داورى شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۶۰۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ اوت ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''داوری شیرازی''' (۱۲۳۸ه. ق-۱۲۸۲ ه. ق) از شاعران ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = داورى شیرازى
| نام                    = داورى شیرازى
| تصویر                  =  
| تصویر                  =  
خط ۶: خط ۶:
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| ملیت                  =ایرانی
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1238 ه.ق
| تاریخ تولد            =۱۲۳۸ ه. ق
| محل تولد                = شیراز
| محل تولد                = شیراز
| والدین                =وصال شیرازى
| والدین                =وصال شیرازى
| تاریخ مرگ              =1282  ه.ق
| تاریخ مرگ              =۱۲۸۲ ه. ق
| محل مرگ                = شیراز
| محل مرگ                = شیراز
| علت مرگ                =«دق»
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =  
| مختصات محل زندگی        =  
خط ۲۳: خط ۲۳:
| سال‌های نویسندگی        =  
| سال‌های نویسندگی        =  
|سبک نوشتاری            =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|کتاب‌ها                =دیوان اشعار، رساله در معانی و بدیع به زبان عربی، رساله در علم عروض و آیین سخنوری، فرهنگ بزرگ ترکی به فارسی
|مقاله‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|نمایشنامه‌ها            =
خط ۴۶: خط ۴۶:
}}
}}


'''داوری شیرازی''' (زاده 1238 در شیراز- درگذشته 1282 در شیراز) شاعر ایرانی و سومین فرزند [[وصال شیرازى]] (1197- 1262) بود.
== زندگینامه ==
میرزا محمد داوری شیرازی در سال ۱۲۳۸ ه. ق در شیراز به دنیا آمد. او سومین فرزند [[وصال شیرازى]] (1197- 1262) بود.
 
داورى شیرازى ادامه دهنده متقدمین و از پیروان [[بازگشت ادبی|نهضت بازگشت ادبى]] است. در قصیده از سبک خراسانى در غزل از سبک عراقى و در مثنوى غالبا از شیوه عبدالرحمان پیروی می‌کرده‌است.
 
وی سرانجام در سال 1238 ه. ق در شیراز دار فانی را وداع گفت.
 
==آثار==
==آثار==
داورى شیرازى ادامه دهنده متقدمین و از پیروان [[بازگشت ادبی|نهضت بازگشت ادبى]] است. در قصیده از سبک خراسانى در غزل از سبک عراقى و در مثنوى غالبا از شیوه عبد الرحمان پیروی می‌کرده است. از او به جز کلیات اشعارش کتب و رساله‌هایى باقى مانده که رساله در معانى و بیان و بدیع به زبان عربى، رساله در علم عروض و آیین سخنورى و فرهنگ بزرگ ترکى به فارسى از مهم‌ترین آن‌ها است و هیچ کدام به چاپ نرسیده است. دیوان وى در چهار دفتر به ترتیب تقدم و تاخر زمانى شامل: قصاید، غزلیات، قطعات، مسمطات، ترکیب‌بندها و مثنوى‌ها به اهتمام دکتر نورانى وصال تدوین و منتشر شده است.<ref>''همان.''</ref>
از داوری شیرازی به جز کلیات اشعارش، کتب و رساله‌هایى باقى مانده که رساله در معانى و بیان و بدیع به زبان عربى، رساله در علم عروض و آیین سخنورى و فرهنگ بزرگ ترکى به فارسى از مهم‌ترین آن‌ها است و هیچ کدام به چاپ نرسیده‌است. [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=629496&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] وى در چهار دفتر به ترتیب تقدم و تاخر زمانى شامل: قصاید، غزلیات، قطعات، مسمطات، ترکیب‌بندها و مثنوى‌ها به اهتمام دکتر نورانى وصال تدوین و منتشر شده‌است.<ref>''همان.''</ref>


====تالیفات====
====تالیفات====
خط ۵۴: خط ۶۰:
*رساله در معانی و بدیع به زبان عربی
*رساله در معانی و بدیع به زبان عربی
*رساله در علم عروض و آیین سخنوری
*رساله در علم عروض و آیین سخنوری
*فرهنگ بزرگ ترکی به فارسی.
*فرهنگ بزرگ ترکی به فارسی


