قضیب

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

چوبهاى نازک، شاخه و ترکه که از درخت مى‌کنند، قضیب می‌نامند.[۱]

مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اینگونه ترکه‌هاى ترد و نازک، معمولا براى اشاره به کسى یا چیزى در دست افراد بوده‌است.

در کاخ یزید[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در دست یزید، قضیب و چوب خیزران بود و با آن به لب و دندان سر بریده امام حسین(ع) که در برابرش نهاده بود، مى‌زد.[۲] این گستاخى مورد اعتراض برخى از حاضران قرار گرفت.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اساس البلاغه،زمخشرى،ص ۵۲۱.
  2. مروج الذهب،ج ۳،ص ۶۱.