۳٬۴۸۸
ویرایش
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
روشن اردستانى، شیوۀ بیانى خود را وامدار سبک عراقى است. جاذبههاى شعرى روشن اردستانى به حدى است که خواص اهل ادب با چشم احترام به وى مىنگرند و شیفتگان ادب عاشورا نیز از دیرباز با اشعار پرشور و بلند عاشورایى او ارتباطى تنگاتنگ دارند. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب حضرات معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از بهترین و پرشورترین آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مىرود. ترکیب 27 بندى او در مراثى سالار شهیدان و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار شیواترین و موفقترین ترکیببندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیببند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر که هر کدام از منزلت ادبى خاصى برخوردارند. | روشن اردستانى، شیوۀ بیانى خود را وامدار سبک عراقى است. جاذبههاى شعرى روشن اردستانى به حدى است که خواص اهل ادب با چشم احترام به وى مىنگرند و شیفتگان ادب عاشورا نیز از دیرباز با اشعار پرشور و بلند عاشورایى او ارتباطى تنگاتنگ دارند. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب حضرات معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از بهترین و پرشورترین آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مىرود. ترکیب 27 بندى او در مراثى سالار شهیدان و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار شیواترین و موفقترین ترکیببندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیببند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر که هر کدام از منزلت ادبى خاصى برخوردارند. | ||
=== برگزیدۀ اشعار === | ===برگزیدۀ اشعار=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
{{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }} | {{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۱۱۲: | خط ۱۱۴: | ||
{{ب| دارد امید آنکه رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }} | {{ب| دارد امید آنکه رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{| class="" style="margin: 0 auto; " | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شاهى که برگزیده ز کونین داورش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر صدر قدر کرده به عزت مصدّرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در عهد مهد، خدمت او کرده جبرئیل </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> پرورده در کنار به حرمت پیمبرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بیرون ز درک و وهم و گمان است طینتش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خارج ز بحر کون و مکان است گوهرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> فردوس، قلعهاى است ز شاداب گلشنش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> کونین، بقعهاى است ز آباد کشورش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بحرى است جاه او، که بود عرش ساحلش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> فلکى است قدر او، که بود چرخ لنگرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> فرسوده قبهاى بود از خرگه جلال </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> این گوى تابناک منیر مدوّرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در بدو آفرینش عالم که امر کن </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> مىبست نقش گنبد نه توى اخضرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دست قضا به خامۀ قدرت نوشته بود </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> توقیع «سید الشهدایى» به محضرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> پیوسته مىکشید در آغوش، احمدش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> همواره مىمکید لب روحپرورش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> مىگفت: از من است حسین و، من از حسین </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> مىداد بوسه بر لب و دندان، مکررش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هر روزه بهر کسب شرف، قدسیان عرش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> گردند گرد قبه به سان کبوترش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خواندند از براى هدایت به سوى خویش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> گمراه کوفیان ستمکار ابترش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در رفتن به کوفه، نمودند ناگزیر </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> از نامههاى محکم بیحد و بیمرش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آورد از مدینه چو رو در دیارشان </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بستند راه رجعت و، خستند خاطرش! </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> جوید به هردو کون، توسل به آن جناب </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> «روشن» که هست نامه ز قطران سیهترش </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دارد امید آنکه رهاند ز فیض عام </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> </span> | |||
|} | |||
'''پنجمین بند از ترکیب 27 بندى او''' | '''پنجمین بند از ترکیب 27 بندى او''' | ||
خط ۱۳۹: | خط ۲۰۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
9 | '''9''' | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| بستند چون به سرور دین رهگذارها | کافر پیادگان و، ستمگر سوارها }} | {{ب| بستند چون به سرور دین رهگذارها | کافر پیادگان و، ستمگر سوارها }} | ||
خط ۲۴۰: | خط ۳۰۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
21 | '''21''' | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۳۸۳: | خط ۴۵۱: | ||
==پینوشت== | ==پینوشت== | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]] | |||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | |||
[[رده:شاعران ایرانی]] | |||
[[رده:شاعران عاشورایی]] |
ویرایش