حکیم شفایی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲٬۳۵۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
شرف الدین، حسن فرزند حکیم ملّای اصفهانی مشهور به حکیم شفایی، از گویندگان نامدار اصفهان در قرن یازدهم هجری است.
'''شرف الدین'''، حسن فرزند حکیم ملّای اصفهانی مشهور به حکیم شفایی، از گویندگان نامدار اصفهان در قرن یازدهم هجری است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = حکیم شفایی اصفهانی
| نام                    = حکیم شفایی اصفهانی
| تصویر                  =  
| تصویر                  =حکیم شفایی اصفهانی.jpg
| توضیح تصویر            =  
| توضیح تصویر            =  
| نام اصلی              = شرف الدین حسن اصفهانی  
| نام اصلی              = شرف الدین حسن اصفهانی  
خط ۴۶: خط ۴۶:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
وی افزون بر شاعری، پزشک حاذق عصر خویش بود و به همین دلیل طبیب خاص و ندیم «شاه عباس اول» شد. در انواع قالب‌های شعری مانند قصیده و غزل و مثنوی طبع آزمایی کرده و آثاری شیوا از خود به جا گذاشته است. حکیم شفایی در سال 1038 ه.ق وفات یافت.<ref>لغت نامه دهخدا</ref>


== آثار ==
حکیم شفایی چندین مرثیه در قالب قصیده و ترکیب بند در مدح و رثای حضرت سیدالشهدا و فرزندانش سروده است.
مضمون سازی، باریک اندیشی، نکته پردازی و به کار بردن صنایع و محسنات شعری نظیر ارسال المثل، تلمیح، استعاره و آوردن الفاظ عامیانه و ترکیبات غریب و تشبیهات دور از ذهن را می‌توان از ویژگی‌های سبکی وی دانست.
نگاه شاعر به حادثۀ عاشورا احساسی و ماتمی است. در آن از واژه‌هایی که مبین احساسات و عواطف درونی شاعر بر این واقعۀ جانگذار باشد، مدد جسته است. وی در ترکیب نه بندی خویش در دو بند با تکرار واژگانی چون «آه» و «این ماتم کیست» بار عاطفی شعر را دو چندان کرده و مخاطب را دچار تأثر درونی می‌گرداند.


== اشعار ==


=== شعر 1 ===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> سرو ز پا افتاده، باغ جنان حسین</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شاخ گل شکفته ز باد خزان حسین</span>
|-
| class="b" |پژمرده گلبنی که لب غنچه تر نکرد
| style="width:2em;" |
| class="b" |از جویبار حسرت آخر زمان حسین
|-
| class="b" |آن لاله غریب که بر جان خسته داشت
| style="width:2em;" |
| class="b" |چون گل هزار چاک ز تیغ و سنان نداشت
|-
| class="b" |سوداگر بلا که به بازار کربلا
| style="width:2em;" |
| class="b" |بالای هم نهاد متاع زیان حسین
|-
| class="b" |آن مالک بهشت که اقطاع مرحمت
| style="width:2em;" |
| class="b" |زیر نگین اوست جهان در جهان حسین
|}


=== شعر 2 ===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> آه از دمی که فتنه حرب آشکار شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شرم از میان بی ادبان بر کنار شد</span>
|-
| class="b" |آه از دمی که شاه شهیدان ز قحط آب
| style="width:2em;" |
| class="b" |محتاج رشحه<ref>رشحه: تراوش</ref> مژه اشکبار شد
|-
| class="b" |آه از دمی که حلق شهیدان ز تشنگی
| style="width:2em;" |
| class="b" |راضی به خنجر ستم آبدار شد
|-
| class="b" |آه از دمی که غرق به خون است ذوالجناح
| style="width:2em;" |
| class="b" |تنها به سوی خیمه آن شهسوار شد
|-
| class="b" |از ضربتی که خصم بر او بی دریغ زد
| style="width:2em;" |
| class="b" |ارواح قدسیان به فلک دلفگار<ref>دلفگار= دل آزرده</ref> شد
|}


==کتابشناسی==


*دیوان شرف الدین حسن حکیم شفایی اصفهانی، تصحیح و مقدمه و تعلیقات به کوشش لطفعلی بنان. تبریز: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی‏‫، 1362.


<br />


== منابع ==


 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 755-757.]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه==
وی افزون بر شاعری، پزشک حاذق عصر خویش بود و به همین دلیل طبیب خاص و ندیم شاه عباس اول شد. در انواع قالب‌های شعری مانند قصیده و غزل و مثنوی طبع آزمایی کرده و آثاری شیوا از خود به جا گذاشته است. حکیم شفایی در سال 1038 ه.ق وفات یافت.
حکیم شفایی چندین مرثیه در قالب قصیده و ترکیب بند در مدح و رثای حضرت سیدالشهدا و فرزندانش سروده است.
مضمون سازی، باریک اندیشی، نکته پردازی و به کار بردن صنایع و محسنات شعری نظیر ارسال المثل، تلمیح، استعاره و آوردن الفاظ عامیانه و ترکیبات غریب و تشبیهات دور از ذهن را می‌توان از ویژگی‌های سبکی وی دانست.
نگاه شاعر به حادثۀ عاشورا احساسی و ماتمی است. در آن از واژه‌هایی که مبین احساسات و عواطف درونی شاعر بر این واقعۀ جانگذار باشد، مدد جسته است. وی در ترکیب نه بندی خویش در دو بند با تکرار واژگانی چون «آه» و «این ماتم کیست» بار عاطفی شعر را دو چندان کرده و مخاطب را دچار تأثر درونی می‌گرداند.
 
==کتابشناسی==
* دیوان شرف الدین حسن حکیم شفایی اصفهانی، تصحیح و مقدمه و تعلیقات به کوشش لطفعلی بنان. تبریز: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی‏‫، 1362.


[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران متأخر]]
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش

منوی ناوبری