علی محمد مؤدب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| سبو افتاد‌، او افتاد‌، ما ماندیم، واماندیم                   روان شد خون او بر ریگ صحرا‌، رفت‌، جا ماندیم  

{{ب| فرو رفتیم تا گردن به سودای سرابی دور                     به بوی گندم ری‌، در تنور کربلا ماندیم

{{ب| رها بر نیزه تن‌هایمان‌، بیهوده پوسیدیم                         به مرگی این چنین از کاروان نیزه‌ها ماندیم

{{ب| سبو او بود، سقا بود‌، دستی شعله‌ور بر موج                     گِلی ناپخته و بی‌ دست و پا ما، زیر پا ماندیم

{{ب| گلو‌یش را بریدند و بیابان محشر از ما بود                 که چون خاری سمج در دیدگان مرتضی ماندیم

{{ب| همیشه عصر عاشوراست‌، او پر بسته‌، ما هستیم                 دریغا دیده‌ای روشن که وا بیند کجا ماندیم

{{ب| به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد                     که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد  

{{ب| سری گردن کشید از مرگ، قدر نیزه‌ای روزی                       که نامش آفتاب جان سرگردان ما باشد  

{{ب| لبش بر نیزه قرآن خواند تا ثقلین جمع آیند                       لبش بر نیزه قرآن خواند تا قرآن ما باشد

{{ب| چراغ چشم‌هایش زیر نعل اسب‌ها می‏سوخت                      که مصباح الهدای دیده حیران ما باشد  

{{ب| لب و دندان او را چوب زد دست ستم روزی                         که طعم خیزران همواره با دندان ما باشد  

{{ب| کنون ننگ است ما را تا به محشر، مرگ در بستر               حسین آمد به سوی کوفه تا مهمان ما باشد

{{ب| امشب عجیب خوشدلم از بوی کربلا                               دارد حسین(ع) می‏وزد از سوی کربلا

{{ب| بانگ علی(ع) دوباره مرا زنده کرده است                           انگار زینب(س) است سخنگوی کربلا

{{ب| زیباست کربلا همه در چشم کاروان                           خون می‏چکد اگر چه ز گیسوی کربلا

{{ب| آمد و بی توجه ما دل شکسته رفت                                 شرمنده‏ایم تا ابد از روی کربلا

{{ب| غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست                       جاری است بر غبار زمین، جوی کربلا

{{ب| بیهوده بر مزار زمان،‌های و هو نکن                               جز هو نبود پشت هیاهوی کربلا

{{ب| دارد حسین(ع) می‏شود امشب دلم که باز                         دارد حسین می‏وزد از سوی کربلا  

{{ب| بر سفره تو هرچه که ماتـم می‏آورند                          در هفت خوان صابری‏ات کـم می‏آورند

{{ب| دل داده‏ای به منطق نازک‏تــرین خیال                             هر قــدر هم دلایل محکم می‏آورند

{{ب| پرونده شکفته زخـم مدینه را                                     لب‏هات در دو صفحه فراهم می‏آورند

{{ب| تو خیمه گاه ســوخته قلب زینبی                       انفاس تو هوای محـــرم می آورند

{{ب| رزمنده‏ای و تا خود معــراج زخم‏ها                        یک ریــز در مصاف تو آدم می‏آورند

{{ب| بر دوش چشم‏های تو حتی هنوز هـم                       مجروح از خطوط مقـدم می‏آورند

{{ب| حالا فرشته‏ها به حسینیه دلــم                       از زینبیه روزه مریــم می‏آورنــد

{{ب| تا در سکوت روضه چشمت به پا شود                                 وقتی تمام مرثیه‌ها کـم می‏آورند

{{ب| چو شب زد خیمه بر اردوی شن‏ها                          جهان نیزار خاموشی شد و خفت  

{{ب| به هر سو چلچراغی سبز پژمرد                                 ز «الا» در بیابان نیزه بشکفت  

{{ب| زمین شد صفحه تفسیر قرآن                                   به خط سرخ مصباح الهدی‏ها

{{ب| نمی‏خواند کسی خط خدا را                                           به قرآن مبین کربلاها  

{{ب| به جا ماند از تمام باغ‏ها داغ                                   درختان تشنه از جو بازگشتند  

{{ب| به شوق گندم ری، اهل بابل                                 کدو رفتند و کندو بازگشتند  

{{ب| به طراری غروب از راه آمد                                   ز خون خوب رویان چهره رنگین  

{{ب| زمان چون خنگ کوری لنگ می‏زد                            به زیر بار آن نی‏های سنگین  

{{ب| غریبانیم در بازار شامی                                     که زنگی، روی رومی خوش ندارد  

{{ب| عجب مصری که یوسف را بها نیست                       که زالی نیست تا دوکی بیارد!

{{ب| ز یوسف، پیرهن دزدند مردم                                   که چشمانی زلیخایی ندارند  

{{ب| گهر ریز است خاک کوی دلدار                                 گدایان میل بینایی ندارند

{{ب| گدایان پاره نان دوست دارند                               نمی‏بینند آن سر در تنور است  

{{ب| سبو بر سنگ ساحل می زند مست                     نمی‏داند که دریا آب شور است  

{{ب| جهان مست است از خوابی گران سنگ          نمی‏داند که خواب ارزان فروشی است  

{{ب| در انبارند خیل مرده جانان                            جهان بازار گرم جان فروشی است  

{{ب| بکوش ای جان و جانی دست و پا کن               که جانان مشتری را دوست دارد  

{{ب| هر آن کاو نیم جانی دارد ای دوست                 چنین سوداگری را دوست دارد  

{{ب| مبادا در قمار جان ببازی                               مبادا جان که دادی، تن بمانی  

{{ب| عزیز است این دو روز غم، مبادا                       ز یوسف، بند پیراهن بمانی

{{ب| ظهر عاشورا تموم کاینات                                      خیره می‌شن به زمین کربلا

{{ب| انگاری آسمونا حلقه می‌شن                                       برا سرخی نگین کربلا

{{ب| شیعه مرتضی تا جونی داره                                       مونده قلدر و یاغی نمی‌شه

{{ب| مرگه زندگی با ذلت برا ما                                             اینه حرف کربلا تا همیشه

{{ب| تو دل هر ذره‌ای یه رودخونه‌اس                               که یزیدیا جلو اون وایسادن

{{ب| ماها چون دور حسین خیمه زدیم                         نمی‌خوان به بچه‌هامون آب بِدن

{{ب| مرگه زندگی با ذلت برا ما                                         اینو حنجرای خونی می‌خونن

{{ب| رمز سقاهامون‌، اسم عباسه                                         اونا که فراتُ بستن بدونن

{{ب| تا دمی که وارث خون حسین                               مث ماه از ابر غیبت در بیاد

{{ب| می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع                   تا که شب بشکنه و سحر بیاد