الهامی کرمانشاهی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «میرزا احمد کرمانشاهی ملقّب به فردوسی حسینی و متخلّص به «الهامی» که قبل از مل...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
{{ب| سلام ار به فرماندهی بایدم‌|بدان شاه دنیا و دین شایدم }}
{{ب| سلام ار به فرماندهی بایدم‌|بدان شاه دنیا و دین شایدم }}
{{ب| از این گفته فرمانده بد سگال‌|برآشفت و زد بانگ بر بی‌همال <ref>همان: نظیر و مانند.</ref> }}
{{ب| از این گفته فرمانده بد سگال‌|برآشفت و زد بانگ بر بی‌همال <ref>همان: نظیر و مانند.</ref> }}
{{ب| که ای فتنه‌گر مرد پرخاشجوی‌از این فتنه‌جویی چه دیدی بگوی؟ }}
{{ب| که ای فتنه‌گر مرد پرخاشجوی‌|از این فتنه‌جویی چه دیدی بگوی؟ }}
{{ب| که بر تافتی رخ ز امر امام‌|سر دین پژوهان کنارنگ شام }}
{{ب| که بر تافتی رخ ز امر امام‌|سر دین پژوهان کنارنگ شام }}
{{ب| چو فرّخ سپهدار از او این شُنفت‌|خروشید بر مرد ناپاک و گفت: }}
{{ب| چو فرّخ سپهدار از او این شُنفت‌|خروشید بر مرد ناپاک و گفت: }}
خط ۱۳۸: خط ۱۳۸:




{{ب| ابو حمزه کو عارف راه بودز اسرار دینِ حق آگاه بود }}
{{ب| ابو حمزه کو عارف راه بود|ز اسرار دینِ حق آگاه بود }}
{{ب| به درگاه چهارم امام انام‌فزون داشت جاه و نکو داشت نام }}
{{ب| به درگاه چهارم امام انام‌|فزون داشت جاه و نکو داشت نام }}
{{ب| چنین گوید آن مرد فرخنده کیش‌که روزی بُدَم نزد مولای خویش }}
{{ب| چنین گوید آن مرد فرخنده کیش‌|که روزی بُدَم نزد مولای خویش }}
{{ب| در آندم بیامد یکی خردسال‌که مانست خورشید را در جمال }}
{{ب| در آندم بیامد یکی خردسال‌|که مانست خورشید را در جمال }}
{{ب| جوانی چو ماهش رخان تابناک‌که بودی عبید اللّهش نام پاک }}
{{ب| جوانی چو ماهش رخان تابناک‌|که بودی عبید اللّهش نام پاک }}
{{ب| مر آن ناز پرورد خورشید فرابو الفضل را بُد گرامی پسر }}
{{ب| مر آن ناز پرورد خورشید فر|ابو الفضل را بُد گرامی پسر }}
{{ب| خداوند دین سیّد السّاجدین‌چو دیدش دل نازکش شد غمین }}
{{ب| خداوند دین سیّد السّاجدین‌|چو دیدش دل نازکش شد غمین }}
{{ب| همی بر رخ پاک او بنگریست‌بمویید و بر وی فراوان گریست }}
{{ب| همی بر رخ پاک او بنگریست‌|بمویید و بر وی فراوان گریست }}
{{ب| چو لختی بگریید گفت: اینچنین‌به من، آن خداوند دنیا و دین }}
{{ب| چو لختی بگریید گفت: اینچنین‌|به من، آن خداوند دنیا و دین }}
{{ب| به عبّاس عمّ من آن میر رادکه چون او وفا پیشه مادر نزاد }}
{{ب| به عبّاس عمّ من آن میر راد|که چون او وفا پیشه مادر نزاد }}
{{ب| به راه برادر ز جان و ز سرگذشت آن جوانمرد فرّخ‌گهر }}
{{ب| به راه برادر ز جان و ز سر|گذشت آن جوانمرد فرّخ‌گهر }}
{{ب| به جای دو دست ایزد ذو الجلال‌بدادش ز یاقوت رخشان دو بال }}
{{ب| به جای دو دست ایزد ذو الجلال‌|بدادش ز یاقوت رخشان دو بال }}
{{ب| بدان سان که بر جعفر پاک‌زادز بخشش دو بال ایزد پاک داد }}
{{ب| بدان سان که بر جعفر پاک‌زاد|ز بخشش دو بال ایزد پاک داد }}
