وحشی بافقی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| روزی است این که حادثه کوس بلا زده است‌کوس بلا به معرکه‌ی کربلا زده است }}

{{ب| روزی است این که دست ستم، تیشه‌ی جفابر پای گلبن چمن مصطفا زده است }}

{{ب| روزی است این که بسته تتق آه اهل بیت‌چتر سیاه بر سر آل عبا زده است }}

{{ب| روزی است این که خشک شد از تاب تشنگی‌آن چشمه‌ای که خنده بر آب بقا زده است }}

{{ب| روزی است این که کشته‌ی بیداد کربلازانوی داد در حرم کبریا زده است }}

{{ب| امروز آن عزاست که چرخ کبودپوش‌بر نیل جامه خاصّه پی این عزا زده است }}

{{ب| امروز ماتمی است که زهرا گشاده‌موی‌بر سر زده ز حسرت و وا حسرتا زده است  }}

{{ب| یعنی محرّم آمد و روز ندامت است‌روز ندامت چه، که روز قیامت است  }}

{{ب| روح القدس که پیش لسان فرشته‌هاست‌از پیروان مرثیه خوانان کربلاست }}

{{ب| این ماتم بزرگ نگنجد در این جهان‌آری در آن جهان دگر نیز این عزاست }}

{{ب| کرده سیاه حلّه‌ی نور، این عزای کیست‌خیر النسا که مردمک چشم مصطفاست؟ }}

{{ب| بنگر به نور چشم پیمبر چه می‌کننداین چشم کوفیان چه بلا چشم بی‌حیاست }}

{{ب| یاقوت تشنگی شکند، از چه گشت خشک‌آن لب که یک ترشح از او چشمه‌ی بقاست }}

{{ب| بلبل اگر ز واقعه‌ی کربلا نگفت‌گل را چه واقع است که پیراهنش قباست }}

{{ب| از پا فتاده است درخت سعادتی‌کز بوستان دهر چو او گلبنی نخاست }}

{{ب| شاخ گلی شکست ز بستان مصطفاکز رنگ و بو فتاد گلستان مصطفا  }}

{{ب| ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین‌و آن نامه‌ها و آرزوی خدمت حسین؟ }}

{{ب| ای قوم بی‌حیا چه شد آن شوق و اشتیاق‌آن جدّ و جهد در طلب حضرت حسین؟ }}

{{ب| از نامه‌های شوم شما، مسلم عقیل‌با خویش کرد خوش الم فرقت حسین }}

{{ب| با خود هزار گونه مشقّت قرارداداوّل یکی جدا شدن از صحبت حسین }}

{{ب| او را به دست اهل مشقت گذاشتیدکو حرمت پیمبر و کو حرمت حسین؟ }}

{{ب| ای وای بر شما و به محرومی شماافتد چو کار با نظر رحمت حسین }}

{{ب| دیوان حشر چون شود و آورد بتول‌پر خون به پای عرش خدا کسوت حسین }}

{{ب| حالی شود که پرده ز قهر خدا فتدوز بیم لرزه بر بدن انبیا فتد  }}

{{ب| یا حضرت رسول حسین تو مضطر است‌وی یک تن است و روی زمین پر ز لشکر است }}

{{ب| یا حضرت رسول ببین بر حسین خویش‌کز هرطرف که می‌نگرد تیغ و خنجر است }}

{{ب| یا حضرت رسول، میان مخالفان‌بر خاک و خون فتاده ز پشت تکاور است }}

{{ب| یا مرتضی، حسین تو از ضرب دشمنان‌بنگر که چون حسین توبی یارو یاور است }}

{{ب| هیهات تو کجایی و کو ذو الفقار توامروز دست و ضربت تو سخت در خور است }}

{{ب| یا حضرت حسن ز جفای ستمگران‌جان بر لب برادر با جان برابر است }}

{{ب| ای فاطمه یتیم تو خفته است و بر سرش‌نی مادر است و نی پدر و نی برادر است }}

{{ب| زین العباد ماند و کسش هم نفس نمانددر خیمه غیر پردگیان هیچ کس نماند  }}

{{ب| یاری نماند و کار از این و از آن گذشت‌آه مخدّرات حرم ز آسمان گذشت }}

{{ب| واحسرتای تعزیه‌داران اهل بیت‌نی از مکان گذشت که از لا مکان گذشت }}

{{ب| دست ستم قوی شد و بازوی کین گشادتیغ آن چنان براند که از استخوان گذشت }}

{{ب| یا شاه انس و جان تویی آن که از برای تواز صد هزار جان و جهان می‌توان گذشت }}

{{ب| ای من شهید رشک کسی که از وفای توبنهاد پای بر سر جان وز جان گذشت }}

{{ب| جانها فدای حُرّ شهید و عقیده‌اش‌که آزاده‌وار از سر جان در جهان گذشت }}

{{ب| آن را که رفت و سر به ره ذو الجناح باخت‌این پای مزد بس که به سوی جنان گذشت }}

{{ب| وحشی کسی چه دغدغه دارد ز حشر و نشرکه‌اش روز نشر با شهدا می‌کنند حشر <ref>همان؛ ص 212 و 213.</ref> }}