یسار غلام‌ زیاد بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Esmaeili صفحهٔ یسار غلام‌ زیاد بن عبید را به یسار غلام‌ زیاد بن ابی‌سفیان منتقل کرد: نام اشتباه)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۳: خط ۳۳:
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
<references />
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا
 
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]
 
|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child
 
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]
 
|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]
 
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]
 
|group4 = حاملان سر امام
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
}}
|group5 = سایر
|list5 = [[حفص بن عمر]]
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۶

مشخصات فردی
نام کامل یسار غلام‌ زیاد بن عبید
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از سربازان عمر بن سعد در کربلا

یسار غلام‌ زیاد بن ابی‌سفیان، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

صبح عاشورا یسار از نخسین‌ کسانی‌ بود که‌ از سپاه‌ عمر بن‌ سعد به‌ میدان‌ آمد و مبارز طلبید. هنگامی که یسار به میدان آمد و هماورد خواست، عبدالله‌ بن عُمَیر کلبی از سپاه‌ امام‌، پس‌ از اجازه‌ از امام‌ به‌ جنگ او آمد. یسار گفت: من تو را نمی‌شناسم، زهیر یا حبیب و یا بُرَیر که از زمامداران‌اند، به جنگ من آیند. اما امام به آنان اجازه نداد.[۱]

مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در صبح عاشورا عبدالله بن عمیر از یاران امام بر یسار حمله‌ کرد و با ضربه‌ شمشیر او را از پای‌ درآورد.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - ارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ص۴۵۴؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۵؛ نهایة الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۵ شمسی.، ج۲۰، ص۴۴۶.