وحیده گرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۳٬۷۵۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
وحیده گرجی  فرزند هرمز در تیر ماه ١٣٦٠ شمسی در شهر بابل و درخانواده‌ای مذهبی و اهل شعر به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
وحیده گرجی  فرزند هرمز در تیر ماه ١٣٦٠ شمسی در شهر بابل و درخانواده‌ای مذهبی و اهل شعر به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است.


در سال ١٣٧٤ ه. ش به بعلت انتقال شغل پدرش به تهران و سپس  قم نقل مکان کردند. ایشان کارشناسی خود را در رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم اخذ نمود و مدیریت یک مجتمع فرهنگی آموزشی را بر عهده گرفت.
در سال ١٣٧٤ ه. ش به بعلت انتقال شغل پدرش به تهران و سپس  قم نقل مکان کردند. ایشان کارشناسی خود را در رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم اخذ نمود و مدیریت یک مجتمع فرهنگی آموزشی را بر عهده گرفت.
خط ۵۷: خط ۵۷:
==اشعار==
==اشعار==


===چند غزل عاشورایی===
===چند غزل [[عاشورا|عاشورایی]]===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دلم دیگر نمی‌خواهد نه دامی نه گریزی را      |    که مدت‌هاست در بند است صیاد عزیزی را }}
{{ب| دلم دیگر نمی‌خواهد نه دامی نه گریزی را      |    که مدت‌هاست در بند است صیاد عزیزی را }}
خط ۷۶: خط ۷۶:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| حرف عباس آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
                          |              پهلوانی که در شجاعت و رزم، وارث هیبت پدر شده  است }}
{{ب| سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!
                          |          ولی از لحن گفتنش پیداست، کودک خیمه تشنه‌تر شده است }}
{{ب| مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک
                            |                      بخرد آبروی دنیا را، قدر یک قطره هم اگر شده است }}
{{ب| پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا
                            |                          رود آرام‌تر شود اما، عطش آب بیشتر شده است }}
{{ب| بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس
                              |                        مادر مهربانی و احساس، همه امیدش این پسر شده است }}
{{ب| چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد
                              |            این‌چنین شد که تیر حرمله هم، عاشق چشم این قمر شده است }}
{{ب| بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد
                                |                  چه مراعات بی‌نظیری شد، مشک را ساقی‌اش سپر شده است }}
{{ب| چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو
                                |            چشم را تیز کرده‌اند این‌بار، نیزه‌هایی که سر به سر شده است }}
{{ب| باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا
                                  |        روی این خاک نذر چادرتان، چقدر غرق بال و پر شده است ... }}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> حرف عباس آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
| class="b" |<span class="beyt"> حرف [[عباس ابن علی(ع)|عباس]] آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
 


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۰۴: خط ۸۳:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!
| class="b" |<span class="beyt"> سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۱۰: خط ۸۸:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک
| class="b" |<span class="beyt"> مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۱۶: خط ۹۳:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا
| class="b" |<span class="beyt"> پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۲۲: خط ۹۸:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس
| class="b" |<span class="beyt"> بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۲۸: خط ۱۰۳:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد
| class="b" |<span class="beyt"> چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۳۴: خط ۱۰۸:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد
| class="b" |<span class="beyt"> بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۴۰: خط ۱۱۳:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو
| class="b" |<span class="beyt"> چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۴۶: خط ۱۱۸:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا
| class="b" |<span class="beyt"> باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۵۳: خط ۱۲۴:




{{شعر}}
{{ب| یک بیابان عطش نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
                            |                  تو ولی پشت بغض حنجره‌ها، ایستادی به پای خواهریت }}
{{ب|  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را
                            |            قلبش آرام و مطمئن شده است، خواهری نه، که از برادریت }}
{{ب|  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد
                              |                      می‌زند موی دختران یتیم  بوسه بر دست‌های مادریت }}
{{ب|  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما
                              |              توبه گرگ‌ها فقط مرگ است! مرگ ای شام بر ستمگریت }}
{{ب|  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی
                                |                    سمت گودال شعله‌ور شده بود آتش بوسه‌های آخریت }}
{{ب|  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد
                                |        تا هنوز از گلوی حق جاریست  خطبه‌های رسای حیدریت }}
{{ب| کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی
                                  |        وقتی از دورها رسید به گوش  رمز و راز شهید پروری‌ات }}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> یک بیابان عطش نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
| class="b" |<span class="beyt"> یک بیابان [[عطش]] نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
 


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۷۷: خط ۱۳۱:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را
| class="b" |<span class="beyt">  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۸۳: خط ۱۳۶:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد
| class="b" |<span class="beyt">  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۸۹: خط ۱۴۱:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما
| class="b" |<span class="beyt">  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۱۹۵: خط ۱۴۶:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی
| class="b" |<span class="beyt">  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۲۰۱: خط ۱۵۱:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد
| class="b" |<span class="beyt">  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۲۰۷: خط ۱۵۶:
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی
| class="b" |<span class="beyt"> کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی


| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
کاربر ناشناس

منوی ناوبری