مشفق کاشانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۳۷۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ اکتبر ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «عباس کی منش فرزند علی محمد معروف به «مشفق کاشانی» در سال 1304 ه. ش در کاشان متول...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:


{{ب| از موج فتنه چشم جهان غیرت یم است‌|وز تندباد حادثه پشت فلک خم است }}
{{ب| از موج فتنه چشم جهان غیرت یم است‌|وز تندباد حادثه پشت فلک خم است }}
{{ب| صبح امید چون شب تاریک مَظلم است|«باز این چه شورش است که در خلق عالم است» }}
{{ب| صبح امید چون شب تاریک مَظلم است|«باز این چه شورش است که در خلق عالم است» }}
{{م| «باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»}}
{{م| «باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»}}
{{پایان شعر}}




{{شعر}}
{{ب| هرجا نشان محنت و مردم به غم قرین|افکنده‌اند غلغله تا چرخ هفتمین }}
{{ب| هرجا نشان محنت و مردم به غم قرین|افکنده‌اند غلغله تا چرخ هفتمین }}
{{ب| گردون فکنده بس گره از درد بر جبین|«باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین» }}
{{ب| گردون فکنده بس گره از درد بر جبین|«باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین» }}
{{م| «بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است»}}
{{م| «بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است»}}
{{پایان شعر}}




{{شعر}}
{{ب| از لوح سینه رفته چرا نقش آرزو|فریادها شکسته ز اندوه در گلو }}
{{ب| از لوح سینه رفته چرا نقش آرزو|فریادها شکسته ز اندوه در گلو }}
{{ب| خورشید برده سر به گریبان غم فرو|«این صبح تیره باز دمید از کجا کزو» }}
{{ب| خورشید برده سر به گریبان غم فرو|«این صبح تیره باز دمید از کجا کزو» }}
{{م| «کار جهان و خلق جهان جمله درهم است»}}
{{م| «کار جهان و خلق جهان جمله درهم است»}}




{{ب| هرجا به گوش می‌رسد آوای انقلاب|خلقی به ماتمند و جهانی در اضطراب }}
{{ب| هرجا به گوش می‌رسد آوای انقلاب|خلقی به ماتمند و جهانی در اضطراب }}
{{ب| جان در تلاطم آمده دل را نمانده تاب|«گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب» }}
{{ب| جان در تلاطم آمده دل را نمانده تاب|«گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب» }}
{{م| «کآشوب در تمامی ذرّات عالم است»}}
{{م| «کآشوب در تمامی ذرّات عالم است»}}


خط ۲۳۱: خط ۲۴۳:




{{ب| گردید پشت فاطمه زین بار غم هلال‌از مویه همچو موی شد از ناله همچو نال }}
{{ب| گردید پشت فاطمه زین بار غم هلال‌|از مویه همچو موی شد از ناله همچو نال }}
{{ب| نی‌نی که شد به ماتم او حیّ لا یزال«هست از ملال گرچه بری ذات ذو الجلال» }}
{{ب| نی‌نی که شد به ماتم او حیّ لا یزال|«هست از ملال گرچه بری ذات ذو الجلال» }}
{{ب| «او در دل است و هیچ دلی نیست بی‌ملال»از داد چون به عرصه‌ی محشر علم زنند }}
{{م| «او در دل است و هیچ دلی نیست بی‌ملال»}}
{{م| وانگه ز انتقام شه تشنه دم زنند }}
 
{{ب| پس کوفیان به حشر قدم از عدم زنند«ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند» }}
 
{{ب| «یکباره بر جریده‌ی رحمت قلم زنند»خورشید چون دمد ز گریبان روز حشر }}
{{ب| از داد چون به عرصه‌ی محشر علم زنند| وانگه ز انتقام شه تشنه دم زنند }}
{{م| حاضر شوند خلق به دیوان روز حشر }}
{{ب| پس کوفیان به حشر قدم از عدم زنند|«ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند» }}
{{ب| آیند اهل بیت به میدان روز حشر«ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر» }}
{{م| «یکباره بر جریده‌ی رحمت قلم زنند»}}
{{ب| «دارند شرم کز گنه خلق دم زنند»افتد به عرش لرزه و جنبد ز جا زمین }}
 
{{م| تا در رسد به معرکه‌ی حشر شاه دین }}
 
{{ب| آن دم که پای میز حسابند قاتلین«دست عتاب حق به درآید ز آستین» }}
{{ب| خورشید چون دمد ز گریبان روز حشر | حاضر شوند خلق به دیوان روز حشر }}
{{ب| «چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند»بیند چو جسم خسرو لب تشنه چاک چاک }}
{{ب| آیند اهل بیت به میدان روز حشر|«ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر» }}
{{م| زخم فزون بر آن بدن نازنین و پاک }}
{{م| «دارند شرم کز گنه خلق دم زنند»}}
{{ب| شیر خدا ز سینه کشد آه سوزناک«آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک» }}
 
{{ب| «آل علی چو شعله‌ی آتش علم زنند»آه از دمی که شمع شبستان اهل بیت }}
 
{{م| شاه شهید نوگل بستان اهل بیت }}
{{ب| افتد به عرش لرزه و جنبد ز جا زمین| تا در رسد به معرکه‌ی حشر شاه دین }}
{{ب| پیدا شود میان شهیدان اهل بیت«فریاد از آن دمی که جوانان اهل بیت»  }}
{{ب| آن دم که پای میز حسابند قاتلین|«دست عتاب حق به درآید ز آستین» }}
{{ب| «گلگون کفن به عرصه‌ی محشر قدم زنند»لب تشنگان دشت بلا خیز نینوا }}
{{م| «چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند»}}
{{م| می‌افکنند غلغله در عرش کبریا }}
 
