- تنها زنی که در روز عاشورا در صحنه نبرد کربلا به شهادت رسید، ام وهب بود.
- عبدالرحمن بن عبد ربه انصاری خزرجی، شهید کربلا، شاهد و راوی غدیر خم بود.
- در لحظات تنهایی مسلم بن عقیل در کوچههای کوفه، زنی به نام طوعه با وجود همه خطرها به ایشان پناه داد.
- کتاب حسین(ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
- تکیه دولت (در تصویر) بزرگترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نامهای تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده میشد.
صفحهٔ اصلی
به ویکی حسین خوش آمدید
- • ادبیات
- • هنر
- • تاریخ اجتماعی
- • ادیان و مذاهب
- • تاریخ و جغرافیا
مدخل برگزیده
چون عبیدالله بن زیاد از حرکت امام حسین (ع) به سوی عراق خبر یافت، حُصَین بن نمیر صاحب شرطه کوفه را به قادسیه فرستاد. حصین نیز حُرّ را با هزار سپاهی به منزله مقدمه سپاه از قادسیه روانه کرد. امام حسین (ع) در روز 26 ذی الحجه در کنار بلندیهای ذوحُسُم با حُرّ و سپاهیانش روبهرو شد. تصریح منابع بر آن است که حُرّ نه برای جنگ بلکه صرفاً برای انتقال امام حسین (ع) نزد ابن زیاد اعزام شده بود و از اینرو با سپاهیانش در حالی که قبضه شمشیرها را در دست داشتند، رو در روی توقفگاه کاروان امام حسین (ع) صفآرایی کرد. [۱۱] امام حسین (ع) که امید به حمایت کوفیان داشت، از حُرّ پرسید که به کمک آنان آمده یا بر ضد آنان است؟ حُرّ گفت: بر ضد شما. سپاه، متشکل از هزار نفر سواره نظام بود. به رغم این صفآرایی خصمانه، واکنش امام حسین (ع) صلحآمیز بود. چنانکه به یارانش دستور داد که سپاهیان حُرّ و اسبانشان را سیراب کنند. تا هنگام ظهر هیچگونه مخالفتی از حُرّ دیده نشد. وقت نماز ظهر امام حسین (ع) از حجّاج بن مسروق جعفی خواست که اذان بگوید. پس از اذان، امام حسین (ع) با پوششی روحانی میان دو لشکر ایستاد و به ایراد خطبه پرداخت. در آغازِ سخن به درگاه خداوند سپاس گفته و فرمود: «ای مردم! من میخواهم دلیل حرکت خود را به سوی کوفه بیان کنم تا در پیشگاه خداوند معذور بوده و بر شما نیز حجت را تمام کرده باشم. من به سوی کوفه حرکت نکردم مگر بعد از آنکه نامهها و فرستادگان شما آمدند و گفتند: ما رهبر و زمامدار نداریم، تو رهبری و زمامداری ما را بپذیر تا خدا به وسیله رهبری تو، ما را بر حق و راستی مجتمع سازد. اینک من آمدهام. پس اگر شما هنوز بر همان عقیدهاید و با من عهد و پیمان میبندید که در یاریام بکوشید، در این صورت به شهر شما میآیم و اگر پیمان نمیبندید و از آمدنم دلگیر و رنجیدهاید، از همین جا برمیگردم.» [۱۲] هیچ یک از لشکریان پاسخی ندادند. حضرت به مؤذن فرمود: «اقامه نماز بگوید.» چون حُرّ ابراز تمایل کرد که با یارانش در نماز به امام حسین (ع) اقتدا کند، امام حسین (ع) پذیرفت و متعاقبا با یادآوری مکاتبات و درخواستهای مکرر کوفیان مبنی بر عزیمت امام حسین(ع) به کوفه و در دست گرفتن زمام امور، تصریح کرد که چنانچه کوفیان از درخواست خود پشیمان شدهاند، باز میگردد. حُرّ از وجود چنین مکاتباتی اظهار بیاطلاعی کرد و گفت که او و همراهانش در زمره نویسندگان نامهها نبودهاند و از این نامهها هم خبری ندارد و ماموریت دارد که امام حسین (ع) را به کوفه نزد عبیدالله بن زیاد ببرد. امام حسین (ع) فرمود: «مرگ بر تو نزدیکتر است از این اندیشه که در سر داری.» ادامه ...
آیا میدانستید
برگزیدهها
قیس بن مسهر صیداوی | هانی بن عروه | دار الاماره | خطبه امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه (در تصویر)