اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «اَخنَس(احبش)بن مُرثُد حضرمی، از سرسپردگان عبیداللهبن زیاد بود که پس ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اَخنَس(احبش) | {{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا | ||
|اطلاعات قاتل = | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =اَخنَس (احبش) بن مُرثُد حضرمی | |||
| کنیه = | |||
| لقب = | |||
| زادروز/زادگاه = | |||
| محل زندگی = | |||
| نسب/قبیله = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ و مکان درگذشت= | |||
| نحوه درگذشت= | |||
| مدفن = | |||
| اقدامات = | |||
| انگیزه = | |||
| نقشهای برجسته =پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش را ربود و بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب تاراند | |||
| دیگر فعالیتها = | |||
| منصب = | |||
}}'''اَخنَس (احبش) بن مُرثُد حضرمی،''' از سرسپردگان [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] و یکی از سربازان [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
اخنس علاوه بر اینکه پس از [[شهادت]] [[حسین بن علی (ع)|امام حسین (ع)]]، دستارش را ربود و بر سر گذاشت،<ref>- مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ اللهوف، ص۵۳. </ref> از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتاراند.<ref>- تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵؛ ارشاد، ج۲، ص۴۷۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰،۷۵؛ تاریخنامه طبری، ج۴، ص۷۱۱.</ref> | |||
==پس از واقعه کربلا== | |||
اخنس جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به [[دار الاماره|دارالاماره]] رفت و روبهروی عبیدالله بن زیاد ایستاد، اما از ابن زیاد جایزه ناچیزی گرفت.<ref>- اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.</ref> | |||
==مرگ== | |||
اخنس پس از قیام [[مختار ثقفى|مختار]] دستگیر و با اسبهایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.<ref name=":0">- اللهوف، ص۵۴.</ref> اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد.<ref>- تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵.</ref> | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۵۱ و ۲۶۰.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: غارتگران]] | <references />{{navbox | ||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
[[رده:غارتگران کربلا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۷
مشخصات فردی | |
---|---|
نام کامل | اَخنَس (احبش) بن مُرثُد حضرمی |
نقش در واقعه کربلا | |
نقشهای برجسته | پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش را ربود و بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب تاراند |
اَخنَس (احبش) بن مُرثُد حضرمی، از سرسپردگان عبیدالله بن زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اخنس علاوه بر اینکه پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش را ربود و بر سر گذاشت،[۱] از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتاراند.[۲]
پس از واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اخنس جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به دارالاماره رفت و روبهروی عبیدالله بن زیاد ایستاد، اما از ابن زیاد جایزه ناچیزی گرفت.[۳]
مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اخنس پس از قیام مختار دستگیر و با اسبهایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.[۴] اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد.[۵]