۱۰٬۰۷۲
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
محمد علی خلیلی (اقتباس و نگارش ). [تهران]، شرکت تضامنی علمی، 1318. 3 ج، 8 +یح + و +586 ص، وزیری. تصویر، نقشه. | محمد علی خلیلی (اقتباس و نگارش ). [تهران]، شرکت تضامنی علمی، 1318. 3 ج، 8 + یح + و + 586 ص، وزیری. تصویر، نقشه. | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
از نوادر کتاب اینکه نویسنده میگوید امام حسین -ع- برای تشکیل حکومت به طرف کوفه رفت (ج 1، ص ید و ج 3، ص 532 و 541). در آغاز کتاب میخوانیم: «مردم عراق، حسین بن علی را دعوت کردند تا با او بیعت کنند. او نیز که خود را از هر بیعتی یله و رها میدیدید و از هر حیث خود را مستحقتر از یزید به این امر میدانست، تکلیف شرعی و دینی خود را در اجابت اهل عراق دید» (ج 1، ص ید). نویسنده با اشاره به اینکه امام حسین -ع- نمیدانست سرانجام وضع کوفه چه میشود، همانگونه که امام حسن -ع- نیز هنگام حرکت از کوفه نتوانست عاقبت کار را پیشبینی کند، مینویسد: «این اظهارات صرف [ صرفاً] از لحاظ تاریخی است و تماس با جنبهٔ مذهبی ندارد (ج 3، ص 541). | از نوادر کتاب اینکه نویسنده میگوید امام حسین -ع- برای تشکیل حکومت به طرف کوفه رفت (ج 1، ص ید و ج 3، ص 532 و 541). در آغاز کتاب میخوانیم: «مردم عراق، حسین بن علی را دعوت کردند تا با او بیعت کنند. او نیز که خود را از هر بیعتی یله و رها میدیدید و از هر حیث خود را مستحقتر از یزید به این امر میدانست، تکلیف شرعی و دینی خود را در اجابت اهل عراق دید» (ج 1، ص ید). نویسنده با اشاره به اینکه امام حسین -ع- نمیدانست سرانجام وضع کوفه چه میشود، همانگونه که امام حسن -ع- نیز هنگام حرکت از کوفه نتوانست عاقبت کار را پیشبینی کند، مینویسد: «این اظهارات صرف [صرفاً] از لحاظ تاریخی است و تماس با جنبهٔ مذهبی ندارد (ج 3، ص 541). | ||
ویرایش