نبرد تن به تن: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نبرد تن به تن''' از سنتهای موجود در جنگ اعراب بود. | '''نبرد تن به تن''' از سنتهای موجود در جنگ اعراب بود. | ||
== مفهوم == | ==مفهوم== | ||
از سنّتهاى جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان مى‌آمدند، خود را معرفى کرده، رجز مى‌خواندند و به نبرد مى‌پرداختند. گاهى هم نبردهاى تن به تن، تکلیف جنگ را روشن مى‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم مى‌آمدند، حملۀ عمومى آغاز مى‌شد. <ref>الفنّ العسکرى الاسلامى،یاسین سوید،ص ۲۲.</ref> مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. | از سنّتهاى جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان مى‌آمدند، خود را معرفى کرده، رجز مى‌خواندند و به نبرد مى‌پرداختند. گاهى هم نبردهاى تن به تن، تکلیف جنگ را روشن مى‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم مى‌آمدند، حملۀ عمومى آغاز مى‌شد. <ref>الفنّ العسکرى الاسلامى،یاسین سوید،ص ۲۲.</ref> مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. | ||
== نبرد تن به تن در عاشورا == | ==نبرد تن به تن در عاشورا== | ||
چنین هماوردى در [[عاشورا]]، تا ظهر ادامه یافت. گاهى که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس مى‌کردند، بشکل گروهى به رزمندۀ جبهۀ حسینى مى‌تاختند و او را شهید مى‌کردند. [[شهداى کربلا]]،برخى در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعى هم در حملۀ عمومى [[سپاه کوفه]] که در اوایل درگیرى به اردوگاه امام تاختند، به [[شهادت]] رسیدند. | چنین هماوردى در [[عاشورا]]، تا ظهر ادامه یافت. گاهى که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس مى‌کردند، بشکل گروهى به رزمندۀ جبهۀ حسینى مى‌تاختند و او را شهید مى‌کردند. [[شهداى کربلا]]،برخى در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعى هم در حملۀ عمومى [[کوفیان|سپاه کوفه]] که در اوایل درگیرى به اردوگاه امام تاختند، به [[شهادت]] رسیدند. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱ ، ص ۴۴۵.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱ ، ص ۴۴۵.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۰
نبرد تن به تن از سنتهای موجود در جنگ اعراب بود.
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از سنّتهاى جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان مى‌آمدند، خود را معرفى کرده، رجز مى‌خواندند و به نبرد مى‌پرداختند. گاهى هم نبردهاى تن به تن، تکلیف جنگ را روشن مى‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم مى‌آمدند، حملۀ عمومى آغاز مى‌شد. [۱] مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود.
نبرد تن به تن در عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چنین هماوردى در عاشورا، تا ظهر ادامه یافت. گاهى که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس مى‌کردند، بشکل گروهى به رزمندۀ جبهۀ حسینى مى‌تاختند و او را شهید مى‌کردند. شهداى کربلا،برخى در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعى هم در حملۀ عمومى سپاه کوفه که در اوایل درگیرى به اردوگاه امام تاختند، به شهادت رسیدند.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الفنّ العسکرى الاسلامى،یاسین سوید،ص ۲۲.