{{ب| شهیدان همه جاه آن نامدارکنند آرزو نزد پروردگار }}
{{ب| شهیدان همه جاه آن نامدارپکنند آرزو نزد پروردگار }}
{{ب| همه جاه عبّاس با آفرین‌کنند آرزو از جهان آفرین }}
{{ب| همه جاه عبّاس با آفرین‌|کنند آرزو از جهان آفرین }}
{{ب| بر پاک دادار پیروزگرابو الفضل را هست جاه دگر <ref>همان؛ ص 223 و 224.</ref> }}  
{{ب| بر پاک دادار پیروزگر|ابو الفضل را هست جاه دگر <ref>همان؛ ص 223 و 224.</ref> }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۱۶۱: خط ۱۶۱:




{{ب| چو رفتند اخوان و یاران شاه‌به سوی پیمبر از این دامگاه }}
{{ب| چو رفتند اخوان و یاران شاه‌|به سوی پیمبر از این دامگاه }}
{{ب| سپهبد دلش از غم آمد به دردنگه کرد لختی به دشت نبرد  }}
{{ب| سپهبد دلش از غم آمد به درد|نگه کرد لختی به دشت نبرد  }}
{{ب| ز یکسو خداوند دین بی‌پناه‌ستاده به میدان آوردگاه }}
{{ب| ز یکسو خداوند دین بی‌پناه‌|ستاده به میدان آوردگاه }}
{{ب| زده تکیه بر نیزه‌ی بی‌کسی‌پی کشتنش نیزه برپا بسی }}
{{ب| زده تکیه بر نیزه‌ی بی‌کسی‌|ی کشتنش نیزه برپا بسی }}
{{ب| نمانده کس از جان نثاران اوبه خون غرقه خویشان و یاران او }}
{{ب| نمانده کس از جان نثاران او|به خون غرقه خویشان و یاران او }}
{{ب| ز اصحاب و اخوان نام‌آورش‌نمانده به جا جز علی اکبرش }}
{{ب| ز اصحاب و اخوان نام‌آورش‌|نمانده به جا جز علی اکبرش }}
{{ب| ز یکسو زنی چند بی‌غمگسارغریب و پسر کشته و داغدار }}
{{ب| ز یکسو زنی چند بی‌غمگسار|غریب و پسر کشته و داغدار }}
{{ب| ز یکسو بسی کودک ماه‌وش‌به گردون برآورده بانگ از عطش }}
{{ب| ز یکسو بسی کودک ماه‌وش‌|به گردون برآورده بانگ از عطش }}
{{ب| ز بی‌یاری شاه و اهل حرم‌دل ساقیِ تشنه لب شد دژم }}
{{ب| ز بی‌یاری شاه و اهل حرم‌|دل ساقیِ تشنه لب شد دژم }}
{{ب| به خود گفت هنگامت آمد فرازیکی چاره از بهر رفتن بساز }}
{{ب| به خود گفت هنگامت آمد فراز|یکی چاره از بهر رفتن بساز }}
{{ب| بیامد بر خسرو راستین‌بدو خیره چشم سپهر و زمین }}
{{ب| بیامد بر خسرو راستین‌|بدو خیره چشم سپهر و زمین }}
{{ب| بگفت ای نگهبان هر دو جهان‌خداوند هر آشکار و نهان }}
{{ب| بگفت ای نگهبان هر دو جهان‌|خداوند هر آشکار و نهان }}
{{ب| دل من ازین زندگی سیر شدبه راه تو جان دادنم دیر شد }}
{{ب| دل من ازین زندگی سیر شد|به راه تو جان دادنم دیر شد }}
{{ب| تو تنها، به خون خفته اخوان من‌نیاید به کار این تن و جان من }}
{{ب| تو تنها، به خون خفته اخوان من‌|نیاید به کار این تن و جان من }}
{{ب| مرا جان از آن داده پروردگارکه در خاک پای تو سازم نثار }}
{{ب| مرا جان از آن داده پروردگار|که در خاک پای تو سازم نثار }}
{{ب| مخواه از در قرب حق دوریم‌ببخشا پی رزم دستوریم <ref> دیوان الهامی کرمانشاهی؛ ص 243 و 244.</ref> }}
{{ب| مخواه از در قرب حق دوریم‌|ببخشا پی رزم دستوریم <ref> دیوان الهامی کرمانشاهی؛ ص 243 و 244.</ref> }}
{{ب| شهنشه بدو خواند بس آفرین‌سپس گفت کای پور ضرغام دین }}