{{ب| تا انتقام خویش بگیرند بر ملا«جمعی که زد به هم صفشان شور کربلا» }}
 
{{ب| «در حشر صف زنان صف محشر به هم زنند»در کربلا چو باب ستم کرده‌اند باز }}
{{ب| بیند چو جسم خسرو لب تشنه چاک چاک| زخم فزون بر آن بدن نازنین و پاک }}
{{م| در خاک و خون کشیده تن شاه سرفراز }}
{{ب| شیر خدا ز سینه کشد آه سوزناک|«آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک» }}
{{ب| آید چو روز حشر و قیامت شود فراز«از صاحب حرم چه توقّع کنند باز» }}
{{م| «آل علی چو شعله‌ی آتش علم زنند»}}
{{ب| «آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند»شد چون به دست قوم ز حق بی‌خبر قتیل }}
 
{{م| از جور چرخ کج روش آن خسرو جلیل }}
 
{{ب| این ظلم بس نبود که آن فرقه‌ی محیل«پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل» }}
{{ب| آه از دمی که شمع شبستان اهل بیت | شاه شهید نوگل بستان اهل بیت }}
{{ب| پیدا شود میان شهیدان اهل بیت|«فریاد از آن دمی که جوانان اهل بیت»  }}
{{م| «گلگون کفن به عرصه‌ی محشر قدم زنند»}}
 
 
{{ب| لب تشنگان دشت بلا خیز نینوا | می‌افکنند غلغله در عرش کبریا }}
{{ب| تا انتقام خویش بگیرند بر ملا|«جمعی که زد به هم صفشان شور کربلا» }}
{{م| «در حشر صف زنان صف محشر به هم زنند»}}
 
 
{{ب| در کربلا چو باب ستم کرده‌اند باز | در خاک و خون کشیده تن شاه سرفراز }}
{{ب| آید چو روز حشر و قیامت شود فراز|«از صاحب حرم چه توقّع کنند باز» }}
{{م| «آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند»}}
 
 
{{ب| شد چون به دست قوم ز حق بی‌خبر قتیل | از جور چرخ کج روش آن خسرو جلیل }}
{{ب| این ظلم بس نبود که آن فرقه‌ی محیل|«پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل» }}
{{م| «شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل» }}
{{م| «شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۲۶۵: خط ۲۹۳:




{{ب| چون شد شهید آن شه عطشان به کارزاربر اهل بیت گشت در آن لحظه کارزار }}
{{ب| چون شد شهید آن شه عطشان به کارزار|بر اهل بیت گشت در آن لحظه کارزار }}
{{ب| از جور و ظلم و کینه و بیداد روزگار«روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار» }}
{{ب| از جور و ظلم و کینه و بیداد روزگار|«روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار» }}
{{ب| «خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار»دردا و حسرتا که در آن روز غم‌پژوه }}
{{م| «خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار»}}
{{م| بر اهل بیت رحم نکردند آن گروه }}
 
{{ب| آمد چو اهل بیت ز اندوه در ستوه«موجی به جنبش آمد و برخاست کوه‌کوه» }}
 
{{ب| «ابری به بارش آمد و بگریست زارزار»تا اهل بیت کرد گرفتار قوم دون }}
{{ب| دردا و حسرتا که در آن روز غم‌پژوه | بر اهل بیت رحم نکردند آن گروه }}
{{م| بس نقشها به پرده زد این لوح آبگون }}
{{ب| آمد چو اهل بیت ز اندوه در ستوه|«موجی به جنبش آمد و برخاست کوه‌کوه» }}
{{ب| آن دم که گشت دشت بلا موج‌زن ز خون«گفتی تمام زلزله شد خاک بی‌سکون» }}
{{م| «ابری به بارش آمد و بگریست زارزار»}}
{{ب| «گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار»شد بر سنان بلند سر شاه و ناگزیر }}
 
{{م| آل علی شدند به دست عدو اسیر }}
 
{{ب| گردون دون فکند ازین غصّه سر به زیر«عرش آن چنان به لرزه در آمد که چرخ پیر» }}
{{ب| تا اهل بیت کرد گرفتار قوم دون | بس نقشها به پرده زد این لوح آبگون }}
{{ب| «افتاد در گمان که قیامت شد آشکار»در کربلا بر آل نبی قحط آب بود }}
{{ب| آن دم که گشت دشت بلا موج‌زن ز خون|«گفتی تمام زلزله شد خاک بی‌سکون» }}
{{م| ای بس امید زنده که نقش سراب بود }}
{{م| «گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار»}}
{{ب| زین غم دل شکسته‌ی زینب به تاب بود«آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود» }}
 
{{ب| «شد سرنگون ز باد مخالف حباب‌وار»شد سیل اشک چشم یتیمان چو رود نیل }}
 
{{م| گشتند تا اسیر غم آن عترت جلیل }}
{{ب| شد بر سنان بلند سر شاه و ناگزیر | آل علی شدند به دست عدو اسیر }}
{{ب| چون خاست سوی شام همی بانگ الرّحیل«جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل» }}
{{ب| گردون دون فکند ازین غصّه سر به زیر|«عرش آن چنان به لرزه در آمد که چرخ پیر» }}
{{ب| «گشتند بی‌عماری و محمل شترسوار»تا شد اسیر اهل ستم عترت نبی }}
{{م| «افتاد در گمان که قیامت شد آشکار»}}
{{م| از یاد رفت در همه جا حرمت نبی }}
 
{{ب| از حد گذشت درد و غم و محنت نبی«با آنکه سر زد این عمل از امّت نبی»  }}
 
{{ب| «روح الامین ز روی نبی گشت شرمسار»گردون چو خون پاک شهیدان به جام کرد }}
{{ب| در کربلا بر آل نبی قحط آب بود | ای بس امید زنده که نقش سراب بود }}
{{م| دوری ازین جنایت عُظمی به کام کرد }}
{{ب| زین غم دل شکسته‌ی زینب به تاب بود|«آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود» }}
{{ب| از کینه روز آل پیمبر چو شام کرد«وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد» }}
{{م| «شد سرنگون ز باد مخالف حباب‌وار»}}
 
 
{{ب| شد سیل اشک چشم یتیمان چو رود نیل | گشتند تا اسیر غم آن عترت جلیل }}
{{ب| چون خاست سوی شام همی بانگ الرّحیل|«جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل» }}
{{م| «گشتند بی‌عماری و محمل شترسوار»}}
 