===اشعار===
==اشعار==


====غزل مرثیه====
===غزل مرثیه===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|از حدیث شهدا مختصرى مى‌شنوى |از غم روز قیامت خبرى مى‌شنوى}}  
{{ب|از حدیث شهدا مختصرى مى‌شنوى |از غم روز قیامت خبرى مى‌شنوى}}  
خط ۶۸: خط ۷۴:
{{ب|تاب خورشید و تن خسته و پا در زنجیر| حال رنجور چه دانى؟ سفرى مى‌شنوى}}  
{{ب|تاب خورشید و تن خسته و پا در زنجیر| حال رنجور چه دانى؟ سفرى مى‌شنوى}}  
{{ب|گریه سیلى شد و بنیاد صبورى بر کند | تو همین زینبى و چشم ترى مى‌شنوى}}  
{{ب|گریه سیلى شد و بنیاد صبورى بر کند | تو همین زینبى و چشم ترى مى‌شنوى}}  
{{ب| «داورى» راست دم غصه فزایى ورنه | این همان قصه بود کز دگرى مى‌شنوى <ref>''دیوان داورى شیرازى، به اهتمام دکتر نورانى وصال، چاپ اول، سال 1370، ص 771.''</ref>}}  
{{ب| «داورى» راست دم غصه فزایى ورنه | این همان قصه بود کز دگرى مى‌شنوى <ref>''دیوان داورى شیرازى، به اهتمام دکتر نورانى وصال، چاپ اول، سال ۱۳۷۰ ص ۷۷۱'</ref>}}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


====پانزده بند عاشورایى====
===پانزده بند عاشورایى===
'''1'''{{شعر}}
'''۱'''{{شعر}}
{{ب|پیغمبر خداى که بُد رهنماى خلق | بس رنج‌ها که برد ز خلق از براى خلق}}  
{{ب|پیغمبر خداى که بُد رهنماى خلق | بس رنج‌ها که برد ز خلق از براى خلق}}  
{{ب|با آن‌که او ز خلق به غیر از بدى ندید | جز نیکویى نخواست به خلق از خداى خلق}}  
{{ب|با آن‌که او ز خلق به غیر از بدى ندید | جز نیکویى نخواست به خلق از خداى خلق}}  
خط ۸۷: خط ۹۳:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''2'''
'''۲'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۰۳: خط ۱۰۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''3'''
'''۳'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۱۹: خط ۱۲۵:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''4'''
'''۴'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۳۳: خط ۱۳۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''5'''
'''۵'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۵۰: خط ۱۵۶:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''6'''
'''۶'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۵۶: خط ۱۶۲:
{{ب|یاران گرفته گرد ملک چون ستارگان | خود در میان ستاده بمانند آفتاب }}  
{{ب|یاران گرفته گرد ملک چون ستارگان | خود در میان ستاده بمانند آفتاب }}  
{{ب|عباس از یمین سپاه و علم به دوش | چتر علم فراشته بر فرق، هتاب }}  
{{ب|عباس از یمین سپاه و علم به دوش | چتر علم فراشته بر فرق، هتاب }}  
{{ب|یک سو على اکبر و در دست تیغ تیز | چون خشمگین پلنگ و به زیر اندرش عقاب <ref>''نام اسب حضرت على اکبر (علیه السلام).''</ref> }}  
{{ب|یک سو على اکبر و در دست تیغ تیز | چون خشمگین پلنگ و به زیر اندرش عقاب <ref>''نام اسب حضرت على اکبر(ع).''</ref> }}  
{{ب|بر پشت ذو الجناح شهنشاه تشنه‌لب |از کام واگرفته به شمشیر داده آب }}  
{{ب|بر پشت ذو الجناح شهنشاه تشنه‌لب |از کام واگرفته به شمشیر داده آب }}  
{{ب|رو کرد سوى خصم که اى قوم شوم‌بخت | چندین به جان خود نخرید از خدا عذاب }}  
{{ب|رو کرد سوى خصم که اى قوم شوم‌بخت | چندین به جان خود نخرید از خدا عذاب }}  
خط ۱۶۴: خط ۱۷۰:
{{ب|چون پند سودمند نیفتاد خیل شاه | افروختند آتش هیجا به رزمگاه}}  
{{ب|چون پند سودمند نیفتاد خیل شاه | افروختند آتش هیجا به رزمگاه}}  


