عبدالرحمن بن‌ عبدالله یزنی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

ذی‌ یزن از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این‌ صورت او ایرانی بود. در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله الازدی.“ در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref>

دینوری <ref>الاخبار الطوال، ص278.</ref> ورود او را به مکه در دهم رمضان سال 60 هجری ضبط کرده است. اما طبری <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref> ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست.  

عبدالرحمان، شهیدی‌ است‌ که‌ به‌ نوشته‌ ابن‌ اعثم‌، <ref>الفتوح، ج5، ص48.</ref> صبح عاشورا و پس‌ از شهادت مسلم‌ بن‌ عوسجه‌ و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. شعر وی‌ در میدان‌ مضمون‌ مهمی‌ در تشیع‌ او دارد: <ref>حیاة الامام الحسین بن علی (ع)، ج3، ص239. </ref>

پژوهشگران او را عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ‌ بنِ‌ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص196؛ تاریخ طبری، ج5، ص354،352؛ الفتوح، ج5، ص48؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج1، ص194؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص295؛ اللهوف، ص137؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص109؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص125؛ قاموس الرجال، ج6، ص123؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص336؛ نقد الرجال، ج3، ص52؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص16.</ref>