 
{{ب| تا شد اسیر اهل ستم عترت نبی | از یاد رفت در همه جا حرمت نبی }}
{{ب| از حد گذشت درد و غم و محنت نبی|«با آنکه سر زد این عمل از امّت نبی»  }}
{{م| «روح الامین ز روی نبی گشت شرمسار»}}
 
 
{{ب| گردون چو خون پاک شهیدان به جام کرد | دوری ازین جنایت عُظمی به کام کرد }}
{{ب| از کینه روز آل پیمبر چو شام کرد|«وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد» }}
{{م| «نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد» }}
{{م| «نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۲۹۶: خط ۳۳۸:




{{ب| در باغ دین چو آفت باد خزان فتادبس سروها به خاک درین بوستان فتاد }}
{{ب| در باغ دین چو آفت باد خزان فتاد|بس سروها به خاک درین بوستان فتاد }}
{{ب| زین درد شور و غلغله در آسمان فتاد«بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد» }}
{{ب| زین درد شور و غلغله در آسمان فتاد|«بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد» }}
{{ب| «شورِ نشور واهمه را در گمان فتاد»کردند چون نظر به شهیدان ارجمند }}
{{م| «شورِ نشور واهمه را در گمان فتاد»}}
{{م| شد بر فلک فغان اسیران دردمند }}
 
{{ب| آن دم که گشت زاری اهل حرم بلند«هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند» }}
 
{{ب| «هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد»چون کار بر اسیری آل عبا کشید }}
{{ب| کردند چون نظر به شهیدان ارجمند | شد بر فلک فغان اسیران دردمند }}
{{م| بار ستم زمانه به دار بلا کشید }}
{{ب| آن دم که گشت زاری اهل حرم بلند|«هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند» }}
{{ب| بنگر که ظلم رشته‌ی او تا کجا کشید«هر جا که بود آهوئی از دشت پا کشید» }}
{{م| «هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد»}}
{{ب| «هر جا که بود طائری از آشیان فتاد»ظلمی که بر حسین ز ابن زیاد رفت }}
 
{{م| شدّاد آنچه کرده در اینجا ز یاد رفت }}
 
{{ب| از خاطر زمانه تو گوئی که داد رفت«شد وحشتی که شور قیامت ز یاد رفت» }}
{{ب| چون کار بر اسیری آل عبا کشید | بار ستم زمانه به دار بلا کشید }}
{{ب| «چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد»هر فتنه‌ای که کرد به پا روزگار کرد }}
{{ب| بنگر که ظلم رشته‌ی او تا کجا کشید|«هر جا که بود آهوئی از دشت پا کشید» }}
{{م| اولاد مصطفی به اسیری نزار کرد }}
{{م| «هر جا که بود طائری از آشیان فتاد»}}
{{ب| بر قتلگاه خیل اسیران گذار کرد«هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد» }}
 
{{ب| «بر زخمهای کاریِ تیغ و سنان فتاد»چون دیده اوفتاد به تن‌های کشتگان }}
 
{{م| برخاست از زمین به سوی آسمان فغان }}
{{ب| ظلمی که بر حسین ز ابن زیاد رفت | شدّاد آنچه کرده در اینجا ز یاد رفت }}
{{ب| سرها ز تن جدا شده تن‌ها جدا ز جان«ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان» }}
{{ب| از خاطر زمانه تو گوئی که داد رفت|«شد وحشتی که شور قیامت ز یاد رفت» }}
{{ب| «بر پیکر شریف امام زمان فتاد»چون پیکر برادر خود دید روبرو }}
{{م| «چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد»}}
{{م| غلتان به خون خویشتن از خنجر عدو }}
 
{{ب| فریاد را شکست نمی‌خواست در گلو«بی‌اختیار ناله‌ی هذا حسین ازو» }}
 
{{ب| «سر زد چنان که شعله ازو در جهان فتاد»بر زینب آن که کرد بلا از ازل قبول }}
{{ب| هر فتنه‌ای که کرد به پا روزگار کرد | اولاد مصطفی به اسیری نزار کرد }}
{{م| می‌کرد دم به دم به اسیری بلا نزول }}
{{ب| بر قتلگاه خیل اسیران گذار کرد|«هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد» }}
{{ب| زین درد خاطرش چو دگر بار شد ملول«پس با زبان پر گله آن بضعة البتول» }}
{{م| «بر زخمهای کاریِ تیغ و سنان فتاد»}}
 
 
{{ب| چون دیده اوفتاد به تن‌های کشتگان | برخاست از زمین به سوی آسمان فغان }}
{{ب| سرها ز تن جدا شده تن‌ها جدا ز جان|«ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان» }}
{{م| «بر پیکر شریف امام زمان فتاد»}}
 
 
{{ب| چون پیکر برادر خود دید روبرو | غلتان به خون خویشتن از خنجر عدو }}
{{ب| فریاد را شکست نمی‌خواست در گلو|«بی‌اختیار ناله‌ی هذا حسین ازو» }}
{{م| «سر زد چنان که شعله ازو در جهان فتاد»}}
 
 
{{ب| بر زینب آن که کرد بلا از ازل قبول | می‌کرد دم به دم به اسیری بلا نزول }}
{{ب| زین درد خاطرش چو دگر بار شد ملول|«پس با زبان پر گله آن بضعة البتول» }}
{{م| «رو در مدینه کرد که یا ایّها الرّسول» }}
{{م| «رو در مدینه کرد که یا ایّها الرّسول» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۳۲۷: خط ۳۸۳:




{{ب| این مرغ پرشکسته و محزون حسین توست‌وین گشته روزگار دگرگون حسین توست  }}
{{ب| این مرغ پرشکسته و محزون حسین توست‌|وین گشته روزگار دگرگون حسین توست  }}
{{ب| این سر جدا ز تن شده اکنون حسین توست«این کُشته‌ی فتاده به هامون حسین توست» }}
{{ب| این سر جدا ز تن شده اکنون حسین توست|«این کُشته‌ی فتاده به هامون حسین توست» }}
{{ب| «وین صید دست و پا زده در خون حسین توست»دردا که از شرار غم اندوز تشنگی }}
{{م| «وین صید دست و پا زده در خون حسین توست»}}
{{م| از دود آهِ شعله برافروز تشنگی }}
 