{{پایان شعر}}'''7'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۷'''{{شعر}}
{{ب|یاران شه که با دل صافى قدم زدند | آتش به بیخ هستى اهل ستم زدند }}  
{{ب|یاران شه که با دل صافى قدم زدند | آتش به بیخ هستى اهل ستم زدند }}  
{{ب|یکباره رخ ز کشور هستى بتافتند | خود را جریده <ref>''تنها و سبکبار.''</ref> بر ره ملک عدم زدند }}  
{{ب|یکباره رخ ز کشور هستى بتافتند | خود را جریده <ref>''تنها و سبکبار.''</ref> بر ره ملک عدم زدند }}  
{{ب|آتش زدند یکسره بر تار و پود ظلم |بنیاد کارگاه مخالف به هم زدند }}  
{{ب|آتش زدند یکسره بر تار و پود ظلم |بنیاد کارگاه مخالف به هم زدند }}  
{{ب|از بس ز نوک تیغ افشاندند خون به خاک |گفتى به خاک معرکه آب بَقَم <ref>''نام درختى بلند و تنومند با گل‌هاى ریز و میوه‌اى گرد و سرخ رنگ و با چوبى به رنگ سرخ که در رنگرزى براى رنگ کردن پشم و ابریشم به کار مى‌رود. در عربى با تشدید حرف قاف و در فارسى با تخفیف این حرف با حرکت فتحه حرف اول و دوم تلفظ مى‌شود بکم هم گفته شده. (ر.ک: فرهنگ عمید قطع جیبى، ص 273)''</ref> زدند }}  
{{ب|از بس ز نوک تیغ افشاندند خون به خاک |گفتى به خاک معرکه آب بَقَم <ref>''نام درختى بلند و تنومند با گل‌هاى ریز و میوه‌اى گرد و سرخ رنگ و با چوبى به رنگ سرخ که در رنگرزى براى رنگ کردن پشم و ابریشم به کار مى‌رود. در عربى با تشدید حرف قاف و در فارسى با تخفیف این حرف با حرکت فتحه حرف اول و دوم تلفظ مى‌شود بکم هم گفته شده. (ر.ک: فرهنگ عمید قطع جیبى، ص ۲۷۳'</ref> زدند }}  
{{ب|شمشیر از نیام برآورده خیل شاه | چابکسر از نهنگ به پهناى یم زدند }}  
{{ب|شمشیر از نیام برآورده خیل شاه | چابکسر از نهنگ به پهناى یم زدند }}  
{{ب|قربان آن گروه که در پاى شاه دین| دادند جان و از سر مردى قدم زدند}}   
{{ب|قربان آن گروه که در پاى شاه دین| دادند جان و از سر مردى قدم زدند}}   
خط ۱۷۸: خط ۱۸۴:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''8'''
'''۸'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۹۴: خط ۲۰۰:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


'''9'''
'''۹'''


