۱۰٬۰۷۲
ویرایش
الهامی کرمانشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «میرزا احمد کرمانشاهی ملقّب به فردوسی حسینی و متخلّص به «الهامی» که قبل از مل...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
{{ب| سلام ار به فرماندهی بایدم|بدان شاه دنیا و دین شایدم }} | {{ب| سلام ار به فرماندهی بایدم|بدان شاه دنیا و دین شایدم }} | ||
{{ب| از این گفته فرمانده بد سگال|برآشفت و زد بانگ بر بی‌همال <ref>همان: نظیر و مانند.</ref> }} | {{ب| از این گفته فرمانده بد سگال|برآشفت و زد بانگ بر بی‌همال <ref>همان: نظیر و مانند.</ref> }} | ||
{{ب| که ای فتنه‌گر مرد | {{ب| که ای فتنه‌گر مرد پرخاشجوی|از این فتنه‌جویی چه دیدی بگوی؟ }} | ||
{{ب| که بر تافتی رخ ز امر امام|سر دین پژوهان کنارنگ شام }} | {{ب| که بر تافتی رخ ز امر امام|سر دین پژوهان کنارنگ شام }} | ||
{{ب| چو فرّخ سپهدار از او این شُنفت|خروشید بر مرد ناپاک و گفت: }} | {{ب| چو فرّخ سپهدار از او این شُنفت|خروشید بر مرد ناپاک و گفت: }} | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
{{ب| ابو حمزه کو عارف راه | {{ب| ابو حمزه کو عارف راه بود|ز اسرار دینِ حق آگاه بود }} | ||
{{ب| به درگاه چهارم امام | {{ب| به درگاه چهارم امام انام|فزون داشت جاه و نکو داشت نام }} | ||
{{ب| چنین گوید آن مرد فرخنده | {{ب| چنین گوید آن مرد فرخنده کیش|که روزی بُدَم نزد مولای خویش }} | ||
{{ب| در آندم بیامد یکی | {{ب| در آندم بیامد یکی خردسال|که مانست خورشید را در جمال }} | ||
{{ب| جوانی چو ماهش رخان | {{ب| جوانی چو ماهش رخان تابناک|که بودی عبید اللّهش نام پاک }} | ||
{{ب| مر آن ناز پرورد خورشید | {{ب| مر آن ناز پرورد خورشید فر|ابو الفضل را بُد گرامی پسر }} | ||
{{ب| خداوند دین سیّد | {{ب| خداوند دین سیّد السّاجدین|چو دیدش دل نازکش شد غمین }} | ||
{{ب| همی بر رخ پاک او | {{ب| همی بر رخ پاک او بنگریست|بمویید و بر وی فراوان گریست }} | ||
{{ب| چو لختی بگریید گفت: | {{ب| چو لختی بگریید گفت: اینچنین|به من، آن خداوند دنیا و دین }} | ||
{{ب| به عبّاس عمّ من آن میر | {{ب| به عبّاس عمّ من آن میر راد|که چون او وفا پیشه مادر نزاد }} | ||
{{ب| به راه برادر ز جان و ز | {{ب| به راه برادر ز جان و ز سر|گذشت آن جوانمرد فرّخ‌گهر }} | ||
{{ب| به جای دو دست ایزد ذو | {{ب| به جای دو دست ایزد ذو الجلال|بدادش ز یاقوت رخشان دو بال }} | ||
{{ب| بدان سان که بر جعفر | {{ب| بدان سان که بر جعفر پاک‌زاد|ز بخشش دو بال ایزد پاک داد }} | ||
{{ب| شهیدان همه جاه آن | {{ب| شهیدان همه جاه آن نامدارپکنند آرزو نزد پروردگار }} | ||
{{ب| همه جاه عبّاس با | {{ب| همه جاه عبّاس با آفرین|کنند آرزو از جهان آفرین }} | ||
{{ب| بر پاک دادار | {{ب| بر پاک دادار پیروزگر|ابو الفضل را هست جاه دگر <ref>همان؛ ص 223 و 224.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۶۱: | خط ۱۶۱: | ||
{{ب| چو رفتند اخوان و یاران | {{ب| چو رفتند اخوان و یاران شاه|به سوی پیمبر از این دامگاه }} | ||
{{ب| سپهبد دلش از غم آمد به | {{ب| سپهبد دلش از غم آمد به درد|نگه کرد لختی به دشت نبرد }} | ||
{{ب| ز یکسو خداوند دین | {{ب| ز یکسو خداوند دین بی‌پناه|ستاده به میدان آوردگاه }} | ||
