پامنبرى: تفاوت میان نسخه‌ها

شاگرد روضه‌خوان که پیش از استاد، به پاى منبر ابیاتى در مصائب [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] خواند. روضه‌خوان که پاى منبر ایستد و اشعار مصیبت خواند. آنکه...در فاصلۀ فرود آمدن آخوندى از منبر و بر شدن آخوند دیگر، پاى منبر ایستاده یا نشسته نوحه و اشعار مرثیه به آواز خواند. <ref>لغت‌نامه دهخدا.</ref> به جوان یا نوجوانى که شب‌کلاهى بر سر نهاده، در پاى منبر مى‌نشست و گاهگاهى صدا در صداى واعظ انداخته، یا سخنان او را زمزمه مى‌کرد، «پا منبرى» گفته مى‌شد. این افراد غالبا از فرزندان یا خویشان [[واعظ]] بودند که جهت آمادگى فن سخنرانى به مجلس آورده مى‌شدند. <ref>تاریخ تکایا و عزادارى قم،مهدى عباسى،ص ۱۷.</ref>