عبد الله بن زبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

او نیز از مخالفت کنندگان با بیعت [[یزید]] بود. به دنبال آن،از مدینه به مکّه پناهنده شد.

وى از جمله کسانى بود که مى‌خواست [[امام حسین(ع)]] در مکّه نماند، زیرا با حضور امام و تجمّع مردم برگرد آن حضرت، زمینه‌اى براى توفیق او نبود. <ref>حیاة الامام الحسین،ج ۳،ص ۲۷،و سخنان ابن عباس در این باره.</ref> این نکته در سخن خود [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]] هم دیده مى‌شود که در پاسخ به پیشنهاد عبد الله بن زبیر (که على رغم خواست باطنى‌اش،مى‌گفت به عراق نرو) سخنانى گفت، از جمله در پایان آن افزود: «انّ هذا لیس شیء من الدنیا احبّ الیه من ان اخرج من الحجاز و قد علم انّ الناس لا یعدلونه بى فودّ انّى خرجت حتّى یخلو له». <ref>سخنان حسین بن على از مدینه تا کربلا،ص۶۶ به نقل از تاریخ طبرى و ابن اثیر.</ref> عبد الله بن زبیر، پس از مرگ یزید، ادّعاى خلافت کرد و گروهى با او بیعت کردند.تا اینکه در سال ۷۳ در دورۀ خلافت عبدالملک، به دست نیروهاى حجّاج بن یوسف که براى سرکوبى او به مکّه هجوم آوردند،کشته شد. <ref>همان،ص ۶۹ به نقل از تاریخ الخلفاء و البدایة و النهایة.</ref>