زهیر بن‌ قین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زهیر بن قین بن قیس انماری،''' ملقب به بجلی منسوب به بجیله شاخه‌ای از قبیله قحطانی یمنی است. <ref>الانساب، ج1، ص284؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، ج1، ص63؛ جمهرة انساب العرب، ص388. </ref> انماری نیز منسوب به انمار بن اراش بن کهلان قحطانی است. او از زعمای شجاع قبیله بجیله و از مردان برجسته کوفه و از طرفداران خلیفه سوم عثمان بن عفان بود <ref>ر.ک : انساب الاشراف، ج2، ص470؛ الکامل فی التاریخ، ج3، ص277؛ مع الرکب الحسینی من المدینه الی المدینه، ج3، ص210-215.</ref> و در جنگ‌های مسلمانان به‌ ویژه فتح بلنجر در زمان عثمان شرکت داشت و در آن جنگ فرماندهی سپاه اسلام را بر عهده داشت. <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص396؛ ارشاد، ج2، ص73؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، ج1، ص276. </ref> او مردی شریف، با شخصیت و صاحب نفوذ بود. زهیر بن‌ قین از یاران امام حسین (ع) بود.  

{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)

| نام کامل          =زهیر بن قین بن قیس انماری

| تاریخ وفات/شهادت  =

| از یاران          =

- ای‌ عزره! خداوند حسین (ع) را ستوده‌ و هدایت‌ کرده‌ است‌. از خدا بپرهیز! من‌ که ‌خیرخواه‌ توأم‌. مراقب‌ باش‌ از آنانی‌ نباشی‌ که‌ گمراهان‌ را بر کشتن‌ پاکدامنان‌ یاری‌ می‌کنند.  

- من‌ اکنون‌ شیعه‌ آنان‌ هستم‌. به ‌خداوند سوگند که‌ من‌ نه‌ نامه‌ای‌ برای‌ حسین نوشتم‌ و نه‌ پیکی‌ روانه‌ کردم‌ و نه‌ به‌ او وعده‌ دادم‌ که‌ یاری‌اش‌می‌کنم‌. در راه‌ با او مواجه‌ شدم‌ و احساس‌ کردم‌ که‌ باید همراه‌ او باشم‌ و یاری‌اش‌ کنم‌ و برای‌ حفظ‌ حق‌ خدا و حق ‌پیامبر (ص) که‌ شما به‌ تباهی‌ داده‌اید، مدافع‌ وی‌ باشم‌. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص417. </ref>

شب عاشورا، پس از سخنان امام حسین (ع) برای یاران خود، زهیر برخاست و‌ گفت‌: به‌ خدا سوگند دوست‌ می‌داشتم‌ هزاران مرتبه‌ کشته‌ شوم‌ تا خداوند با کشته‌ شدن‌ من‌،‌ تو و اهل‌ بیت‌ تو را حفظ‌ گرداند. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص419-420؛ امالی صدوق، ص133. </ref> زهیر امام حسین (ع) را عین‌ ایمان‌ و تجسم‌ سعادت‌ ابدی‌ و نقطه‌ آمال‌ آرزوهای‌ این‌ جهانی‌ خود می‌دانست. امام حسین (ع) نیز در سخنانی‌ کوتاه‌ از او و همه خاندان و اصحابش‌ تقدیر کرد و آنان‌ را مژده‌ شهادت‌ داد.

