<ref>''آتشکده، نیّر تبریزى، (چاپ 1372 ق) ص 116.''</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}[[زینب (س)|حضرت زینب (س)]] و [[زین العابدین «ع»|حضرت سجاد (ع)]] دو چهرۀ بارز آن جمع بودند و با نطقها و خطابههاى خویش، امویان را رسوا و شهداى کربلا را معرّفى کردند. | ||
حضرت زینب | |||
==اسیران کربلا== | ==اسیران کربلا== | ||
اسامى اسراى کربلا از اهل بیت و دیگران (طبق آنچه در منتخب التواریخ آمده است) چنین است: <ref>''منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانى، ص 297 (همراه با تفصیل و ذکر مأخذ هر سخن).''</ref> | اسامى اسراى کربلا از اهل بیت و دیگران (طبق آنچه در منتخب التواریخ آمده است) چنین است: <ref>''منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانى، ص 297 (همراه با تفصیل و ذکر مأخذ هر سخن).''</ref> |