عبدالله بن وال تیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | عنوان = | تصویر = | اندازه تصوی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
بعد از شهادت [[عبدالله بن سعد بن نفیل|عبدالله بن سعد نوفل]]، عبدالله بن وال بنابر وصیت سلیمان بن صرد خزاغی فرماندهی سپاه توابین را بر عهده گرفت. آنها هنگام عصر بر سپاه شام حمله‌ور شدند اما به دلیل حمله شدید سپاه دشمن عقب نشینی کردند.<ref>تاریخ طبری، ج4، ص 467؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص 184</ref> | بعد از شهادت [[عبدالله بن سعد بن نفیل|عبدالله بن سعد نوفل]]، عبدالله بن وال بنابر وصیت سلیمان بن صرد خزاغی فرماندهی سپاه توابین را بر عهده گرفت. آنها هنگام عصر بر سپاه شام حمله‌ور شدند اما به دلیل حمله شدید سپاه دشمن عقب نشینی کردند.<ref>تاریخ طبری، ج4، ص 467؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص 184</ref> | ||
او در 26 ربیع‌الاخر سال 65 هجری قمری در [[عین الورده|عین‌الاورده]] با ادهم بن محرز باهلی | او در 26 ربیع‌الاخر سال 65 هجری قمری در [[عین الورده|عین‌الاورده]] در جنگ با ادهم بن محرز باهلی فرمانده نیروهای شام به [[شهادت]] رسید.<ref>الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 304</ref> | ||
== منبع == | == منبع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۶
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالله بن وال تیمی |
| محل زندگی | کوفه |
| وفات/شهادت | 26 ربیع الاخر سال 65 هجری قمری - عین الاورده |
| نقش های برجسته | خونخواهی شهدای کربلا |
عبدالله بن وال تیمی از فرماندهان سپاه توابین بود که در راه خونخواهی شهدای کربلا به شهادت رسید.
نسب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نام کامل او عبدالله بن وال تیم الات بن ثعلبیه بن عکابه بن صعب بن علی بن بکر بن وائل است.[۱] بکر بن وائل شاخه ای از قبیله عرب عدنانیه است که در قرن اول هجری قمری به جزیره‌العرب (بین النهرین) مهاجرت کردند.[۲] آنان در سال شانزدهم قمری که کوفه به پایگاه نظامی تبدیل شد، در آنجا مستقر شدند. [۳]
در زمان امامت امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالله بن وال پس از مرگ معاویه به خانه سلیمان بن صرد خزاعی رفت و در آنجا به همراه جمعی از بزرگان کوفه نامه‌ای برای امام حسین(ع) نوشتند و ایشان را به کوفه دعوت نمودند. [۴] بعد از اتمام نامه، او به همراه عبدالله بن سبع همدانی با سرعت به سمت مکه حرکت کردند. آنها در دهم رمضان سال 60 هجری قمری نامه را در مکه به اباعبدالله رساندند. [۵]
شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بعد از شهادت عبدالله بن سعد نوفل، عبدالله بن وال بنابر وصیت سلیمان بن صرد خزاغی فرماندهی سپاه توابین را بر عهده گرفت. آنها هنگام عصر بر سپاه شام حمله‌ور شدند اما به دلیل حمله شدید سپاه دشمن عقب نشینی کردند.[۶]
او در 26 ربیع‌الاخر سال 65 هجری قمری در عین‌الاورده در جنگ با ادهم بن محرز باهلی فرمانده نیروهای شام به شهادت رسید.[۷]