{{ب| شهنشه بدو خواند بس آفرین‌|سپس گفت کای پور ضرغام دین }}
{{ب| به من گر همی بایدت یاوری‌بکن جهد کآبی به دست آوری }}
{{ب| به من گر همی بایدت یاوری‌|بکن جهد کآبی به دست آوری }}
{{ب| که این کودکان تر نمایند کام‌از آن پس بکن روز بد خواه شام }}
{{ب| که این کودکان تر نمایند کام‌|از آن پس بکن روز بد خواه شام }}
{{ب| ابو الفضل از این مژده دلشاد گشت‌ز بند غم و رنج آزاد گشت }}
{{ب| ابو الفضل از این مژده دلشاد گشت‌|ز بند غم و رنج آزاد گشت }}
{{ب| ببوسید پیش برادر زمین‌چو حیدر برِ سیّد المرسلین }}
{{ب| ببوسید پیش برادر زمین‌|چو حیدر برِ سیّد المرسلین }}
{{ب| به بدرود آل رسول امین‌روان شد چو جان از بر شاه دین }}
{{ب| به بدرود آل رسول امین‌|روان شد چو جان از بر شاه دین }}
{{ب| ستمدیدگان را چو بدرود کردپی آب سر جانب رود کرد }}
{{ب| ستمدیدگان را چو بدرود کرد|پی آب سر جانب رود کرد }}
{{ب| چو بر آبِ روِد روان بنگریست‌ز لب تشنگان یاد کرد و گریست }}
{{ب| چو بر آبِ روِد روان بنگریست‌|ز لب تشنگان یاد کرد و گریست }}
{{ب| همی گفت کای آب شیرین گوارز آب آفرین شاه شرمی بدار }}
{{ب| همی گفت کای آب شیرین گوار|ز آب آفرین شاه شرمی بدار }}
{{ب| روانی تو بر خاک و سنگ زمین‌لبِ تشنه، آل رسول امین }}
{{ب| روانی تو بر خاک و سنگ زمین‌|لبِ تشنه، آل رسول امین }}
{{ب| تو موج اندر آورده جوشان همی‌سکینه ز بهرت خروشان همی }}
{{ب| تو موج اندر آورده جوشان همی‌|سکینه ز بهرت خروشان همی }}
{{ب| سزد کز تو نوشند مردم تمام‌بمیرند آل علی تشنه‌کام }}
{{ب| سزد کز تو نوشند مردم تمام‌|بمیرند آل علی تشنه‌کام }}
{{ب| کفی آب برداشت تا نوشداکه کمتر دلش از عطش جوشدا }}
{{ب| کفی آب برداشت تا نوشدا|که کمتر دلش از عطش جوشدا }}
{{ب| به یاد آمدش کام خشک امام‌به خود گفت این آب بادت حرام }}
{{ب| به یاد آمدش کام خشک امام‌|به خود گفت این آب بادت حرام }}
{{ب| ره یاری این نیست آزرم‌دارز روی برادر یکی شرم‌دار }}
{{ب| ره یاری این نیست آزرم‌دار|ز روی برادر یکی شرم‌دار }}
{{ب| تو سیراب و نوباوه‌ی مصطفی‌چنان تشنه، این نیست رسم وفا }}  
{{ب| تو سیراب و نوباوه‌ی مصطفی‌|چنان تشنه، این نیست رسم وفا }}  
{{ب| ننوشید یک قطره زان آب سردشکیبش سر چرخ را خیره کرد }}
{{ب| ننوشید یک قطره زان آب سرد|شکیبش سر چرخ را خیره کرد }}
{{ب| به رود روان با دلی پر ز تاب‌فرو ریخت از دست و از دیده آب }}
{{ب| به رود روان با دلی پر ز تاب‌|فرو ریخت از دست و از دیده آب }}
{{ب| چو از دست آن آب را برفشاندملک از فلک بروی احسنت خواند <ref>همان؛ ص 255- 259 و 260.</ref> }}
{{ب| چو از دست آن آب را برفشاند|ملک از فلک بروی احسنت خواند <ref>همان؛ ص 255- 259 و 260.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۲۰۳: خط ۲۰۳:




{{ب| چو عبّاس آوای شه را شنیدیکی ناله از نای پر خون کشید }}
{{ب| چو عبّاس آوای شه را شنید|یکی ناله از نای پر خون کشید }}