{{ب| چون شام بوده در نظرش روز تشنگی«این نخل ترکز آتش جانسوز تشنگی» }}
 
{{ب| «دود از زمین رسانده به گردون حسین توست»تا عهد خویش کوفی بیدادگر شکست }}
{{ب| دردا که از شرار غم اندوز تشنگی | از دود آهِ شعله برافروز تشنگی }}
{{م| بر روی اهل بیت تو آب فرات بست }}
{{ب| چون شام بوده در نظرش روز تشنگی|«این نخل ترکز آتش جانسوز تشنگی» }}
{{ب| رنگین به خون عترت پاک تو کرد دست«این ماهی فتاده به دریای خون که هست» }}
{{م| «دود از زمین رسانده به گردون حسین توست»}}
{{ب| «زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست»چون شام روزگار حریمت سیاه گشت }}
 
{{م| یک روز دور چرخ به دلخواه ما نگشت }}
 
{{ب| بنگر ز کوفیان چه ستمها به ما گذشت«این غرقه‌ی محیط شهادت که روی دشت» }}
{{ب| تا عهد خویش کوفی بیدادگر شکست | بر روی اهل بیت تو آب فرات بست }}
{{ب| «از موج خون او شده گلگون حسین توست»چون بسته شد ز سیل مخالف ره نجات }}
{{ب| رنگین به خون عترت پاک تو کرد دست|«این ماهی فتاده به دریای خون که هست» }}
{{م| کشتی شکسته‌ایم ز طوفان حادثات }}
{{م| «زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست»}}
{{ب| ای خاتم النبیین، وی میر کائنات«این خشک لب فتاده‌ی ممنوع از فرات» }}
 
{{ب| «کز خون او زمین شده جیحون حسین توست»با این عمل که سر زد ازین قوم کینه‌خواه }}
 
{{م| شد روزگار آل پیمبر ز غم سیاه }}
{{ب| چون شام روزگار حریمت سیاه گشت | یک روز دور چرخ به دلخواه ما نگشت }}
{{ب| یزدان پاک هست بر احوال ما گواه«این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه» }}
{{ب| بنگر ز کوفیان چه ستمها به ما گذشت|«این غرقه‌ی محیط شهادت که روی دشت» }}
{{ب| «خرگه ازین جهان زده بیرون حسین توست»یا ایّها الرّسول ز بیداد مشرکین }}
{{م| «از موج خون او شده گلگون حسین توست»}}
{{م| در خاک و خون تپیده بسی گوهر ثمین }}
 
{{ب| ما را کنون اسیر به چنگ عدو ببین«این قالب تپان که چنین مانده بر زمین» }}
 
{{ب| «شاه شهید ناشده مدفون حسین توست»آن‌سان گریستی که دل سنگ آب کرد }}
{{ب| چون بسته شد ز سیل مخالف ره نجات | کشتی شکسته‌ایم ز طوفان حادثات }}
{{م| از اشک دیده پر دُر و گوهر تراب کرد }}
{{ب| ای خاتم النبیین، وی میر کائنات|«این خشک لب فتاده‌ی ممنوع از فرات» }}
{{ب| از آه سینه سوز سیه آفتاب کرد«چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد» }}
{{م| «کز خون او زمین شده جیحون حسین توست»}}
 
 
{{ب| با این عمل که سر زد ازین قوم کینه‌خواه | شد روزگار آل پیمبر ز غم سیاه }}
{{ب| یزدان پاک هست بر احوال ما گواه|«این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه» }}
{{م| «خرگه ازین جهان زده بیرون حسین توست»}}
 
 
{{ب| یا ایّها الرّسول ز بیداد مشرکین | در خاک و خون تپیده بسی گوهر ثمین }}
{{ب| ما را کنون اسیر به چنگ عدو ببین|«این قالب تپان که چنین مانده بر زمین» }}
{{م| «شاه شهید ناشده مدفون حسین توست»}}
 
 
{{ب| آن‌سان گریستی که دل سنگ آب کرد| از اشک دیده پر دُر و گوهر تراب کرد }}
{{ب| از آه سینه سوز سیه آفتاب کرد|«چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد» }}
{{م| «وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد» }}
{{م| «وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۳۵۸: خط ۴۲۸:




{{ب| زینب اسیر و خسته ز جور و جفا ببین‌اهل حریم خویش به غم مبتلا ببین }}
{{ب| زینب اسیر و خسته ز جور و جفا ببین‌|اهل حریم خویش به غم مبتلا ببین }}
{{ب| بر اهل بیت بس ستم ناروا ببین«ای مونس شکسته دلان حال ما ببین» }}
{{ب| بر اهل بیت بس ستم ناروا ببین|«ای مونس شکسته دلان حال ما ببین» }}
{{ب| «ما را غریب و بی‌کس و بی‌آشنا ببین»از جور چرخ دربه‌در آل پیمبرند }}
{{م| «ما را غریب و بی‌کس و بی‌آشنا ببین»}}
{{م| بی‌مونس و اسیر و سیه بخت و مضطرند }}
 
{{ب| در چنگ ظلم مانده و آزرده خاطرند«اولاد خویش را که شفیعان محشرند» }}
 
{{ب| «در ورطه‌ی عقوبت اهل جفا ببین»گاهی به سوی کوفه کشانند کوفیان }}
{{ب| از جور چرخ دربه‌در آل پیمبرند | بی‌مونس و اسیر و سیه بخت و مضطرند }}
{{م| گاهی به سوی شام اسیران ناتوان  }}
{{ب| در چنگ ظلم مانده و آزرده خاطرند|«اولاد خویش را که شفیعان محشرند» }}
{{ب| ما را گرفته خصم ستمکار در میان«در خلد بر حجاب دو کَوْن آستین فشان» }}
{{م| «در ورطه‌ی عقوبت اهل جفا ببین»}}
{{ب| «وندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین»یک دم ز راه شفقت و احسان به کربلا }}
 
