هانی ابن هانی سبعی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)|نام کامل=هانی بن هانی سبعی|محل زندگی=|نقش های برجسته=نامه رسان کوفیان}} | |||
هانی بن هانی سبعی، یکی از نامههای [[امام حسین(ع)]] را خطاب به مردم [[کوفه]] به آن دیار رساند. | هانی بن هانی سبعی، یکی از نامههای [[امام حسین(ع)]] را خطاب به مردم [[کوفه]] به آن دیار رساند. | ||
خط ۷: | خط ۹: | ||
از شیعیان مومن و مسلمان حسین بن علی به آن حضرت، عجله نما. چرا که مردم منتظر شما هستند و جز شما روی کسی نظر ندارند. عجله عجله! والسلام علیک. | از شیعیان مومن و مسلمان حسین بن علی به آن حضرت، عجله نما. چرا که مردم منتظر شما هستند و جز شما روی کسی نظر ندارند. عجله عجله! والسلام علیک. | ||
{{روزشمار واقعه عاشورا}} | |||
==نامهی پاسخ امام حسین(ع)== | ==نامهی پاسخ امام حسین(ع)== |
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۲
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | هانی بن هانی سبعی |
نقش های برجسته | نامه رسان کوفیان |
هانی بن هانی سبعی، یکی از نامههای امام حسین(ع) را خطاب به مردم کوفه به آن دیار رساند.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
هانی بن هانی به همراه سعید بن عبدالله حنفی سومین فرستادههای کوفیان بودند که نامه آنان را به امام حسین(ع) رساندند. کوفیان در نامه خود نوشتند:
بسم الله الرحمان الرحیم
از شیعیان مومن و مسلمان حسین بن علی به آن حضرت، عجله نما. چرا که مردم منتظر شما هستند و جز شما روی کسی نظر ندارند. عجله عجله! والسلام علیک.
روزشمار واقعه عاشورا | |
سال 60 قمری | |
15 رجب | مرگ معاویه |
28 رجب | خروج امام حسین (ع) از مدینه. |
3 شعبان | ورود امام(ع) به مکه. |
10 رمضان | رسیدن نخستین نامههای کوفیان به امام(ع). |
12 رمضان | رسیدن 150 نامه از کوفیان به امام(ع) توسط قیس بن مُسْهِر، عبدالرحمان ارحبی و عُمارَة سَلُولی. |
14 رمضان | وصول نامه سران و اهالی کوفه به امام(ع) توسط هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی. |
15 رمضان | خروج مسلم از مکه به سوی کوفه. |
5 شوال | ورود مسلم بن عقیل به کوفه. |
8 ذیحجه | خروج امام حسین(ع) از مکه. |
8 ذیحجه | قیام مسلم بن عقیل در کوفه. |
9 ذیحجه | شهادت مسلم بن عقیل در کوفه. |
سال 61 قمری | |
1 محرم | یاری خواستن امام از عبیدالله بن حر جعفی و عمرو بن قیس در قصر بنی مقاتل |
2 محرم | ورود کاروان امام(ع) به کربلا |
3 محرم | ورود عمر سعد به کربلا با سپاه چهار هزار نفری. |
6 محرم | یاری خواستن حبیب بن مظاهر از بنى اسد برای یاری امام حسین(ع) و ناکامی او در این مأموریت |
7 محرم | بستن آب بر روی امام حسین(ع) و یارانش. |
7 محرم | پیوستن مسلم بن عوسجه به امام حسین(ع) و یارانش. |
9 محرم | ورود شمر بن ذی الجوشن به کربلا. |
9 محرم | اماننامه شمر به فرزندان امالبنین. |
9 محرم | اعلام جنگ لشکر عمر سعد به امام(ع) و مهلت خواستن حضرت از عمر سعد. |
10 محرم | واقعه عاشورا و شهادت امام حسین(ع)، اهل بیت(ع) و یارانش. |
11 محرم | محرم حرکت اسرا به سوی کوفه |
11 محرم | دفن شهدا توسط بنى اسد (از اهل غاضریه) |
12 محرم | دفن تعداد کمی از شهدا |
12 محرم | ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه. |
19 محرم | حرکت کاروان اسیران از کوفه به شام. |
1 صفر | ورود اهل بیت(ع) و سر مطهّر امام حسین(ع) به شام. |
20 صفر | اربعین حسینی |
20 صفر | ورود اهل بیت امام(ع) به کربلا |
20 صفر | بازگشت اهل بیت امام(ع) از شام به مدینه بنا بر برخی اقوال. |
نامهی پاسخ امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بعد از رسیدن نامه کوفیان به امام حسین(ع)، ایشان نامهای در جواب کوفیان توسط هانی بن هانی و سعید بن عبدالله حنفی ارسال نمود با مضمون زیر:
«بسم الله الرحمن الرحیم، من الحسین بن علی الی الملا من المومنین و المسلمین ...»[۱]
از حسین بن علی به همه مومنین و مسلمین، هانی و سعید با نامههایتان آخرین کسانی بودند که نزد من آمدند. هر چه گفتید و ذکر کردید را فهمیدم. حرف اکثر شما این است که ما پیشوایی نداریم. لذا نزد ما بیا که شاید خدا به واسطه شما ما را گرد محور حق و راه راست جمع کند. بردار پسر عمو و فرد مورد وثوق خانوادهام (مسلم بن عقیل) را به سوی شما فرستادهام مامورش نمودهام وضع و نظر شما را برایم گزارش دهد. اگر نوشت که نظر همه شما، فضلا و عقلایتان همان است که پیک هایتان به من رساندهاند و در نامههایتان خواندهام به سرعت نزد شما میآیم. قسم به جانم کسی امام نیست، مگر آنکه عامل به قرآن باشد و براساس قسط عمل نماید و در گرو حق و حقیقت باشد و نفس خویش را در راه خدا وادارد.
والسلام.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص ۵۰۰
- مقتل ابی مخنف، نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا، ص ۳۴
پینوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۱۶۵