قضیب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
چوبهاى نازک، شاخه و ترکه که از درخت مى‌کنند، قضیب می‌نامند.[۱]
مفهوم
اینگونه ترکه‌هاى ترد و نازک، معمولا براى اشاره به کسى یا چیزى در دست افراد بوده‌است.
در کاخ یزید
در دست یزید، قضیب و چوب خیزران بود و با آن به لب و دندان سر بریده امام حسین(ع) که در برابرش نهاده بود، مى‌زد.[۲] این گستاخى مورد اعتراض برخى از حاضران قرار گرفت.