روز عاشورا، زهیر فرماندهی میمنه سپاه امام حسین (ع) را بر عهده داشت. <ref>الاخبار الطوال، ص256؛ تاریخ طبری، ج5، ص422. </ref>

بار نخست در عصر تاسوعا هنگام موعظه عزرة بن قیس از سپاه دشمن که به زهیر گفت که تو خود از طرفداران عثمان بودی و از شیعیان این خاندان نبودی؟ زهیر پاسخ داد اکنون من از آنان هستم در حالی که نه نامه‌ای به آنان نوشتم و نه وعده یاری به آن‌ها دادم. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص417. </ref>

پیش از شروع جنگ او خطبه‌ای حاکی از نصیحت به مردم کوفه ایراد کرد و ایشان را به زمین گذاشتن شمشیر پند داد. او گفت‌: ای‌ مردم‌ کوفه‌، از عذاب‌ خدا حذر کنید! خدا ما و شما را به‌ باقی‌ماندگان‌ پیامبر (ص) خویش‌ امتحان‌ می‌کند تا ببیند ما و شما چگونه‌ عمل‌ می‌کنیم‌. ما شما را دعوت‌ می‌کنیم‌ که‌ آنان را یاری‌ کنید و از پشتیبانی‌ عبیدالله بن‌ زیاد طغیان‌گر باز مانید که‌ در ایام‌ سلطه‌ آنان جز بد، نخواهید دید. ای‌ بندگان‌ خدا! فرزندان‌ فاطمه‌ (س) از پسر سمیه‌ بیشتر شایسته‌ دوستی‌ و یاری‌اند. اگر یاری‌شان‌ نمی‌کنید، خدا را به‌ یاد آورید و آنان را مکشید. این‌ مرد را با یزید بن‌ معاویه‌ واگذارید که‌ به‌ دینم‌ سوگند یزید بی‌کشتن ‌امام حسین‌ (ع) نیز از اطاعت‌ شما خشنود می‌شود. ای‌ مردم‌، امروز بر روی‌ زمین‌ پسر دختر پیامبری‌ جز امام حسین‌ (ع) نمانده‌ و هیچ‌کس‌ بر کشتن‌ او گرچه‌ به‌ یک‌ کلمه‌ باشد، یاری‌ ندهد مگر آنکه‌ خداوند دنیا را بر او تلخ‌ سازد و به‌ دشوارترین‌ شکنجه‌های‌ آخرت‌ عذابش‌ کند. <ref>انساب الاشراف، ج3، ص188-189؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص244-245؛ تاریخ طبری، ج5، ص426. </ref> شمر تیری‌ به‌ سوی‌ او پرتاب‌ کرد و گفت‌: چند لحظه‌ دیگر تو و پیشوایت‌ به‌ دست‌ خدای‌ توانا کشته‌ خواهید شد. زهیر گفت‌: ”اَفبِاْلمَوْت‌ِ تُخَوِّفُنی‌ فَوَاللهِ لِلْمَوْت‌ِ مَعَه‌ُ اَحَب‌ُّ اِلَی‌َّ مِن‌َ الْخُلْدِ مَعَکم‌ْ“ <ref>تاریخ طبری، ج5، ص245؛ لواعج الاشجان، ص264-265؛ نهایة الارب، ج7، ص183-184. </ref> آیا مرا از مرگ‌ می‌ترسانی‌؟ به‌ خدا سوگند، مرگ‌ با او را بیشتر دوست‌ دارم‌ تا زندگی‌ همیشگی‌ با شما را. امام حسین (ع) از زهیر خواست‌ که‌ بازگردد و زهیر فرمان‌ را اطاعت‌ کرد. امام‌ حسین (ع) به او فرمود: ”به‌ جانم ‌سوگند همان‌گونه‌ که‌ مؤمن‌ آل‌ فرعون‌ مردم‌ خود را اندرز داد و به‌ هدایت‌ دعوت‌ نمود، تو نیز با اینان‌ چنان‌ کردی‌، اگر موعظه‌ سودی‌ می‌بخشید“. <ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص484. </ref> زهیر این‌گونه‌ مفهوم‌ زندگی‌ و مرگ‌ را به‌ درستی‌ می‌شناسد. این‌ راه‌ طولانی‌ شناخت‌ را کم‌تر از یک‌ ماه‌ آمده‌ است‌. وقتی‌ مرگ‌ و زندگی‌ درست‌ تعریف‌ شود، پیروزی‌ و شکست‌ نیز مفهوم‌ واقعی‌ خود را پیدا می‌کند. اما سخنان زهیر نیز سودی نبخشید و جنگ آغاز شد.

