۹٬۵۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[خولى]] سر را به خانۀ خویش برده در اتاقى یا تنورى پنهان مى‌کند، سر امام بر فراز نى در کوچه‌هاى کوفه [[تلاوت قرآن|قرآن تلاوت مى‌کند]]، نزد ابن زیاد، بر طشت طلا نهاده مى‌شود، <ref>امالى صدوق، ص ۱۴۰.</ref> در راه [[شام]] در [[دیر راهب]] سبب مسلمان شدن قنّسرین مى‌شود. | [[خولى]] سر را به خانۀ خویش برده در اتاقى یا تنورى پنهان مى‌کند، سر امام بر فراز نى در کوچه‌هاى کوفه [[تلاوت قرآن|قرآن تلاوت مى‌کند]]، نزد ابن زیاد، بر طشت طلا نهاده مى‌شود، <ref>امالى صدوق، ص ۱۴۰.</ref> در راه [[شام]] در [[دیر راهب]] سبب مسلمان شدن قنّسرین مى‌شود. | ||
در کاخ [[یزید]]، بر طشت نهاده نزد او مى‌آورند، یزید با [[خیزران]] بر آن سر و لبها مى‌زند، در [[خرابۀ شام]] نزد [[رقیّه]] دختر | در کاخ [[یزید]]، بر طشت نهاده نزد او مى‌آورند، یزید با [[خیزران]] بر آن سر و لبها مى‌زند، در [[خرابۀ شام]] نزد [[رقیّه]] دختر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین]] برده مى‌شود و...هر کدام موضوعى است که دستمایۀ بسیارى از مرثیه‌هاى سوزناک گشته و دربارۀ این وقایع، شعرها و نوحه‌هاى بسیار سروده‌اند. | ||
اصل این جنایت بى‌سابقه، براى امویان مایۀ ننگ بود. این که به دستور ابن زیاد، سر آن حضرت را بر نیزه کرده در کوفه چرخاندند، اولین سرى بود که در دوران اسلام با آن چنین کردند. <ref>الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص ۵۷۴، بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۱۹. در برخى نقلها اولین سر را متعلّق به عمرو بن حمق در زمان معاویه دانسته‌اند. وى از یاران امیر المؤمنین بود و معاویه او را به شهادت رساند.</ref> بریدن سر و بر نیزه کردن آن و شهر به شهر گرداندن، حتى در سروده‌ها و مرثیه‌هاى آن دوره نیز مطرح شده و بعنوان کارى فجیع و زشت از آن یاد شده است که نشانۀ مظلومیّت [[ثارالله]] است. در شعر بشیر هنگام خبر دادنش از ورود [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] به مدینه مى‌خوانیم: «و الرأس منه على القناة یدار» و در شعر [[زینب (ع)|حضرت زینب]](س) در [[کوفه]] پس از دیدن سر برادر بر فراز نى، آمده است: «یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...» | اصل این جنایت بى‌سابقه، براى امویان مایۀ ننگ بود. این که به دستور ابن زیاد، سر آن حضرت را بر نیزه کرده در کوفه چرخاندند، اولین سرى بود که در دوران اسلام با آن چنین کردند. <ref>الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص ۵۷۴، بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۱۹. در برخى نقلها اولین سر را متعلّق به عمرو بن حمق در زمان معاویه دانسته‌اند. وى از یاران امیر المؤمنین بود و معاویه او را به شهادت رساند.</ref> بریدن سر و بر نیزه کردن آن و شهر به شهر گرداندن، حتى در سروده‌ها و مرثیه‌هاى آن دوره نیز مطرح شده و بعنوان کارى فجیع و زشت از آن یاد شده است که نشانۀ مظلومیّت [[ثارالله]] است. در شعر بشیر هنگام خبر دادنش از ورود [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] به مدینه مى‌خوانیم: «و الرأس منه على القناة یدار» و در شعر [[زینب (ع)|حضرت زینب]](س) در [[کوفه]] پس از دیدن سر برادر بر فراز نى، آمده است: «یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...» | ||