۱۰٬۰۷۲
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
از این منظر نخست مسئله قالب یا شکل، مورد نظر است و دوم مسئله بلاغت. | از این منظر نخست مسئله قالب یا شکل، مورد نظر است و دوم مسئله بلاغت. | ||
قالبهای رایج همان قالبهای مورد استفادهٔ شاعران سبک عراقی و خراسانی است، یعنی قالب غزل و قالب قصیده. قالبهای دیگر در درجه دوم سوم اهمیت قرار دارند. | قالبهای رایج همان قالبهای مورد استفادهٔ شاعران سبک عراقی و خراسانی است، یعنی قالب غزل و قالب قصیده. قالبهای دیگر در درجه دوم سوم اهمیت قرار دارند. در دوره اولِ بازگشت، غلبه با غزل سرایی بود و در دوره دوم بازگشت، قالب قصیده مورد توجه قرار میگیرد و قصیده سرایی غلبه مییابد. | ||
بلاغت در نظر شاعران عصر بازگشت نیز بلاغت قدماست. اصول بلاغت در قصیده همان است که در سبک خراسانی پذیرفته شده است و اصول بلاغت در قصیده همان است که در سبک خراسانی پذیرفته شده است و اصول بلاغت در غزل، همانا اصول پذیرفته در سبک عراقی است. رعایت اصول ادبی بر طبق موازین رایج در سبک خراسانی، مورد تأکید بزرگان عصر بازگشت بوده است. | |||
==قوالب شعری== | |||
حماسه پردازی و منظومه سرایی، رواج مثنوی در دو هیئت داستان - حکایت و مقتل منظوم، غزل، قصیده، ترکیب بند، مسمط و مستزاد از قوالب شعری این دوره است. احیای قالب مستزاد از خدمات شعر عاشورایی به شعر فارسی این دوره به حساب میآید. بی شک یغمای جندقی به تنهایی احیاگر این قالب، آن هم انحصارا با موضوع شعر عاشورایی است و بعدها کسانی نظیر [[جودی خراسانی]]، [[صامت بروجردی]]، [[میرزا رضا]]، [[میرزا موسوی مکلای طالقانی]] و [[میرزا آقا بسمل سخت سری]] این شیوه را ادامه دادند. | |||
یکی دیگر از قالب |
ویرایش