checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
وفائى شوشترى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←زندگینامه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی =ملافتح‌اللّه | ||
| زمینه فعالیت = شعر آیینی | | زمینه فعالیت = شعر آیینی | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| والدین = | | والدین =ملاحسن | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۰۳ ه. ق | ||
| محل مرگ =نجف | | محل مرگ =نجف | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| مختصات محل زندگی = | | مختصات محل زندگی = | ||
| مدفن = حرم امام علی (ع) | | مدفن = حرم امام علی(ع) | ||
|در زمان حکومت = | |در زمان حکومت = | ||
|اتفاقات مهم = | |اتفاقات مهم = | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''وفائی شوشتری''' ( | '''وفائی شوشتری''' (م ۱۳۰۳ ه. ق) از علما، عارفان و شعرای آیینى قرن سیزدهم هجرى است. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
ملافتح‌اللّه متخلص به «وفایى» فرزند ملاحسن، از علما و عرفاى سده سیزدهم هجرى بود. پدرش از علماى زمانه خود بود و با مرحوم حاج شیخ جعفر شوشترى معاصر و معاشر بوده‌است. جدش ملارحیم شوشترى نیز از علما به شمار مى‌رفت. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
وفائى شوشترى در انواع اوزان عروضى خصوصا اوزان مطنطن و دامنه‌دار و در سبک عراقى شعر | وفائى شوشترى در انواع اوزان عروضى خصوصا اوزان مطنطن و دامنه‌دار و در سبک عراقى شعر سروده‌است. وفائى شوشترى داراى آثاری در انواع قالب‌هاى شعرى است و ترکیب ۲۳ بندى او نیز در شمار آثار ماتمی است. وى در اشعار خود از صنعت مبالغه فراوان استفاده کرده‌است. مثنوى عاشورایى وى، نمونۀ بارز مبالغه ادبی است. | ||
===تالیفات=== | ===تالیفات=== | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
*اطباق الذهب | *اطباق الذهب | ||
*شهاب ثاقب<ref>در رد صوفیه به امر | *شهاب ثاقب<ref>در رد صوفیه به امر آیت‌اللّه حاج شیخ جعفر مجتهد شوشترى</ref> | ||
==اشعار== | |||
===در حماسۀ شهادت حضرت عباس(ع)=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
{{ب| تا شد به مدحت تو «وفائى» سخن‌سراى | نطقش هزار طعنه به قند و شکر زند }} | {{ب| تا شد به مدحت تو «وفائى» سخن‌سراى | نطقش هزار طعنه به قند و شکر زند }} | ||
{{ب| سقا ندیدم و نشنیدم به روزگار | از سوز تشنگى، شررش بر جگر زند <ref>همان، ص | {{ب| سقا ندیدم و نشنیدم به روزگار | از سوز تشنگى، شررش بر جگر زند <ref>همان، ص ۷۷ و ۷۸.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===در حماسۀ جانبازى حضرت على اکبر(ع)=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| خواهد اگر به جلوه آن روى منور آورد | آینۀ جمال خورشید، مکدّر آورد }} | {{ب| خواهد اگر به جلوه آن روى منور آورد | آینۀ جمال خورشید، مکدّر آورد }} | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۱۶: | ||
{{ب| بهر طراز نیزه مى‌خواست که بر سر سنان | کاکل غرقه خون و، آن جعد معنبر آورد }} | {{ب| بهر طراز نیزه مى‌خواست که بر سر سنان | کاکل غرقه خون و، آن جعد معنبر آورد }} | ||
{{ب| خواهد اگر رقم کند قصۀ تشنه کامى‌اش | کلک «وفائی» از غمش شعلۀ آذر آورد <ref>همان، ص | {{ب| خواهد اگر رقم کند قصۀ تشنه کامى‌اش | کلک «وفائی» از غمش شعلۀ آذر آورد <ref>همان، ص ۷۸ و ۷۹.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===ترکیب‌بند عاشورایى=== | |||
'''قسمت اول''' | '''قسمت اول''' | ||
| خط ۱۴۶: | خط ۱۴۶: | ||
{{ب| یک دم بزن به قایمۀ ذو الفقار دست | برکش پى تلافى، ازین قوم دون دمار }} | {{ب| یک دم بزن به قایمۀ ذو الفقار دست | برکش پى تلافى، ازین قوم دون دمار }} | ||
{{ب| در نظم و نثر مرثیه‌ات گر مدد کنند | مزدت همین بس است «وفائى»! به روزگار <ref>این بند، فاقد بیت رابط است. ر ک: همان ، ص | {{ب| در نظم و نثر مرثیه‌ات گر مدد کنند | مزدت همین بس است «وفائى»! به روزگار <ref>این بند، فاقد بیت رابط است. ر ک: همان ، ص ۱۲۹ و ۱۳۰.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۶۸: | خط ۱۶۸: | ||
{{ب| خاتم برفت از کفش آن سان که جبرییل | برزد فغان: ز دست سلیمان، نگین فتاد }} | {{ب| خاتم برفت از کفش آن سان که جبرییل | برزد فغان: ز دست سلیمان، نگین فتاد }} | ||
{{ب| یک سر، حریم او چو اسیران زنگبار | هریک چو آفتاب به جمّازه‌اى سوار <ref>همان، ص | {{ب| یک سر، حریم او چو اسیران زنگبار | هریک چو آفتاب به جمّازه‌اى سوار <ref>همان، ص ۱۳۰.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۲۱۸: | خط ۲۱۸: | ||
{{ب| خون از زمین به جوش و، به گردون شدى خروش | بر روى خاک تیره چو خون خدا رسید }} | {{ب| خون از زمین به جوش و، به گردون شدى خروش | بر روى خاک تیره چو خون خدا رسید }} | ||
{{ب| دل‌هاى اهل بیت در آن سرزمین شکست | چون کشتى نجات به دریاى خون نشست <ref>همان، ص | {{ب| دل‌هاى اهل بیت در آن سرزمین شکست | چون کشتى نجات به دریاى خون نشست <ref>همان، ص ۱۳۵و ۱۳۶.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۲۴۵: | خط ۲۴۵: | ||
{{ب| بوى بهشت از تو رسد بر مشام جان | اى خاک تا به نکهت سیبش قرین شدى }} | {{ب| بوى بهشت از تو رسد بر مشام جان | اى خاک تا به نکهت سیبش قرین شدى }} | ||
{{ب| از عرش چون فتاده به فرش تو گوشوار | زیبد اگر به چرخ زنى چتر افتخار <ref>همان، ص | {{ب| از عرش چون فتاده به فرش تو گوشوار | زیبد اگر به چرخ زنى چتر افتخار <ref>همان، ص ۱۳۸.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۲۷۲: | خط ۲۷۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص ۳۷۳-۳۷۹.]] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||