در صبح عاشورا چندین نوبت همراه دیگر یاران امام حسین (ع) به دشمن حمله می‌کرد. گاهی در موقع‌ حمله‌ حُرّ، زهیر به‌ کمک‌ او می‌آمد و هر بار دشمن‌ حُرّ را محاصره‌ می‌نمود، زهیر حلقه‌ محاصره‌ را می‌شکست‌ و گاهی‌ بر عکس،‌ عمل‌ می‌شد یعنی‌ زهیر در حلقه‌ محاصره‌ قرار می‌گرفت‌ و حُرّ برای‌ نجات‌ وی‌ اقدام‌ می‌کرد. <ref>ارشاد، ج2، ص114. </ref>

هنگام نماز ظهر سعید بن‌ عبدالله حنفی‌ و زهیر بن‌ قین‌ جلوی‌ صف‌های نماز ایستادند تا دیگران نماز خوف به‌جا آورند. سعید و زهیر کاملاً مراقب بودند تا به امام‌ حسین (ع) آسیبی نرسد و اگر تیری‌ به‌ سمت‌ امام‌ حسین (ع) پرتاب‌ شد به‌ آن حضرت اصابت‌ نکند. اما در همین‌ مدت‌ کوتاه‌ هم‌ چندین‌ تیر از جانب‌ دشمن‌ به‌ سوی‌ امام حسین (ع) پرتاب‌ شد که‌ سعید و زهیر همه‌ آن‌ها را به‌ جان‌ خریدند. <ref>مثیر الاحزان، ص65؛ اللهوف، ص48؛ بحار الانوار، ج45، ص21. </ref>

پس از نماز، زهیر از امام حسین (ع) اذن رفتن به میدان گرفت و با موافقت‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ شتافت‌ و در حالی‌ که‌ رجز می‌خواند، شجاعانه مبارزه کرد و نوزده تن از سپاه ابن سعد را کشت. <ref>امالی صدوق، ص136؛ روضة الواعظین، ص186. </ref> در رجزی‌ که‌ از او خطاب‌ به‌ امام‌ حسین (ع) نقل‌ شده‌، او امام‌ حسین (ع) را هادی‌ و مهدی‌ نامیده‌ که‌ در حال‌ رفتن‌ به‌ ملاقات‌ جدش‌، پدرش‌، برادرش‌ و عمویش‌ جعفر و حمزه‌ است: <ref>الاخبار الطوال، ص252؛ تاریخ طبری، ج5، ص408-409؛ الفتوح، ج5، ص81. </ref>

امروز جدّت‌ نبی‌اکرم‌ را دیدار خواهی‌ کرد و هم‌ چنین‌ حسن‌ مجتبی‌ و علی ‌مرتضی‌ را و جعفر طیار آن‌ جوانمرد شجاع‌ و حمزه‌ شیر خدا شهید زنده‌ را.  

حسین یکی از دو فرزند پیامبر اکرم (ص) و از عترت پاک و بی‌آلایش اوست.

سلام بر زهیر بن قین بجلی که به امام حسین (ع) وقتی که اجازه ترک کربلا را به او داد، عرض کرد: نه به خدا قسم هیچ‌گاه تو را ترک نخواهم کرد. فرزند رسول خدا را ترک کنم در حالی‌ که او در دست دشمن است؟ این نجات است؟ خداوند آن روز را برای من نیاورد. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص408-449؛ رجال طوسی، ص73؛ اعیان الشیعه، ج7، ص71؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص103؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص20؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص42؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص95؛ بحار الانوار، ج45، ص71؛ رجال ابن داود، ص161؛ انصار الحسین (ع)، ص99؛ معجم رجال الحدیث، ج7، ص295؛ قاموس الرجال، ج4، ص3485؛ وسیله الدارین، ص153.</ref>