{{م| بنگر فتاده‌اند شهیدان به کربلا }}
 
{{ب| در خون خویشتن شده غلتان به کربلا«نی نی درآ چو ابر خروشان به کربلا» }}
{{ب| گاهی به سوی کوفه کشانند کوفیان | گاهی به سوی شام اسیران ناتوان  }}
{{ب| «طغیان سیل و فتنه‌ی موج بلا ببین»بی‌همدم و شکسته دل و زار و دربه‌در }}
{{ب| ما را گرفته خصم ستمکار در میان|«در خلد بر حجاب دو کَوْن آستین فشان» }}
{{م| در چنگ دشمنند اسیران خون جگر }}
{{م| «وندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین»}}
{{ب| از حال ما برای چه نگرفته‌ای خبر«تن‌های کشتگان همه در خاک و خون نگر» }}
 
{{ب| «سرهای سروران همه بر نیزه‌ها ببین»شد عاقبت شهید لب آب تشنه کام }}
 
{{م| فرزند ناز پرورت ای دل شکسته مام }}
{{ب| یک دم ز راه شفقت و احسان به کربلا | بنگر فتاده‌اند شهیدان به کربلا }}
{{ب| اکنون ز کید چرخ و ستمهای اهل شام«آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام» }}
{{ب| در خون خویشتن شده غلتان به کربلا|«نی نی درآ چو ابر خروشان به کربلا» }}
{{ب| «یک نیزه‌اش ز دوش مخالف جدا ببین»فرزند نازپرور گلگون عذار تو }}
{{م| «طغیان سیل و فتنه‌ی موج بلا ببین»}}
{{م| بعد از حسن به دهر، مهین یادگار تو }}
 
{{ب| آرام جان و مایه‌ی صبر و قرار تو«آن تن که بود پرور شش در کنار تو» }}
 
{{ب| «غلتان به خاک معرکه‌ی کربلا ببین»ای مادر حمیده سیَر کی رود ز یاد }}
{{ب| بی‌همدم و شکسته دل و زار و دربه‌در | در چنگ دشمنند اسیران خون جگر }}
{{م| آن دم که ابن سعد شد از قتل شاه شاد }}
{{ب| از حال ما برای چه نگرفته‌ای خبر|«تن‌های کشتگان همه در خاک و خون نگر» }}
{{ب| در چنگ خصم اهل حریم تو اوفتاد«یا بضعة الرّسول ز ابن زیاد داد» }}
{{م| «سرهای سروران همه بر نیزه‌ها ببین»}}
 
 
{{ب| شد عاقبت شهید لب آب تشنه کام | فرزند ناز پرورت ای دل شکسته مام }}
{{ب| اکنون ز کید چرخ و ستمهای اهل شام|«آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام» }}
{{م| «یک نیزه‌اش ز دوش مخالف جدا ببین»}}
 
 
{{ب| فرزند نازپرور گلگون عذار تو | بعد از حسن به دهر، مهین یادگار تو }}
{{ب| آرام جان و مایه‌ی صبر و قرار تو|«آن تن که بود پرور شش در کنار تو» }}
{{م| «غلتان به خاک معرکه‌ی کربلا ببین»}}
 
 
{{ب| ای مادر حمیده سیَر کی رود ز یاد | آن دم که ابن سعد شد از قتل شاه شاد }}
{{ب| در چنگ خصم اهل حریم تو اوفتاد|«یا بضعة الرّسول ز ابن زیاد داد» }}
{{م| «کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد» }}
{{م| «کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۳۸۹: خط ۴۷۳:




{{ب| با هر بنای ظلم که بنیاد کرده‌ای‌بس خرمن امید که بر باد کرده‌ای }}
{{ب| با هر بنای ظلم که بنیاد کرده‌ای‌|بس خرمن امید که بر باد کرده‌ای }}
{{ب| از کرده‌های خویش دمی یاد کرده‌ای؟«ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای» }}
{{ب| از کرده‌های خویش دمی یاد کرده‌ای؟|«ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای» }}
{{ب| «وز کین چه‌ها درین ستم آباد کرده‌ای»یک دم نگه نداشته‌ای حرمت رسول }}
{{م| «وز کین چه‌ها درین ستم آباد کرده‌ای»}}
{{م| خم کردی از مصیبت و غم قامت رسول }}
 
{{ب| این کینه گر پدید شد از امّت رسول«در طعنت این بس است که با عترت رسول» }}
 
{{ب| «بیداد کرده خصم و تو امداد کرده‌ای»بر خلق بسته است کنون سیل دیده راه }}
{{ب| یک دم نگه نداشته‌ای حرمت رسول | خم کردی از مصیبت و غم قامت رسول }}
{{م| در زیر ابر تیره نهان گشت مهر و ماه }}
{{ب| این کینه گر پدید شد از امّت رسول|«در طعنت این بس است که با عترت رسول» }}
{{ب| شد کشته از جفای تو سلطان دین پناه«ای زاده‌ی زیاد نکرده‌ست هیچگاه» }}
{{م| «بیداد کرده خصم و تو امداد کرده‌ای»}}
{{ب| «نمرود این عمل که تو شدّاد کرده‌ای»کردی تو چاک چاک ز پیکان تن حسین }}
 
{{م| دادی به خاک دشت بلا مسکن حسین }}
 
{{ب| کردی خزان به تیشه‌ی کین گلشن حسین«کام یزید داده‌ای از کشتن حسین» }}
{{ب| بر خلق بسته است کنون سیل دیده راه | در زیر ابر تیره نهان گشت مهر و ماه }}
{{ب| «بنگر که را به قتل که دلشاد کرده‌ای»نوش تو نیش آمد و مهر تو آفت است }}
{{ب| شد کشته از جفای تو سلطان دین پناه|«ای زاده‌ی زیاد نکرده‌ست هیچگاه» }}
{{م| بر مردم زمانه ترا کینه عادت است  }}
{{م| «نمرود این عمل که تو شدّاد کرده‌ای»}}
{{ب| گویی ستم سرشت تو و جور طینت است«بهر خسی که بار درخت شقاوت است» }}
 
{{ب| «در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای»زنگار غم گرفت چو آئینه‌ی صفا }}
 
