خون: تفاوت میان نسخه‌ها

|با«خون»به حسین«ع»اقتدا مى‌کردیم

اینکه سید الشهدا«ع»در آغاز حرکت به سوى کربلا فرمود:هر کس حاضر است خون قلب خویش را در راه ما نثار و ایثار کند،با ما همراه شود:«من کان باذلا فینا مهجته فلیرحل معنا» <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 194.</ref> اشاره به همین فرهنگ شهادت طلبى است.قداست خون شهید نیز از همین‌جاست،چرا که او با خدا معامله مى‌کند و حقّ اوست که با اولین قطرۀ خونش که بر زمین ریخته مى‌شود،آمرزیده شود:«اوّل ما یهراق من دم الشهید یغفر له ذنبه کلّه الاّ الدّین» <ref>میزان الحکمه،ج ۵،ص ۱۹۲(از پیامبر خدا).</ref> و قطرۀ خونى که در راه خدا ریخته شود،یا قطرۀ اشکى از خوف خدا،محبوبترین قطره نزد خداوند است:«ما من قطرة احبّ الى اللّه عزّ و جل من قطرتین:قطرة دم فى سبیل الله و قطرة دمعة فى سواد اللّیل لا یرید بها عبد الاّ اللّه». <ref>همان،ص ۱۸۷(از امام زین العابدین).</ref>

در روایات و زیارات نیز نسبت به سیدالشهدا«ع»و یاران شهیدش تعبیراتى از این قبیل زیاد است که:شما جانتان را،نفستان را،ارواحتان را،خونتان را،خون قلبتان را،خودتان را و...در راه خدا بذل و نثار کردید.هر ملّتى هم که این روح و روحیه را داشته باشد،به عزت مى‌رسد و آنان که از خون دادن و جان باختن گریزانند،گرفتار ذلّت مى‌شوند.امام خمینى(ره)مى‌فرماید:«مسلّم خون شهیدان انقلاب و اسلام را بیمه کرده است.خون شهیدان براى ابد درس مقاومت به جهانیان داده است و خدا مى‌داند که راه و رسم شهادت کور شدنى نیست و این ملّتها و آیندگان هستند که به راه شهیدان اقتدا خواهند نمود.» <ref>صحیفۀ نور،ج ۲۰،ص ۲۳۹.</ref>

*جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۶۷-۱۶۸.