شور زدن: تفاوت میان نسخه‌ها

از اصطلاحات خاصّ عزادارى و نوحه‌خوانى است. وقتى سینه‌زنى یا زنجیر زنى به نقطۀ اوج خود مى‌رسد،ریتم حرکات و صداها سریعتر و پرشورتر شده،با کلماتى همچون«حسین حسین»و...بر سر و سینه مى‌زنند.گاهى هم کسانى در این حال غش مى‌کنند و از خود بى‌خود مى‌شوند،آنان را از میان جمع بیرون برده،آب به چهره‌اش مى‌ریزند تا به خود آید.وقتى [[دسته‌هاى عزادارى|دسته‌هاى عزادار]] و [[زنجیر زنى|زنجیر زن]] به حال«شور»مى‌رسند، [[طبل|طبلها]] و [[سن|سنجها]] را با شدّت بیشترى به صدا در مى‌آورند.این حالت در عزاداریهاى برخى شهرها بیشتر رایج است.

== منبع ==

* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۸.]