{{م| «معدوم شد مروّت و منسوخ شد وفا» }}
{{ب| کردی تو چاک چاک ز پیکان تن حسین | دادی به خاک دشت بلا مسکن حسین }}
{{ب| از حد گذشت جور تو در دشت کربلا«با دشمنان دین نتوان کرد آنچه را» }}
{{ب| کردی خزان به تیشه‌ی کین گلشن حسین|«کام یزید داده‌ای از کشتن حسین» }}
{{ب| «با مصطفی و حیدر و اولاد کرده‌ای»با تیر و تیغ خصم تنِ شاه تشنگان }}
{{م| «بنگر که را به قتل که دلشاد کرده‌ای»}}
{{م| کردی لب فرات به دریای خون تپان }}
 
{{ب| زین غم گریست فاطمه در روضه‌ی جنان«حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن» }}
 
{{ب| «آزرده‌اش به خنجر فولاد کرده‌ای»آل علی چو ظلم تو در خاطر آورند }}
{{ب| نوش تو نیش آمد و مهر تو آفت است | بر مردم زمانه ترا کینه عادت است  }}
{{م| یاد از جفای قوم ستم گستر آورند }}
{{ب| گویی ستم سرشت تو و جور طینت است|«بهر خسی که بار درخت شقاوت است» }}
{{ب| پس شکوه‌ها ز دست تو بر داور آورند«ترسم ترا دمی که به محشر درآورند» }}
{{م| «در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای»}}
 
 
{{ب| زنگار غم گرفت چو آئینه‌ی صفا | «معدوم شد مروّت و منسوخ شد وفا» }}
{{ب| از حد گذشت جور تو در دشت کربلا|«با دشمنان دین نتوان کرد آنچه را» }}
{{م| «با مصطفی و حیدر و اولاد کرده‌ای»}}
 
 
{{ب| با تیر و تیغ خصم تنِ شاه تشنگان | کردی لب فرات به دریای خون تپان }}
{{ب| زین غم گریست فاطمه در روضه‌ی جنان|«حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن» }}
{{م| «آزرده‌اش به خنجر فولاد کرده‌ای»}}
 
 
{{ب| آل علی چو ظلم تو در خاطر آورند | یاد از جفای قوم ستم گستر آورند }}
{{ب| پس شکوه‌ها ز دست تو بر داور آورند|«ترسم ترا دمی که به محشر درآورند» }}
{{م| «از آتش تو دود به محشر برآورند» }}
{{م| «از آتش تو دود به محشر برآورند» }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۴۲۰: خط ۵۱۸:




{{ب| تا نظم درد خیز تو زیب کتاب شداز آه سردِ خلق سیه آفتاب شد }}
{{ب| تا نظم درد خیز تو زیب کتاب شد|از آه سردِ خلق سیه آفتاب شد }}
{{ب| گوئی جهان سرآمد و روز حساب شد«خاموش محتشم که دل سنگ آب شد» }}
{{ب| گوئی جهان سرآمد و روز حساب شد|«خاموش محتشم که دل سنگ آب شد» }}
{{ب| «بنیاد صبر و خانه‌ی طاقت خراب شد»با ذکر این مصیبت جانسوز و دردناک }}
{{م| «بنیاد صبر و خانه‌ی طاقت خراب شد»}}
{{م| بس جوی خون ز دیده سرازیر شد به خاک }}
 
{{ب| ترسم شوند خلق به دریای خون هلاک«خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک» }}
 
{{ب| «مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد»چشم زمانه گشت برین نظم دُرفشان }}
{{ب| با ذکر این مصیبت جانسوز و دردناک | بس جوی خون ز دیده سرازیر شد به خاک }}
{{م| خون دجله دجله می‌رود از چشم مردمان }}
{{ب| ترسم شوند خلق به دریای خون هلاک|«خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک» }}
{{ب| از دل قرار برده و از تن همی توان«خاموش محتشم که ازین شعر خونچکان» }}
{{م| «مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد»}}
{{ب| «در دیده اشک مستمعان خون ناب شد»محنت زده‌ست خیمه و شادی‌ست در گریز }}
 
{{م| جنّ و ملک شدند درین پهنه اشک ریز }}
 
{{ب| گوئی رسیده است فرا روز رستخیز«خاموش محتشم که ازین نظم گریه خیز» }}
{{ب| چشم زمانه گشت برین نظم دُرفشان | خون دجله دجله می‌رود از چشم مردمان }}
{{ب| «روی زمین به اشک جگرگون خضاب شد»این نوحه در خزان گلستان حیدری‌ست }}
{{ب| از دل قرار برده و از تن همی توان|«خاموش محتشم که ازین شعر خونچکان» }}
{{م| در ذکر دردهای حریم پیمبری‌ست }}
{{م| «در دیده اشک مستمعان خون ناب شد»}}
{{ب| در بزم غم چو شعله‌ی جانسوز آذری‌ست«خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست» }}
 
{{ب| «دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد»زین موج خیز حادثه مردم در اضطراب }}
 
{{م| طوفان اشک کرده جهان پر ز انقلاب }}
{{ب| محنت زده‌ست خیمه و شادی‌ست در گریز | جنّ و ملک شدند درین پهنه اشک ریز }}
{{ب| آتش فکنده در دل و در جان شیخ و شاب«خاموش محتشم که به سوز تو آفتاب» }}
{{ب| گوئی رسیده است فرا روز رستخیز|«خاموش محتشم که ازین نظم گریه خیز» }}
{{ب| «از آه سردِ ماتمیان ماهتاب شد»هرجا نشان غم زده بر پرچم حسین }}
{{م| «روی زمین به اشک جگرگون خضاب شد»}}
{{م| این جانگداز شعر تو در ماتم حسین  }}
 
{{ب| افکنده شور و لوله در عالم حسین«خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین» }}
 
{{ب| «جبریل را ز روی پیمبر حجاب شد»تا بوده روزگار عزایی چنین نکرد }}
{{ب| این نوحه در خزان گلستان حیدری‌ست | در ذکر دردهای حریم پیمبری‌ست }}
{{م| بر پا زمانه شور و نوایی چنین نکرد }}
{{ب| در بزم غم چو شعله‌ی جانسوز آذری‌ست|«خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست» }}
{{ب| سوزی ز ساز درد فزایی چنین نکرد«تا چرخ سفله بود خطایی چنین نکرد» }}
{{م| «دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد»}}
 