{{ب| بگفتا که ای شاه یزدان شناس‌به پروردگار جهانم سپاس }}
{{ب| بگفتا که ای شاه یزدان شناس‌|به پروردگار جهانم سپاس }}
{{ب| که دادم به راهت سرو جان پاک‌نبردم من، این آرزو را به خاک }}
{{ب| که دادم به راهت سرو جان پاک‌|نبردم من، این آرزو را به خاک }}
{{ب| دم آخرینم رسیدی به سرتن از بوی تو یافت جانی دگر }}
{{ب| دم آخرینم رسیدی به سر|تن از بوی تو یافت جانی دگر }}
{{ب| کنون گر رسد مرگ من باک نیست‌که انجام هر زنده جز خاک نیست }}
{{ب| کنون گر رسد مرگ من باک نیست‌|که انجام هر زنده جز خاک نیست }}
{{ب| سه خواهش مرا هست از شهریارز راه کرم سوی من گوش دار }}
{{ب| سه خواهش مرا هست از شهریار|ز راه کرم سوی من گوش دار }}
{{ب| نخستین روانم بود تا به تن‌مبر سوی خیمه تن چاک من }}
{{ب| نخستین روانم بود تا به تن‌|مبر سوی خیمه تن چاک من }}
{{ب| که از کودکان توام شرمسارز ناوردن آب شیرین گوار }}
{{ب| که از کودکان توام شرمسار|ز ناوردن آب شیرین گوار }}
{{ب| دگر آنکه در ماتم من منال‌مکن گریه اندر بر بدسگال }}
{{ب| دگر آنکه در ماتم من منال‌|مکن گریه اندر بر بدسگال }}
{{ب| چو گریی تو، بدخواه خندان شودبه کین خواستن تیز دندان شود }}
{{ب| چو گریی تو، بدخواه خندان شود|به کین خواستن تیز دندان شود }}
{{ب| و دیگر تو گفتی که از همرهان‌نماند درین روز کس زنده جان }}
{{ب| و دیگر تو گفتی که از همرهان‌|نماند درین روز کس زنده جان }}
{{ب| مگر سید الساجدین پور من‌که باشد پس از من امام ز من }}
{{ب| مگر سید الساجدین پور من‌|که باشد پس از من امام ز من }}
{{ب| از ایدر چو رفتی به سوی حرم‌چنین کن سپارش بدان محترم }}
{{ب| از ایدر چو رفتی به سوی حرم‌|چنین کن سپارش بدان محترم }}
{{ب| که چون جای کردی به یثرب دیاررها گشتی از پیچش روزگار }}
{{ب| که چون جای کردی به یثرب دیار|رها گشتی از پیچش روزگار }}
{{ب| ز عمّت دو کودک بود در سرای‌به جا مانده، دل خسته بی‌غمزدای }}
{{ب| ز عمّت دو کودک بود در سرای‌|به جا مانده، دل خسته بی‌غمزدای }}
{{ب| تو آن نورسان را پرستار باش‌ز هَر بد به گیتی نگهدار باش }}
{{ب| تو آن نورسان را پرستار باش‌|ز هَر بد به گیتی نگهدار باش }}
{{ب| یتیمند مشکن دل زارشان‌پدروار بنگر به دیدارشان }}
{{ب| یتیمند مشکن دل زارشان‌|پدروار بنگر به دیدارشان }}
{{ب| ز گفتار او شه نبالید سخت‌فرو ریخت خون از مژه لخت‌لخت }}
{{ب| ز گفتار او شه نبالید سخت‌|فرو ریخت خون از مژه لخت‌لخت }}
{{ب| سترد از رخ و چشم او خون و خاک‌ببوسیدش آن چهره‌ی تابناک }}
{{ب| سترد از رخ و چشم او خون و خاک‌|ببوسیدش آن چهره‌ی تابناک }}
{{ب| جوان دیده بر روی شه برگشادکشید آه و اندر برش جان بداد }}
{{ب| جوان دیده بر روی شه برگشاد|کشید آه و اندر برش جان بداد }}
{{ب| خنک دوستداری که در پای یارچو جان داد، یار آردش در کنار <ref> همان؛ ص 292 و 291.</ref> }}
{{ب| خنک دوستداری که در پای یار|چو جان داد، یار آردش در کنار <ref> همان؛ ص 292 و 291.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری