سینه زنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲٬۵۶۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۱: خط ۶۱:
'''جوش زنی:''' جوش زنی نوعی سینه زنی است که بیشتر در مناطق کرمان، سیستان و یزد رایج است. در زابل در بعضی از شب ها روزهای خاص مانند تاسوعا و عاشورا، پیش از حرکت هیئت ها، عزاداران با حلقه زدن در محوطه حسینیه و با دهل زدن با سبکی خاص و هماهنگ، اشعاری را در مظلومیت و مصائب سالار شهیدان می خوانند و همراه با آن، اقدام به جوش و خروش می کنند. در پایان مراسم نیز با لعن و نفرین بر یزید و یزیدیان و عاملان و قاتلان اباعبدالله الحسین (ع) و یاران شهیدش، مراسم جوش گرفتن را به پایان می رسانند.  
'''جوش زنی:''' جوش زنی نوعی سینه زنی است که بیشتر در مناطق کرمان، سیستان و یزد رایج است. در زابل در بعضی از شب ها روزهای خاص مانند تاسوعا و عاشورا، پیش از حرکت هیئت ها، عزاداران با حلقه زدن در محوطه حسینیه و با دهل زدن با سبکی خاص و هماهنگ، اشعاری را در مظلومیت و مصائب سالار شهیدان می خوانند و همراه با آن، اقدام به جوش و خروش می کنند. در پایان مراسم نیز با لعن و نفرین بر یزید و یزیدیان و عاملان و قاتلان اباعبدالله الحسین (ع) و یاران شهیدش، مراسم جوش گرفتن را به پایان می رسانند.  


در بنجار زابل، سینه زنیاز شب ششم ماه محرم شروع می شد. ابتدا سینه زن ها در مقابل مسجد، دایره بزرگی تشکیل می دادند و دو سه نفر که صدای خوش داشتند، نوحه می خواندند. زابلی ها این نوع سینه زدن را «جوش پووکا» (جوش پاها) می نامیدند. نوحه خوانانی که در وسط دایره بودند، می خواندند و دیگران که دایره بزرگی را تشکیل داده بودند، پاسخ آنان را می دادند. در حین خواندن، عزاداران پاهای خود را محکم به زمین می کوبیدند و با یک دست به سینه خود می زدند. <ref>صادقی، عباسعلی، بنجار، زابل، سیستان و بلوچستان، 1349.</ref>


در شهر بابک از شب پنجم محرم، عزادارن حسینی (ع) سینه زنی را آغاز می کردند و به اصطلاح محلی جوش می زدند؛ به این ترتیب که دو ساعت قبل از شروع روضه، عده ای از مردان و جوانان، در حالی که دست چپ را روی شانه هم گذاشته بودند، دایره وار، در اطراف ستونی که میان حسینیه قرار داشت و نامش چهل چراغ بود می چرخیدند و با دست راست به سینه خود می زدند و فردی خوش صدا به عنوان «پیشخوان» در حلقه سینه زنان می لیستاد و شروع به خواندن اشعار می کرد نمونه ای از نوحه جوش زنی در زیر ذکر شده است:


{|
|-
! پیش خوان: !! سینه زنان:
|-
| حسینم سر ندارد یا محمد || حسینم وای حسینم
|-
| مگر مادر ندارد یا محمد || حسینم وای حسینم
|-
| امشب شب عزا بود || واویلا واویلا
|-
| عزا به کربلا بود || واویلا واویلا
|-
| امشب جناب فاطمه || واویلا واویلا
|-
| با اضطراب و واهمه || واویلا واویلا
|-
| آید به دشت کربلا || واویلا واویلا
|-
| گوید حسین من چه شد || واویلا واویلا
|-
| نور دو عین من چه شد || واویلا واویلا
|-
| امشب شب عزا بود || واویلا واویلا
|}
نوحه خوانی و سینه زنی تا زمانی که واعظان وارد مسجد می شدند، ادامه داشت. 
==منبع==
==منبع==
اصغر شعاع، علی آنی زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 55-65.
اصغر شعاع، علی آنی زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 55-65.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری