غلامرضا سازگار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زائر کربلا:'''

{{ب| من از سوی خدا آورده‏ام عرض سلام اینجا    |      ز دل‏های شکسته از لبم جوشد پیام اینجا }}

{{ب| تمام خلق دور کعبه می‏گردند و می‏بینم         |    طواف آورده دور این حرم بیت‏الحرام اینجا }}

{{ب| تمام انبیا را هر شب آدینه می‏بینم               |    گروهی در سجودند و گروهی در قیام اینجا }}

{{ب| از آن روزی که با خون حسین آغشته‏اش کردند |          رسد بوی خدا از خاک سرخش بر مشام اینجا }}

{{ب| جهان از چهار جانب دور این شش گوشه می‏گردد|          خدا قائل شود از بهر زوار احترام اینجا }}

{{ب| کلیم اینجا، مسیح اینجا، ذبیح اینجا، خلیل اینجا |    حرم اینجاست بیت اینجاست، رکن اینجا، مقام اینجا }}

{{ب| نوشته بر روی هر سنگفرشش ای گنه‏کاران      |امید آرید با خود هست نومیدی حرام اینجا }}

{{ب| مشو نومید اگر کوه گناه آورده‏ای «میثم»        | که صاحب خانه داده بر خلائق بار عام اینجا ‏‏‏‏‌<ref>شاعر این شعر را در کربلا سروده است. </ref> }}                   

{{پایان شعر}}                                              

 

{{شعر}}

{{ب| عباس نامدار، که شاهان روزگار| از خاک کوی او، طلب آبرو کنند }}

{{ب| سقای آب بود و لب تشنه جان سپرد! |می‏خواست تاکه آب کوثرش اندرگلو کنند }}

{{پایان شعر}}  

 

         {{ب| اگرچه زاده‏ ام‏البنین‏ست             |و لیکن مادرش زهراست، عبّاس‏ ‏‏‏‏‌ }}  

         {{ب|  عَلَم در دست، مشک آب بر دوش  |          که هم سردار و هم سقّاست عبّاس ‏‏‏‏‌ }} ‏

           {{ب| بنازم غیرت عشق و وفا را            |که عطشان بر لب دریاست عبّاس‏ ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| نه در دنیا بود باب الحوائج            |      شفیع خلق در عقبی‏ست عبّاس‏ ‏‏‏‏‌ }}  

         {{ب|  چه باک از شعله‏های خشم دوزخ      |      که در محشر، پناه ماست عبّاس‏ ‏‏‏‏‌ }}  

'''در شهادت حضرت حُرّ:'''

       {{ب|  روز عاشورا که شورش همه جا را پر کرد    |        شعله از خاک زمین رخنه به جان خور کرد ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| باطلش هر طرف و عشق به حق می‏ورزید       |    دیدگانش یم و خود اشک صفت می‏لرزید ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| گر بپرسند که اشجع که بود روز قتال؟            | می‏برم نام ترا بین شجاعان فی الحال‏ ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| به خدا جنّتی‏ام، روی به میزان نکنم            |بیمی از دادن جان در ره جانان نکنم‏ ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| آنقدر خون دل از دیده گریان نوشید        |    تایمِ واسعه‏ی رحمت یزدان، جوشید ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| اذن بگرفت و، روان جانب میدان گردید    |        دشت خون با قدمش، روضه‏ رضوان گردید ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| باز شد صاعقه و، بر جگر دشمن زد            |شعله‏ی آتش تیغش، همه را دامن زد ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| ای بسا دست و سر و سینه و پا و تن زد      |      بر زمین پیکر گردان هژبر افکن زد ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| از حرم آمده چون جان گرامی ببرش            |سرِ زانوی محبت بگرفته‏ست سرش ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| هر ماه در عزای تو، ماه محرّم است    |        هرجا بود به یاد غمت کربلا، حسین! ‏‏‏‏‌ }}  

           {{ب| حسرت برم به محتضری، کآخرین نفس  |          روی تو دید و خنده زد و گفت: یا حسین! ‏‏‏‏‌ }}  

       {{ب|    خون تو آب عسل و، کفن گرد رهگذر      |      تشییع توست زیر سُمّ اسبها، حسین! ‏‏‏‏‌ }}  

     {{ب|      تن خسته، پشت خم شده، بار گنه به دوش|        رحمی به حال «میثم» بی‏دست و پا حسین!  ‏‏‏‏‌<ref>دانشنامه شعر عاشورایی، ج2، ص1350-1352. </ref> ‏‏‏‏‌ }}