ذکرخوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱۰۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ نوامبر ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
ذکر مصیبت، سنتی برای احیای یاد و نام ائمه معصومین (ع) و حادثه کربلاست. نقل حوادث کربلا و کیفیت شهادت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران او و به اسارت رفتن خانواده اش به صورت سوزناک را ذکرخوانی گویند که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سیدالشهدا می شود. ذکر مصائب بر اساس مقتل های معتبر و با شعرهای خوب، مانع از وهن به مقام خاندان عصمت و طهارت معصومین (ع) می گردد. ذکرخوانی اغلب در مجالس روضه خوانی اهل بیت (ع) انجام می گیرد. در ادامه، به چند نمونه ذکرخوانی اشاره می گردد.
[[پرونده:روضه خوانی.jpg|بندانگشتی|ذکرخوانی]]
[[پرونده:روضه خوانی.jpg|بندانگشتی|ذکرخوانی]]
ذکر مصیبت، سنتی برای احیای یاد و نام ائمه معصومین (ع) و حادثه کربلاست. نقل حوادث کربلا و کیفیت شهادت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران او و به اسارت رفتن خانواده اش به صورت سوزناک را ذکرخوانی گویند که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سیدالشهدا می شود. ذکر مصائب بر اساس مقتل های معتبر و با شعرهای خوب، مانع از وهن به مقام خاندان عصمت و طهارت معصومین (ع) می گردد. ذکرخوانی اغلب در مجالس روضه خوانی اهل بیت (ع) انجام می گیرد. در ادامه، به چند نمونه ذکرخوانی اشاره می گردد.
در زفره اصفهان پیش از شروع روضه خوانی، دو نفر از ذاکران با گفتن «یا حسین یا حسین» پیش خوانی روضه را شروع می کنند و حاضران نیز هم صدا آن ها را جواب می دهند: <ref>رجایی زفره ای، زفره، کوهپایه، اصفهان، 1348، 1350، 1358، 1366، 1369، 1381.</ref>
در زفره اصفهان پیش از شروع روضه خوانی، دو نفر از ذاکران با گفتن «یا حسین یا حسین» پیش خوانی روضه را شروع می کنند و حاضران نیز هم صدا آن ها را جواب می دهند: <ref>رجایی زفره ای، زفره، کوهپایه، اصفهان، 1348، 1350، 1358، 1366، 1369، 1381.</ref>


خط ۱۹: خط ۱۸:
{{پایان شعر}}  
{{پایان شعر}}  


در گذشته، در میبد، از شب اول تا سیزدهم ماه محرم عزاداری برگزار می شد. به این ترتیب که از شب اول ماه در یکی از خانه های نیبد یک تا دو ساعت بعد از غروب آفتاب مجلس روضه خوانی شروع می شد و تا نزدیکی نیمه شب ادامه می یافت. اشعاری که در شب های دیگر خوانده می شد، بخشی مشابه اشعار شب اول و برخی متفاوت از آن بود.  
در گذشته، در میبد، از شب اول تا سیزدهم ماه محرم عزاداری برگزار می شد. به این ترتیب که از شب اول ماه در یکی از خانه های میبد یک تا دو ساعت بعد از غروب آفتاب مجلس روضه خوانی شروع می شد و تا نزدیکی نیمه شب ادامه می یافت. اشعاری که در شب های دیگر خوانده می شد، بخشی مشابه اشعار شب اول و برخی متفاوت از آن بود.  
در شب اول این اشعار خوانده می شد:  
در شب اول این اشعار خوانده می شد:  
یک نفر از ذاکرها می گفت: آی بر کوفیان بی وفا تا به صبح قیامت مدام لعنت باد <ref>آقایی میبدی، محمد، میبد، یزد، 1350 و  1355.</ref>
یک نفر از ذاکرها می گفت: آی بر کوفیان بی وفا تا به صبح قیامت مدام لعنت باد <ref>آقایی میبدی، محمد، میبد، یزد، 1350 و  1355.</ref>


 
[[پرونده:ذکرخوانی در میبد.jpg|بندانگشتی|ذکرخوانی در میبد]]
{{شعر}}  
{{شعر}}  
{{ب| '''گروه اول''' | '''گروه دوم''' }}  
{{ب| '''گروه اول''' | '''گروه دوم''' }}  
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری