|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| از شهداى کربلاست.عابس،از رجال برجستۀ شیعه و مردى دلیر،سخنور،کوشا و تلاشگر، شبزندهدار،از طایفۀ بنى شاکر بود.این طایفه از شیعیان مخلص و فداکار در راه ولایت امیر المؤمنین بودند و از شجاعان عرب به شمار مىآمدند.به آنان«فتیان العرب» مىگفتند.از کسانى بود که وقتى مسلم بن عقیل،نامۀ امام حسین«ع»را براى اهل کوفه خواند، بپا خاست و اعلام هوادارى و حمایت کرد و پس از بیعت کوفیان با مسلم بن عقیل،بعنوان پیک،نامهاى از سوى آنان به امام حسین«ع»در مکّه رساند. <ref>ابصار العین فى انصار الحسین،ص 74،مقتل الحسین،مقرّم،ص 167.</ref> دلاوریهاى او در کربلا مشهور است.وى همراه هم پیمان خود«شوذب»،در حماسۀ عاشورا به نبرد پرداخت و شهید شد. <ref>معارف و معاریف،ج 4،ص 1476.</ref> رشادتهاى او چنان بود که سپاه کوفه از نبرد تن به تن با وى ناتوان بودند.به دستور عمر سعد،از اطراف او را سنگباران کردند.او هم زره از تن بیرون آورد و کلاهخود از سر برداشت و لخت شد و با تیغ بر دشمن حمله کرد و یک تنه آن قدر جنگید تا در قلب میدان و محاصرۀ دشمن به شهادت رسید. <ref>سفینة البحار،ج 2،ص 147،انصار الحسین،ص 80.</ref> سر او را از پیکرش جدا ساختند.سر مطهرش در دست عدّهاى بود و هر کدام مدعى بودند که من بودم که او را کشتم،تا به جایزهاى دست یابند. <ref>ابصار العین،ص 74.</ref>
| | <nowiki>#</nowiki>تغییر مسیر به [[عابس بن ابی شبیب شاکری]] |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 275.
| |