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۲۰۷: خط ۲۱۳:
{{ب|شمشیر آهنینش و از گرمى جدال | دل سخت‌تر به کینه ز شمشیر آهنیش }}  
{{ب|شمشیر آهنینش و از گرمى جدال | دل سخت‌تر به کینه ز شمشیر آهنیش }}  
{{ب|از گیر و دار معرکه وز خاگ و گرد راه|گشت از جدال خسته عنان تافت سوى شاه}}  
{{ب|از گیر و دار معرکه وز خاگ و گرد راه|گشت از جدال خسته عنان تافت سوى شاه}}  
{{پایان شعر}}'''10'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۰'''{{شعر}}
{{ب|پیش شه ایستاد و دو چشمش پر آب شد | گفتا ز تشنگى دل زارم کباب شد}}  
{{ب|پیش شه ایستاد و دو چشمش پر آب شد | گفتا ز تشنگى دل زارم کباب شد}}  
{{ب|خاتم نهاد شه به دهان وى و عقیق |چون دید لعل خشک وى از شرم آب شد}}  
{{ب|خاتم نهاد شه به دهان وى و عقیق |چون دید لعل خشک وى از شرم آب شد}}  
خط ۲۱۹: خط ۲۲۵:
{{ب|چندان گریست شاه که از هوش رفت و باز | این یک به هوش آمد و آن یک به خواب شد }}  
{{ب|چندان گریست شاه که از هوش رفت و باز | این یک به هوش آمد و آن یک به خواب شد }}  
{{ب|از جان گذشت شاه چو او از جهان گذشت |آرى ز جان به مرگ پسر مى‌توان گذشت}}  
{{ب|از جان گذشت شاه چو او از جهان گذشت |آرى ز جان به مرگ پسر مى‌توان گذشت}}  
{{پایان شعر}}'''11'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۱'''{{شعر}}
{{ب|چون نوبت قتال به سلطان دین فتاد |تب لرزه بر قوائم عرش برین فتاد }}  
{{ب|چون نوبت قتال به سلطان دین فتاد |تب لرزه بر قوائم عرش برین فتاد }}  
{{ب|گرد ملال بر رخ کروبیان نشست | زنگ هراس بر دل روح الامین فتاد }}  
{{ب|گرد ملال بر رخ کروبیان نشست | زنگ هراس بر دل روح الامین فتاد }}  
خط ۲۳۱: خط ۲۳۷:
{{ب|یکباره بسته شد ره آمد شد سوار | از بس به خاک پیکر مردان کین فتاد }}  
{{ب|یکباره بسته شد ره آمد شد سوار | از بس به خاک پیکر مردان کین فتاد }}  
{{ب|آمد ندا ز حق که به هیجا چه مى‌کنى | بردى ز یاد وعده ما را چه مى‌کنى؟}}  
{{ب|آمد ندا ز حق که به هیجا چه مى‌کنى | بردى ز یاد وعده ما را چه مى‌کنى؟}}  
{{پایان شعر}}'''12'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۲'''{{شعر}}
{{ب|شه این شنید و تیغ فرو برد در غلاف | دشمن گرفت گرد وى از قاف تا به قاف }}  
{{ب|شه این شنید و تیغ فرو برد در غلاف | دشمن گرفت گرد وى از قاف تا به قاف }}  
{{ب|تیرى نشد ز شست که از وى کند کران | تیغى نشد بلند که او را کند معاف }}  
{{ب|تیرى نشد ز شست که از وى کند کران | تیغى نشد بلند که او را کند معاف }}  
خط ۲۴۴: خط ۲۵۰:
{{ب|افتاد بر زمین تن فرزند بو تراب | گفت آسمان ز درد که یا لیتنى تراب <ref>''اى کاش من خاک بودم!''</ref>!}}  
{{ب|افتاد بر زمین تن فرزند بو تراب | گفت آسمان ز درد که یا لیتنى تراب <ref>''اى کاش من خاک بودم!''</ref>!}}  


