عمرو بن سعید بن عاص: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «در ایّامى که سید الشهدا«ع»در مکّه بود،یزید،«عمرو بن سعید»را که والى مدینه ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در ایّامى که | در ایّامى که [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] در مکّه بود، [[یزید]]، '''عمرو بن سعید''' را که والى مدینه بود، همراه با سپاهى به مکّه فرستاد و او را امیر الحاج قرار داد و سرپرستى امر حج را در موسم به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] دست یافت، او را ترور کند. امام حسین چون از ماجرا آگاه شد، براى این که حرمت خانۀ خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته نشود و نقشۀ ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکّه بیرون آمد.<ref>مقتل الحسین،مقرّم ص ۱۹۳،بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۹۹.</ref> | ||
وى از بدخواهان کین‌توز نسبت به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود. پس از بازگشت اهل بیت به مدینه، وقتى گریه‌ها و ناله‌هاى بازماندگان شهداى کربلا را در سوگ حسین(ع) و کشتگان خود شنید، خندید و از روى شماتت و زخم زبان گفت: «این شیون،مثل شیوه روز مرگ عثمان است!» <ref>ثورة الحسین،مهدى شمس الدین،ص ۲۳۱.</ref> | |||
==منبع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۲۸.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references />{{navbox | |||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
[[رده:افراد]] | |||
[[رده:قاتلان کربلا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۱
در ایّامى که سیدالشهدا(ع) در مکّه بود، یزید، عمرو بن سعید را که والى مدینه بود، همراه با سپاهى به مکّه فرستاد و او را امیر الحاج قرار داد و سرپرستى امر حج را در موسم به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به حسین(ع) دست یافت، او را ترور کند. امام حسین چون از ماجرا آگاه شد، براى این که حرمت خانۀ خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته نشود و نقشۀ ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکّه بیرون آمد.[۱]
وى از بدخواهان کین‌توز نسبت به اهل بیت بود. پس از بازگشت اهل بیت به مدینه، وقتى گریه‌ها و ناله‌هاى بازماندگان شهداى کربلا را در سوگ حسین(ع) و کشتگان خود شنید، خندید و از روى شماتت و زخم زبان گفت: «این شیون،مثل شیوه روز مرگ عثمان است!» [۲]