حسن محمود امین
| حسن محمود امین | |
|---|---|
| زادروز | 1299 ه. ق. قریه‌ی عیترون از توابع «جبل عامل» در لبنان |
| مرگ | 1368 ه. ق. بیروت |
| جایگاه خاکسپاری | قریه‌ای در بلاد جبل عامل |
| پیشه | شاعر |
| دیوان سروده‌ها | «رسالة فی الرد علی الوهابیة»، رساله‌ای است در ردّ وهابیت، «مجلد فی الطهارة» و «منظومة فی الاجتهاد و التقلید» در مسائل فقهی |
حسن محمود امین، از شعرای عرب زبانی است که در رثای اهل بیت اشعاری سروده است.
زندگینامه
سیّد حسن بن سیّد محمود بن سیّد علی بن محمد امین معروف به «سیّد حسن قشاقش» و مشهور به «امین» به سال 1299 ه. ق. در قریه‌ی عیترون از توابع «جبل عامل» در لبنان به دنیا آمد. او فاضل و فقیهی دانشمند و تیزفهم بوده و شعرش مقام والایی دارد. وی به سال 1316 هجری وارد عراق شد و به تحصیل و تدریس پرداخت. سپس در سال 1330 هجری به جبل عامل برگشت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد.
وی به سال 1368 ه. ق. در بیروت بدرود حیات گفت و پیکر او را به قریه‌ای در بلاد جبل عامل بردند که در آخر عمر آنجا می‌زیست. [۱]
آثار
- رسالة فی الرد علی الوهابیة
- رساله‌ای است در ردّ وهابیت
- مجلد فی الطهارة
- منظومة فی الاجتهاد و التقلید در مسائل فقهی و ...
نمونه اشعار
حسن محمود در وصف شهدای کربلا چنین سروده است: [۲]
1- وردوا علی الهیجا ورود الهیم‌و رأوا عظیم الخطب غیر عظیم
2- و تنازعوا کأس المنیة بینهم‌فی غیر ما لغو و لا تأثیم
3- یتسابقون إلی الهجوم و کأنّهم‌خلقوا لیوم تسابق و هجوم
4- یستعجلون البذل قبل أوانه‌و یسارعون لدعوة المظلوم
5- وجدوا الحیاة مع الهون ذمیمةو الموت فی العلیاء غیر ذمیم
6- و تقدموا للموت قبل إمامهم‌و لقد یجوز تقدّم المأموم
1- آنها مانند شتران تشنه که به سوی آب می‌تازند، به میدان نبرد تاختند و بلای بزرگ را ناچیز دیدند.
2- ازاین‌روست که برای دستیابی به آن، بر یکدیگر پیشی می‌گیرند و گاه بر سر آن منازعه‌ای دوستانه می‌پردازند.
3- در حمله به دشمن بر یکدیگر پیشی گرفتند. گویی خداوند آنها را برای چنین صحنه‌هایی (روز مسابقه و حمله) آفریده است.
4- برای دادن جانشان قبل از رسیدن اجل شتاب داشتند، و هرگاه مظلومی آنها را می‌خواند، زود به کمک او می‌شتافتند.
5- زندگی همراه با خواری و ذلّت به نظر آنها ناپسند بود تا سرانجام مرگ با سربلندی را پسندیدند.
6- برای رسیدن به مرگ، جلوتر از امام خود قرار گرفتند زیرا گاهی تقدّم مأموم بر امام جایز است.