بستن سقاخانه: تفاوت میان نسخه‌ها

بستن سقاخانه (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۹

۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۸

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+در گذشته، کسانی که سقاخانه داشتند، چند نفر از جوانان و بستگانشان را به روال هر ساله به خانه‌های دوستان و بستگانشان را به روال هر ساله به خانه‌های دوستان و آشنایان و همسایگان می‌فرستادند و از آن‌ها پارچه‌های سیاه، می‌طلبیدند. هر کس مایل بود، پارچه سیاهی را تحویل پیک‌ها می‌داد. برخی از زنان هم سربندها و چادرهای سیاه خود را به عاریه می‌دادند تا سقاخانه را سیاه‌پوش کنند، سپس روز آخر محرم، سربند و لباس خود را به نیت تبرک پس می‌گرفتند.
 {{ جعبه اطلاعات آئین ها
   | عنوان        = بستن سقاخانه
@@ خط ۳۱: / خط ۳۲: @@
-در گذشته، کسانی که سقاخانه داشتند، چند نفر از جوانان و بستگانشان را به روال هر ساله به خانه‌های دوستان و بستگانشان را به روال هر ساله به خانه‌های دوستان و آشنایان و همسایگان می‌فرستادند و از آن‌ها پارچه‌های سیاه، می‌طلبیدند. هر کس مایل بود، پارچه سیاهی را تحویل پیک‌ها می‌داد. برخی از زنان هم سربندها و چادرهای سیاه خود را به عاریه می‌دادند تا سقاخانه را سیاه‌پوش کنند، سپس روز آخر محرم، سربند و لباس خود را به نیت تبرک پس می‌گرفتند.
 ==سیاه‌پوشی سقاخانه==
@@ خط ۳۹: / خط ۴۰: @@
 در بروجرد از چند روز مانده به محرم، مردم خود را برای سیاه بستن به در و دیوار سقاخانه آماده می‌کردند. به این ترتیب که هر کس نذری داشت، یکی از اتاق‌های خانه‌اش را به این کار اختصاص می‌داد. اتاق را از هرگونه وسایل اضافی خالی می‌کردند و فقط فرش و پرده‌ها باقی می‌ماندند. بعد دیوارها را از سقف تا کف اتاق با پارچه سیاه می‌پوشاندند.
 در بالای اتاق یک منبر چند پله‌ای قرار می‌دادند و آن را سیاه‌پوش می‌کردند. به این اتاق «سقاخانه» می‌گفتند و تا آخر دهه محرم و برخی سال‌ها، تا بیست و هشتم صفر به همان شکل باقی می‌ماند و دوستان، آشنایان و حاجتمندان برای برآورده شدن حاجات خود در این سقاخانه به عزاداری و خواندن زیارت عاشورا می‌پرداختند. <ref>وکیلی، بی‌نام، بروجرد، لرستان، 1347.</ref>
 ==عزاداری سقایان==

بستن سقاخانه: تفاوت میان نسخه‌ها

بستن سقاخانه (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۹

منوی ناوبری

جستجو