محمد صادق رحمانیان: تفاوت میان نسخه‌ها

|کتاب‌ها                =  

|تحصیلات                  = لیسانس زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران

آثار منتشر شده‏ محمد صادق رحمانیان عبارت‌‏اند از: «با همین واژه‌‏های معمولی»؛ «انار و بادگیر»، «یک شروه سکوت»، «گزیده ادبیات معاصر شماره 120»، «در این شب آهسته» و «سرود آفتاب» که تصحیح دیوان شیخ علی اصغر رحمانی است، اما کتاب «سبزها قرمزها» او را بیش از پیش به عنوان شاعری خلاق و ابداع‌گر به جامعه ادبی معرفی کرد. او در این مجموعه نگاهی خاص به اشیا و پیرامون خود دارد. به اذعان منتقدان و نویسندگان، او در شعر کوتاه ایرانی، تجربه‌ای نو را به ارمغان آورده است. سید علی میرافضلی، رباعی‎شناس درباره این مجموعه شعر گفته است: «طبیعی‌گرایی، از شاخصه‌های این مجموعه است که خوشبختانه از رهگذر برخورد بی‌واسطه با طبیعت زادگاه شاعر حاصل آمده است. شاعر در درنگ‌های کوتاه، تاریخ و جغرافیای دیار خود را در هم آمیخته و توصیف‌های موجزی از مناظر و حالات و رفتارهای مردمان آن ارائه داده است. این بومی‌گرایی اصیل، البته گاه در دامن یک حس نوستالژیک بدوی در غلتیده، اما شاعر اغلب حد و فاصله خود را با موضوع شعرش رعایت کرده است».

غم می چکد از میان انگشتانش

کاش می‏گشتم فدای دست تو   

خیمه‏های ظهر عاشورا هنوز   

اشک می‏ریزد ز چشم اهل دل     

یک چمن گلهای سرخ نینوا   

گلشنی از لاله‏های زخم شد

می‏شود آن سوی اقیانوس رفت

تا نمی‏دیدم عزای دست تو   

تا فتاده شاخه‏های دست تو  

سبز می‏گردد به پای دست تو     

چشمه‏ای از ماجرای دست تو

           کنار چاه غم، دور از تو هر شب             پریشانم هوای گریه دارم‏

          دل شوریده را فردا، الهی             ببر آنجا که زینب هم همانجاست‏

          در غربت کوفه پیش چشم زینب             از مشرق نیزه آفتابی سرزد

        غریبانه دل من نوحه می‏خواند            دو دسته اشک نم‏نم سینه می‏زد

          در آن هنگامه پیش عزم «زینب»             دلا دیدی که پشت صبر لرزید

          تمام حزن «زینب» را بخوان باز             گلوی زخمی احساس با من ‏‏<ref>دانشنامه شعر عاشورایی، ج 2، ص 1600-1601. </ref>