 
{{ب| زین موج خیز حادثه مردم در اضطراب | طوفان اشک کرده جهان پر ز انقلاب }}
{{ب| آتش فکنده در دل و در جان شیخ و شاب|«خاموش محتشم که به سوز تو آفتاب» }}
{{م| «از آه سردِ ماتمیان ماهتاب شد»}}
 
 
{{ب| هرجا نشان غم زده بر پرچم حسین | این جانگداز شعر تو در ماتم حسین  }}
{{ب| افکنده شور و لوله در عالم حسین|«خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین» }}
{{م| «جبریل را ز روی پیمبر حجاب شد»}}
 
 
{{ب| تا بوده روزگار عزایی چنین نکرد | بر پا زمانه شور و نوایی چنین نکرد }}
{{ب| سوزی ز ساز درد فزایی چنین نکرد|«تا چرخ سفله بود خطایی چنین نکرد» }}
{{ب| «بر هیچ آفریده جفایی چنین نکرد» <ref>زینة المراثی؛ ص 16- 39. آذرخش، ص 256- 279.</ref> }}
{{ب| «بر هیچ آفریده جفایی چنین نکرد» <ref>زینة المراثی؛ ص 16- 39. آذرخش، ص 256- 279.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۴۵۱: خط ۵۶۳:




{{ب| این دل شوریده همچون نی، نوا دارد هنوزناله‌ها از جان به شور نینوا دارد هنوز }}
{{ب| این دل شوریده همچون نی، نوا دارد هنوز|ناله‌ها از جان به شور نینوا دارد هنوز }}
{{ب| ای حسین، ای تشنه کام کربلا در ماتمت‌جویبار خون، نشان از چشم ما دارد هنوز }}
{{ب| ای حسین، ای تشنه کام کربلا در ماتمت‌|جویبار خون، نشان از چشم ما دارد هنوز }}
{{ب| تا برآرد سر به گردون، در هوای کوی تواین سر شوریده سودای تو را دارد هنوز }}
{{ب| تا برآرد سر به گردون، در هوای کوی تو|این سر شوریده سودای تو را دارد هنوز }}
{{ب| آبروی چشمه‌ی عشق است خاک کربلازمزم و کوثر نشان از کربلا دارد هنوز }}
{{ب| آبروی چشمه‌ی عشق است خاک کربلا|زمزم و کوثر نشان از کربلا دارد هنوز }}
{{ب| غنچه‌ی خونین دل، پریشان دفتر گل را گشودقصه‌ی درد تو، با باد صبا دارد هنوز }}
{{ب| غنچه‌ی خونین دل، پریشان دفتر گل را گشود|قصه‌ی درد تو، با باد صبا دارد هنوز }}
{{ب| در درون سوزی چو آتش شعله‌ور دارد علی‌بر جگر داغی از این غم، مصطفی دارد هنوز }}
{{ب| در درون سوزی چو آتش شعله‌ور دارد علی‌|بر جگر داغی از این غم، مصطفی دارد هنوز }}
{{ب| در جنان سرگشته از این ماتم گردون درازچهره‌ی نیلی، روز و شب خیر النساء دارد هنوز }}
{{ب| در جنان سرگشته از این ماتم گردون دراز|چهره‌ی نیلی، روز و شب خیر النساء دارد هنوز }}
{{ب| موج خیز رحمت یزدان به چشم اهل رازراه بر سر چشمه‌ی خون خدا دارد هنوز }}
{{ب| موج خیز رحمت یزدان به چشم اهل راز|راه بر سر چشمه‌ی خون خدا دارد هنوز }}
{{ب| نخل دین احمدی بار آور از خون تو گشت‌گلشن توحید، از او ارج و بها دارد هنوز <ref>آذرخش؛ ص 224.</ref> }}
{{ب| نخل دین احمدی بار آور از خون تو گشت‌|گلشن توحید، از او ارج و بها دارد هنوز <ref>آذرخش؛ ص 224.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۴۶۷: خط ۵۷۹:




{{ب| به جولانگاه دشت بی‌نیازی، تاختن بایدبیابانی است مالامال دل، جان باختن باید }}
{{ب| به جولانگاه دشت بی‌نیازی، تاختن باید|بیابانی است مالامال دل، جان باختن باید }}
{{ب| مشو غافل دمی تا منزل جانان، به رهپویی‌نسیم آسا به سرافتان و خیزان، تاختن باید }}
{{ب| مشو غافل دمی تا منزل جانان، به رهپویی‌|نسیم آسا به سرافتان و خیزان، تاختن باید }}
{{ب| گرت زین برق عالمسوز بال سوختن باشددرین پرواز طاقت گیر، شور ساختن باید }}
{{ب| گرت زین برق عالمسوز بال سوختن باشد|درین پرواز طاقت گیر، شور ساختن باید }}
{{ب| اگر همچون شهید نینوا، افروختن خواهی‌سری، در سروری، بالای نی، افروختن باید }}
{{ب| اگر همچون شهید نینوا، افروختن خواهی|سری، در سروری، بالای نی، افروختن باید }}
{{ب| مگر روزی به دامانش توانی دست دل یازی‌غریب از خویشتن، بر آشنا پرداختن باید }}
{{ب| مگر روزی به دامانش توانی دست دل یازی‌|غریب از خویشتن، بر آشنا پرداختن باید }}
{{ب| بت ما و منی آزرده دارد خاطر ما رابه روی این حریف فتنه‌گر، تیغ آختن باید <ref>همان، ص 166.</ref> }}
{{ب| بت ما و منی آزرده دارد خاطر ما را|به روی این حریف فتنه‌گر، تیغ آختن باید <ref>همان، ص 166.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۴۸۰: خط ۵۹۲:




{{ب| در شعله‌ی نگاه تو نقشی نیست آب‌موج هزار آینه در خود شکست آب }}
{{ب| در شعله‌ی نگاه تو نقشی نیست آب‌|موج هزار آینه در خود شکست آب }}
{{ب| زان لعل لب که جوش زد از آتش عطش‌درگیر و دار معرکه طرفی نیست آب }}
{{ب| زان لعل لب که جوش زد از آتش عطش‌|درگیر و دار معرکه طرفی نیست آب }}
{{ب| برخاست از فرات شراری کز التهاب‌آتش به جان فکند ز بالا و پست آب  }}
{{ب| برخاست از فرات شراری کز التهاب‌|آتش به جان فکند ز بالا و پست آب  }}
{{ب| مشک از شهاب تیر ستم سینه چون صدف‌بگشود و ریخت گوهر و در خون نشست آب }}
{{ب| مشک از شهاب تیر ستم سینه چون صدف‌|بگشود و ریخت گوهر و در خون نشست آب }}
{{ب| تا شد قلم در دست علمدار و آب ریخت‌نالید جبرئیل، که ای وای، دست آب! }}
{{ب| تا شد قلم در دست علمدار و آب ریخت‌|نالید جبرئیل، که ای وای، دست آب! }}
{{ب| تا شبنمی رسد به گلستان مصطفی‌همچون سپند از جگر مشک جست آب }}
{{ب| تا شبنمی رسد به گلستان مصطفی‌|همچون سپند از جگر مشک جست آب }}
{{ب| امّا دریغ و درد که چون صید خورده تیربال و پری به هم زد و در خون نشست آب }}
{{ب| امّا دریغ و درد که چون صید خورده تیر|بال و پری به هم زد و در خون نشست آب }}
{{ب| ساقی به ساغری ز عطش مستی آفریدافشاند بر کرانه‌ی عهد الست آب }}
{{ب| ساقی به ساغری ز عطش مستی آفرید|افشاند بر کرانه‌ی عهد الست آب }}
{{ب| در حیرتم بر اهل حرم از چه شد حرام‌با آنکه مهر فاطمه بوده‌ست و هست آب  }}
{{ب| در حیرتم بر اهل حرم از چه شد حرام‌|با آنکه مهر فاطمه بوده‌ست و هست آب  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۴۹۶: خط ۶۰۸:




{{ب| جهان برید سیه جامه در عزای حسین‌که سوخت شعله‌ی بیداد خیمه‌های حسین }}
{{ب| جهان برید سیه جامه در عزای حسین‌|که سوخت شعله‌ی بیداد خیمه‌های حسین }}
{{ب| ز آه پردوگیان حریم عرش خدای‌زمانه خیمه برافراشت در عزای حسین }}
{{ب| ز آه پردوگیان حریم عرش خدای‌|زمانه خیمه برافراشت در عزای حسین }}
{{ب| شب است و بادیه تاریک و در به در اطفال‌حدیث درد که داند؟ به جز خدای حسین }}
{{ب| شب است و بادیه تاریک و در به در اطفال‌|حدیث درد که داند؟ به جز خدای حسین }}
{{ب| بشوی گرد ملال از رخ یتیمانش‌به اشک دیده چو باران، به کربلای حسین }}
{{ب| بشوی گرد ملال از رخ یتیمانش‌|به اشک دیده چو باران، به کربلای حسین }}
{{ب| ز بندبند زمین و زمان فغان برخاست‌چه شورهاست خدایا به نینوای حسین }}
{{ب| ز بندبند زمین و زمان فغان برخاست‌|چه شورهاست خدایا به نینوای حسین }}
{{ب| گذشت از سر و سامان و جان به جانان دادهزار جان من و عالمی فدای حسین }}
{{ب| گذشت از سر و سامان و جان به جانان داد|هزار جان من و عالمی فدای حسین }}
{{ب| شفق ز تشت افق تا گشود چشمه‌ی خون‌فلق بریده سرآمد که این به پای حسین }}
{{ب| شفق ز تشت افق تا گشود چشمه‌ی خون‌|فلق بریده سرآمد که این به پای حسین }}
{{ب| شکسته قامت و از پا فتاد، زینب راببین برابر بیمار مبتلای حسین }}
{{ب| شکسته قامت و از پا فتاد، زینب را|ببین برابر بیمار مبتلای حسین }}
{{ب| به تیغ حادثه «مشفق» جدا ز پیکر بادسری که نیست در او لحظه‌ای هوای حسین  }}
{{ب| به تیغ حادثه «مشفق» جدا ز پیکر باد|سری که نیست در او لحظه‌ای هوای حسین  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۵۱۲: خط ۶۲۴:




{{ب| شعله‌ور آمد ز دود آه ابو الفضل‌آینه‌ی آب در نگاه ابو الفضل }}
{{ب| شعله‌ور آمد ز دود آه ابو الفضل‌|آینه‌ی آب در نگاه ابو الفضل }}
{{ب| از جگر آب مشکِ ریخته بر خاک‌موج عطش خیمه زد ز آه ابو الفضل }}
{{ب| از جگر آب مشکِ ریخته بر خاک‌|موج عطش خیمه زد ز آه ابو الفضل }}
{{ب| تا نبرد آب در حریم پیمبرلشکر بیداد بست راه ابو الفضل }}
{{ب| تا نبرد آب در حریم پیمبر|لشکر بیداد بست راه ابو الفضل }}
{{ب| هست یقین روز حشر پیش خداونددست و سر و چشم و تن گواه ابو الفضل }}
{{ب| هست یقین روز حشر پیش خداوند|دست و سر و چشم و تن گواه ابو الفضل }}
{{ب| کیست جز از ذات کردگار به محشرتا شود از عدل، دادخواه ابو الفضل }}
{{ب| کیست جز از ذات کردگار به محشر|تا شود از عدل، دادخواه ابو الفضل }}
{{ب| هر سحر از درد و داغ، لاله‌ی خورشیدروی به خون شسته در نگاه ابو الفضل }}
{{ب| هر سحر از درد و داغ، لاله‌ی خورشید|روی به خون شسته در نگاه ابو الفضل }}
{{ب| می‌شنوم از نوای نای حسینی‌نغمه‌ی الّا، زلا اله ابو الفضل  }}
{{ب| می‌شنوم از نوای نای حسینی‌|نغمه‌ی الّا، زلا اله ابو الفضل  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری