۹٬۵۴۶
ویرایش
سید ابوبکر بن شهاب حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''سید ابوبکر بن شهاب حضرمی''' عالم جامع الاطراف و از شعرای عرب زبان است. | |||
سید ابو بکر بن شهاب <ref>شهاب الدین احمد جدّ هفتم اوست که خود به علی عریضی فرزند امام صادق (ع) نسب می‌برد.</ref> حضرمی، فرزند عبدالرحمن بن محمّد علوی | == زندگینامه == | ||
سید ابو بکر بن شهاب <ref>شهاب الدین احمد جدّ هفتم اوست که خود به علی عریضی فرزند امام صادق (ع) نسب می‌برد.</ref> حضرمی، فرزند عبدالرحمن بن محمّد علوی حسینی، به سال 1262 ه. ق. در یکی از قرای تریم در بلاد حضرموت به دنیا آمد. | |||
در هیجده سالگی منظومه‌ای در «فرائض» سرود و در 1286 هجری به مکه رفت و از احمد زینی دحلان، شیخ المشایخ حجاز و دیگران بهره برد و همانجا به اشاره‌ی سیّد فضل پاشا ارجوزه‌ای در «آداب النساء» سرود. در سال 1288 هجری به عدن و سرزمین‌های مجاور رفت و با امرای حج آشنا شد و سپس مدت 4 سال در مناطق خاور زمین چون سنگاپور به‌ویژه در جاوه گذراند و به تجارت پرداخت و جریانات سیاسی آنجا را دنبال کرد. وی در سرزمین‌های شرقی چون هند، جاوه و ماله به عنوان عالمی اصلاح‌طلب و مخالف با بدعت مشهور بود. ابو بکر در سال 1292 هجری به وطن بازگشت و در جنگهای محلّی میان امرای شبه جزیره وساطت کرد و آتش جنگ را فرونشاند. وی چنانکه از اشعارش برمی‌آید در این دوره به امارت اسلامی زنگبار نیز توجه داشت. | وی در هیجده سالگی منظومه‌ای در «فرائض» سرود و در 1286 هجری به مکه رفت و از احمد زینی دحلان، شیخ المشایخ حجاز و دیگران بهره برد و همانجا به اشاره‌ی سیّد فضل پاشا ارجوزه‌ای در «آداب النساء» سرود. در سال 1288 هجری به عدن و سرزمین‌های مجاور رفت و با امرای حج آشنا شد و سپس مدت 4 سال در مناطق خاور زمین چون سنگاپور به‌ویژه در جاوه گذراند و به تجارت پرداخت و جریانات سیاسی آنجا را دنبال کرد. وی در سرزمین‌های شرقی چون هند، جاوه و ماله به عنوان عالمی اصلاح‌طلب و مخالف با بدعت مشهور بود. ابو بکر در سال 1292 هجری به وطن بازگشت و در جنگهای محلّی میان امرای شبه جزیره وساطت کرد و آتش جنگ را فرونشاند. وی چنانکه از اشعارش برمی‌آید در این دوره به امارت اسلامی زنگبار نیز توجه داشت. | ||
وی به سال 1302 هجری مجددا به عدن، مکه، مدینه، مصر، شام، بیت المقدس، استانبول و حیدرآباد سفر کرد. مشایخ او متجاوز از صد نفر و بیشتر اهل حضرموت بودند. مشهورترین شاگردش محمد بن عقیل علوی <ref>همانجا.</ref> می‌باشد. برخی از شرح‌حال نویسان او را شافعی مذهب دانسته‌اند. <ref> معجم المؤمنین؛ ج 3، ص 64.</ref> در حالی‌که گروهی دیگر وی را در زمره‌ی عالمان شیعی آورده‌اند. <ref> اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 295.</ref> بهرحال پاره‌ای از اشعار دیوان او تردیدی باقی نمی‌گذارد که وی دوستدار اهل بیت (ع) بوده است. <ref>همانجا.</ref> | وی به سال 1302 هجری مجددا به عدن، مکه، مدینه، مصر، شام، بیت المقدس، استانبول و حیدرآباد سفر کرد. مشایخ او متجاوز از صد نفر و بیشتر اهل حضرموت بودند. مشهورترین شاگردش محمد بن عقیل علوی <ref>همانجا.</ref> می‌باشد. برخی از شرح‌حال نویسان او را شافعی مذهب دانسته‌اند. <ref> معجم المؤمنین؛ ج 3، ص 64.</ref> در حالی‌که گروهی دیگر وی را در زمره‌ی عالمان شیعی آورده‌اند. <ref> اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 295.</ref> بهرحال پاره‌ای از اشعار دیوان او تردیدی باقی نمی‌گذارد که وی دوستدار اهل بیت (ع) بوده است. <ref>همانجا.</ref> | ||
او در حیدرآباد دکن هند به سال 1341 ه. ق. درگذشت. <ref>اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 294.</ref> | |||
== تالیفات == | |||
ابو بکر تألیفات بسیاری دارد که در حدود 30 اثر از آنها شناخته شده و برخی نیز به چاپ رسیده است. برخی از آثار او عبارتند از: «اسعاف الطلاب ببیان مساحة السطوح»، «دیوان اشعار»، «رشقة الصادی من بحر بنی النبی الهادی (ص)» و ... | |||
== نمونه اشعار == | |||
1- فهاجت جماهیر الضّلال و أقبلت‌به جیش لحرب ابن بتول عرمرم | 1- فهاجت جماهیر الضّلال و أقبلت‌به جیش لحرب ابن بتول عرمرم | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۷: | ||
1- مردم گمراه به صورت یک لشکر بزرگ با هیجان برای جنگ با پسر بتول پیش آمدند. | 1- مردم گمراه به صورت یک لشکر بزرگ با هیجان برای جنگ با پسر بتول پیش آمدند. | ||
2- تا اینکه او در زمین کربلا خیمه زد. چه خیمه‌زننده‌ی بزرگواری بود! | 2- تا اینکه او در زمین [[کربلا]] خیمه زد. چه خیمه‌زننده‌ی بزرگواری بود! | ||
3- نفس بزرگوار او تسلیم نشد و مرگ باعزّت و کرامت را برگزید. | 3- نفس بزرگوار او تسلیم نشد و مرگ باعزّت و کرامت را برگزید. | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۶: | ||
6- بعد از این فتنه‌ی کور، هیچ ستونی از ستون‌های ایمان سالم نماند. | 6- بعد از این فتنه‌ی کور، هیچ ستونی از ستون‌های ایمان سالم نماند. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 548-549. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 548-549.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۵: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references /> | |||