{{پایان شعر}}'''13'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۳'''{{شعر}}
{{ب|از زین فتاد و سر به سر خاک برنهاد |خاکم به سر چو او به سر خاک سر نهاد }}  
{{ب|از زین فتاد و سر به سر خاک برنهاد |خاکم به سر چو او به سر خاک سر نهاد }}  
{{ب|هر جا که سر نهاد بر آن ریگ‌هاى گرم | از تاب رفت و باز به جاى دگر نهاد }}  
{{ب|هر جا که سر نهاد بر آن ریگ‌هاى گرم | از تاب رفت و باز به جاى دگر نهاد }}  
خط ۲۵۵: خط ۲۶۱:
{{ب|جانش هواى بارگه کبریا نمود | تن را براى دشمن بیدادگر نهاد }}  
{{ب|جانش هواى بارگه کبریا نمود | تن را براى دشمن بیدادگر نهاد }}  
{{ب|آه از دمى که شمر لعین رو به شاه کرد | روز جهان و نامه خود را سیاه کرد}}  
{{ب|آه از دمى که شمر لعین رو به شاه کرد | روز جهان و نامه خود را سیاه کرد}}  
{{پایان شعر}}'''14'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۴'''{{شعر}}
{{ب|شد سوى شاه خنجر الماس‌گون به دست | بر روى سینه خلف مرتضى نشست }}  
{{ب|شد سوى شاه خنجر الماس‌گون به دست | بر روى سینه خلف مرتضى نشست }}  
{{ب|پایى زدش به سینه که پایش بریده باد | صندوق سر علم خدا را به هم شکست }}  
{{ب|پایى زدش به سینه که پایش بریده باد | صندوق سر علم خدا را به هم شکست }}  
خط ۲۶۸: خط ۲۷۴:
{{ب|ز آن پس چه گویم آه! که شمر لعین چه کرد؟ | ناگفتنى بود که به سلطان دین چه کرد؟}}  
{{ب|ز آن پس چه گویم آه! که شمر لعین چه کرد؟ | ناگفتنى بود که به سلطان دین چه کرد؟}}  


{{پایان شعر}}'''15'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''۱۵'''{{شعر}}
{{ب|چون نیزه از سر شه دین سرفراز شد |دست ستم به آل پیمبر دراز شد }}  
{{ب|چون نیزه از سر شه دین سرفراز شد |دست ستم به آل پیمبر دراز شد }}  
{{ب|بر خیمه‌گاه شاه ز هر سو بتاخت خصم | تا بارگاه شاه عرب، ترک‌تاز شد }}  
{{ب|بر خیمه‌گاه شاه ز هر سو بتاخت خصم | تا بارگاه شاه عرب، ترک‌تاز شد }}  
خط ۲۷۸: خط ۲۸۴:
{{ب|در خیمه‌گاه آل عبا آتش او فتاد | چندان کشید شعله که دشمن‌گداز شد }}  
{{ب|در خیمه‌گاه آل عبا آتش او فتاد | چندان کشید شعله که دشمن‌گداز شد }}  
{{ب|از ناکسان کوفى و شامى بسى ستم | بر سروران یثرب و اهل حجاز شد }}  
{{ب|از ناکسان کوفى و شامى بسى ستم | بر سروران یثرب و اهل حجاز شد }}  
{{ب|از جور اهل شام ز یک چاشت تا به شام | برچیده گشت خانه آل على تمام <ref>''همان، ص 772 تا 778.''</ref>}}  
{{ب|از جور اهل شام ز یک چاشت تا به شام | برچیده گشت خانه آل على تمام <ref>''همان، ص ۷۷۲ تا ۷۷۸</ref>}}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


====مثنوی عاشورا====
===مثنوی عاشورا===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| چون قوم بنی اسد رسیدند |یک دشت تمام کشته دیدند }}
{{ب| چون قوم بنی اسد رسیدند |یک دشت تمام کشته دیدند }}
خط ۴۱۳: خط ۴۱۹:
{{ب| بر تن ز چه پیرهن نداری؟|پیراهن چه، که تن نداری؟ }}
{{ب| بر تن ز چه پیرهن نداری؟|پیراهن چه، که تن نداری؟ }}


{{ب| نه دست و نه آستین، نه جامه‌|سرداده به خصم با عمامه <ref>سیری در مرثیه عاشورایی؛ ص 244 و 246.</ref> }}
{{ب| نه دست و نه آستین، نه جامه‌|سرداده به خصم با عمامه <ref>سیری در مرثیه عاشورایی؛ ص ۲۴۴و ۲۴۶</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ص: 886-892.]]
*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۸۸۶- ۸۹۲]]


*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ص 296-306.]]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۲۹۶-۳۰۶]]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش

منوی ناوبری