نیر تبریزى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| حلقى که بوسه‌گاه نبى بود روز و شب | جاى سنان و،خنجر اهل ستم نبود }}

{{ب| انگشت او،به خیره بریدى پى نگین! | دیوى،سزاى سلطنت ملک رى نبود }}

{{ب| کى هیچ سفله بست به مهمان خوانده،آب؟ | گیرم تو را سجیۀ <ref>خلق و خو.</ref> اهل کرم نبود }}

{{ب| داغ غمى کزو جگر کوه آب شد | بیمار را تحمل آن داغ غم،نبود }}

{{ب| پاى سریر زادۀ هند <ref>کنایه از یزید.</ref> و،سر حسین! | در کیش کفر،سفله چنین محترم نبود }}

{{ب| اى زادۀ زیاد! <ref>ابن زیاد،والى کوفه.</ref> که دین از تو شد به باد | آن خیمه‌هاى سوخته،بیت الصنم نبود! }}

{{ب| آتش به پردۀ حرم کبریا زدى | دستت بریده باد!نشان بر خطا زدى }}

{{ب| نمرود،ناوکى که سوى آسمان گشاد | در سینۀ سلیل <ref>فرزند،پسر.</ref> خلیل از نشان گذشت! }}

{{ب| آورد خنجر،آب زلالش ولى دریغ | کآب از گلو نرفته فرو،از جهان گذشت! }}

{{ب| خاموش(نیرا)که زبان،سوخت خامه را | خون شد مداد و،قصه ز شرح بیان گذشت }}

{{ب| فیروز،بخت من نهدار سر خط قبول | بر دفتر چکامۀ من،بضعۀ <ref>پارۀ تن،پارۀ گوشت.</ref> رسول <ref>برخى از ارباب مقاتل نوشته‌اند که پس از ماجراى روز عاشورا،هفده سر از شهیدان کربلا را بر نیزه زدند و منزل به منزل تا کوفه و شام بردند،گویا مرحوم حجة الاسلام نیر تبریزى با عنایت به این مطلب،ترکیب‌بند عاشورایى خود را در هفده‌بند سامان داده است.</ref> }}

{{ب| چون تیر عشق،جا به کمان بلا کند | اول،نشست بر دل اهل ولا کند }}

{{ب| عنقاى قاف را،هوس آشیانه بود | غوغاى نینوا، همه در ره بهانه بود }}

{{ب| اى خرگه عزاى تو این طارم کبود | لبریز خون ز داغ تو،پیمانۀ وجود }}

{{ب| پایان سیر بندگى آمد سجود تو | برگیر سر،که او همه خود شد وجود تو }}

{{ب| مقتول عشق،فارغ ازین تیره گلخن است | کآن شاهباز را به دل شه نشیمن است }}

{{ب| دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ | روزى که طرح بیعت:در منا امیر شد }}

{{ب| تغییرى اى سپهر!که بس واژگونه‌اى | شور قیامت از حرکاتت،نمونه‌اى }}

{{ب| اى در غم تو ارض و سما خون گریسته | ماهى در آب و،وحش به هامون گریسته }}

{{ب| گر از ازل تو را سر این داستان نبود | اندر جهان،ز آدم و حوا نشان نبود }}

{{ب| بى‌شاه دین چه روز جهان خراب را؟ | اى آسمان!دریچه ببند آفتاب را }}

{{ب| تنها نه زین قضیه،دل بو تراب سوخت | موسى در آتش غم و،یونس در آب سوخت }}

{{ب| قتل شهید عشق نه کار خدنگ بود | دنیا براى شاه جهاندار،تنگ بود }}

{{ب| کاى شهسوار بادیۀ ابتلاى ما! | بازآ،کز آن توست حریم لقاى ما }}

{{ب| کاى خفته خوش به بستر خون!دیده باز کن | احوال ما ببین و،سپس خواب ناز کن }}

{{ب| پس چشمه‌سار دیده،پر از خون ناب کرد | با چرخ کجمدار به زارى خطاب کرد }}

{{ب| کاى چرخ سفله!داد ازین سرگرانیا | کردى عزیز فاطمه خوار و،ندانیا! }}