لا یوم کیومک یا ابا عبد اللّه«ع»: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لا یوم کیومک یا اباعبدالله(ع)'''، اى [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله]]! هیچ روزى همچون روز تو([[عاشورا]])نیست.

مضمون سخنى از [[زین العابدین «ع»|زین العابدین(ع)]] است.روزى [[زین العابدین «ع»|امام سجاد(ع)]] به پسر [[عباس ابن علی(ع)|عباس(ع)]] نگاه کرد و گریست. یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابى طالب آنجا به شهادت رسید.سپس فرمود:«لا یوم کیوم الحسین،ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انّهم من هذه الأمّة کلّ یتقرّب الى اللّه عزّ و جلّ بدمه و هو باللّه یذکّرهم فلا یتّعظون حتّى قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...»، <ref>ناسخ التواریخ،ج۴،ص ۷۳(به نقل از امالى صدوق)،بحار الأنوار،ج ۲۲،ص ۲۷۴.</ref> هیچ روزى چون روز [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] نیست،که سى هزار نفر بر ضدّ او گرد آمدند که همه خود را از این امّت مى‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرّب مى‌جستند.او آنان را به یاد خدا مى‌انداخت، امّا آنان پند نمى‌گرفتند،تا آنکه او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى کشتند.خداوند،«عباس»را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فداى برادرش کرد...» <ref>معالى السبطین،ج ۲،ص ۱۰،مناقب،ابن شهر آشوب،ج ۴،ص ۸۶.</ref>  

[[مرثیه‌خوانی|مرثیه‌خوانان]] نیز،هرگاه از هر امامى روضه بخوانند،یا از هر مصیبت جانگدازى یاد کنند، در پایان با نقل جملۀ بالا،گریز به کربلا مى‌زنند،که بالاترین سوگهاست و بحق،با توجّه به مصائب اهل بیت در کربلا،هر غم و مصیبتى کوچک و قابل تحمّل مى‌شود.

<references />

[[رده:مفاهیم]]

[[رده:تاریخ]]