مروان بن حکم

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشخصات فردی
نام کامل مروان بن حکم
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته نماینده ولی برای بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای یزید

مروان بن حکم از سران مخالف با اهل بیت(ع) و هوادار خط اموى و پسر عموى عثمان که در امور مالى و سیاسى انحرافهاى فاحشى داشت و از محرکین بر ضد آل على بود و سوء استفاده‌هاى بسیارى از بیت المال در زمان عثمان داشت.

بنی امیه

خلفا

عنوان


معاویه بن ابی سفیان
یزید بن معاویه
معاویة بن یزید
مروان بن حکم
عبدالملک بن مروان
ولید بن عبدالملک
سلیمان بن عبدالملک
عمر بن عبدالعزیز
یزید بن عبدالملک
هشام بن عبدالملک
ولید بن یزید
یزید بن ولید
ابراهیم بن الولید
مروان بن محمد

دورهٔ سلطنت


41 قمری-60 قمری
60 قمری-64 قمری
64 قمری-64 قمری
64 قمری-65 قمری
65 قمری-86 قمری
86 قمری-96 قمری
96 قمری-99 قمری
99 قمری-101 قمری
101 قمری-105 قمری
105 قمری-125 قمری
125 قمری-126 قمری
126 قمری-126 قمری
126 قمری-127 قمری
127 قمری[132 قمری

وزرا و امرای سرشناس

مغیرة بن شعبه ثقفی
زیاد بن ابیه
عمرو عاص
مسلم بن عقبه مری
عبیدالله بن زیاد
ضحاک بن قیس
حسان بن مالک کلبی
حجاج بن یوسف ثقفی
مسلمة بن عبدالملک
خالد بن عبدالله قسری
یوسف بن عمر ثقفی
یزید بن عمر ابن هبیره

چهره‌های سرشناس هم‌عصر

امام حسن
امام حسین
امام سجاد
امام باقر
امام صادق
زید بن علی
مختار بن ابوعبید ثقفی
عبدالله بن زبیر
مصعب بن زبیر
عبدالرحمن بن محمد بن اشعث
یزید بن مهلب
خالد بن عبدالله قسری
عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز
عبدالله بن معاویه علوی
ضحاک بن قیس شیبانی
ابوحمزه مختار بن عوف خارجی
ابومسلم خراسانی
قحطبه بن شبیب طایی

رویدادهای مهم

صلح امام حسن
واقعه عاشورا
واقعه حره
قیام زبیریان
قیام مختار
قیام زید بن علی
قیام مغیرة بن سعید عجلی
قیام مروان بن محمد
قیام عبدالله بن معاویه علوی
قیام ضحاک بن قیس شیبانی
قیام ابوحمزه مختار بن عوف خارجی


مذموم شمردن مروان از طرف آل رسول(ص)

مروان بن حکم به زبان رسول خدا(ص) لعنت شده بود.على(ع) هم روزى به او نگریست و فرمود:واى بر تو و واى بر امت محمد از دست تو و دودمانت،آنگاه که موى سرت سفید شود.على علیه السلام او را پرچمدار گمراهى مى‌دانست.[۱]

مخالفت با سیدالشهداء

مروان از افراد سرشناس بنى امیه بود و پس از مرگ معاویه،ولید والى مدینه وقتى نامۀ یزید را دریافت کرد که به او دستور بیعت گرفتن از حسین(ع) داده بود،با مروان مشورت کرد.مروان هم گفت همین شبانه در پى حسین(ع) بفرست و اگر بیعت نکرد،گردن او را بزن و پیوسته او را تحریک مى‌کرد که به زور از اباعبدالله الحسین بیعت بگیرد. [۲] نسبت به سیدالشهدا(ع) کینۀ شدید داشت. چون پس از احضار امام، قرار بر فرداى آن شب شد، مروان، ولید را تشویق مى‌کرد که همین امشب کار را یکسره کن.در راه هم وقتى به امام حسین(ع) برخورد و او را به بیعت فرا خواند، حسین بن على(ع) ، کلام معروف خویش «على الإسلام السلام،اذ قد بلیت الأمة براع مثل یزید...»را خطاب به او گفت، و میان امام و آن شیطان کین‌توز، سخنان تندى رد و بدل شد. [۳] مروان بعدها به خلافت رسید و در سال ۶۵ هجرى،در سن ۶۳ سالگى مرد. [۴] از کسانى بود که نسبت به شیعه سختگیرى مى‌کرد و چون به حکومت مدینه رسید، هر جمعه در منبر،على(ع) را لعن و سب مى‌کرد. [۵]

منبع

پی‌نوشت

  1. الغدیر،ج ۸،ص ۲۶۰تا ۲۶۷.
  2. حیاة الامام الحسین،ج ۲،ص ۲۵۰.
  3. همان،ص ۲۵۶.
  4. مروج الذهب،ج ۳،ص ۸۹.
  5. حیاة الامام زین العابدین،باقر شریف القرشى،ص ۶۰۵.