{{ب| زده تکیه بر نیزه‌ی | {{ب| زده تکیه بر نیزه‌ی بی‌کسی|ی کشتنش نیزه برپا بسی }} | ||
{{ب| نمانده کس از جان نثاران | {{ب| نمانده کس از جان نثاران او|به خون غرقه خویشان و یاران او }} | ||
{{ب| ز اصحاب و اخوان | {{ب| ز اصحاب و اخوان نام‌آورش|نمانده به جا جز علی اکبرش }} | ||
{{ب| ز یکسو زنی چند | {{ب| ز یکسو زنی چند بی‌غمگسار|غریب و پسر کشته و داغدار }} | ||
{{ب| ز یکسو بسی کودک | {{ب| ز یکسو بسی کودک ماه‌وش|به گردون برآورده بانگ از عطش }} | ||
{{ب| ز بی‌یاری شاه و اهل | {{ب| ز بی‌یاری شاه و اهل حرم|دل ساقیِ تشنه لب شد دژم }} | ||
{{ب| به خود گفت هنگامت آمد | {{ب| به خود گفت هنگامت آمد فراز|یکی چاره از بهر رفتن بساز }} | ||
{{ب| بیامد بر خسرو | {{ب| بیامد بر خسرو راستین|بدو خیره چشم سپهر و زمین }} | ||
{{ب| بگفت ای نگهبان هر دو | {{ب| بگفت ای نگهبان هر دو جهان|خداوند هر آشکار و نهان }} | ||
{{ب| دل من ازین زندگی سیر | {{ب| دل من ازین زندگی سیر شد|به راه تو جان دادنم دیر شد }} | ||
{{ب| تو تنها، به خون خفته اخوان | {{ب| تو تنها، به خون خفته اخوان من|نیاید به کار این تن و جان من }} | ||
{{ب| مرا جان از آن داده | {{ب| مرا جان از آن داده پروردگار|که در خاک پای تو سازم نثار }} | ||
{{ب| مخواه از در قرب حق | {{ب| مخواه از در قرب حق دوریم|ببخشا پی رزم دستوریم <ref> دیوان الهامی کرمانشاهی؛ ص 243 و 244.</ref> }} | ||
{{ب| شهنشه بدو خواند بس | {{ب| شهنشه بدو خواند بس آفرین|سپس گفت کای پور ضرغام دین }} | ||
{{ب| به من گر همی بایدت | {{ب| به من گر همی بایدت یاوری|بکن جهد کآبی به دست آوری }} | ||
{{ب| که این کودکان تر نمایند | {{ب| که این کودکان تر نمایند کام|از آن پس بکن روز بد خواه شام }} | ||
{{ب| ابو الفضل از این مژده دلشاد | {{ب| ابو الفضل از این مژده دلشاد گشت|ز بند غم و رنج آزاد گشت }} | ||
{{ب| ببوسید پیش برادر | {{ب| ببوسید پیش برادر زمین|چو حیدر برِ سیّد المرسلین }} | ||
{{ب| به بدرود آل رسول | {{ب| به بدرود آل رسول امین|روان شد چو جان از بر شاه دین }} | ||
{{ب| ستمدیدگان را چو بدرود | {{ب| ستمدیدگان را چو بدرود کرد|پی آب سر جانب رود کرد }} | ||
{{ب| چو بر آبِ روِد روان | {{ب| چو بر آبِ روِد روان بنگریست|ز لب تشنگان یاد کرد و گریست }} | ||
{{ب| همی گفت کای آب شیرین | {{ب| همی گفت کای آب شیرین گوار|ز آب آفرین شاه شرمی بدار }} | ||
{{ب| روانی تو بر خاک و سنگ | {{ب| روانی تو بر خاک و سنگ زمین|لبِ تشنه، آل رسول امین }} | ||
{{ب| تو موج اندر آورده جوشان | {{ب| تو موج اندر آورده جوشان همی|سکینه ز بهرت خروشان همی }} | ||
{{ب| سزد کز تو نوشند مردم | {{ب| سزد کز تو نوشند مردم تمام|بمیرند آل علی تشنه‌کام }} | ||
{{ب| کفی آب برداشت تا | {{ب| کفی آب برداشت تا نوشدا|که کمتر دلش از عطش جوشدا }} | ||
{{ب| به یاد آمدش کام خشک | {{ب| به یاد آمدش کام خشک امام|به خود گفت این آب بادت حرام }} | ||
{{ب| ره یاری این نیست | {{ب| ره یاری این نیست آزرم‌دار|ز روی برادر یکی شرم‌دار }} | ||
{{ب| تو سیراب و نوباوه‌ی | {{ب| تو سیراب و نوباوه‌ی مصطفی|چنان تشنه، این نیست رسم وفا }} | ||
{{ب| ننوشید یک قطره زان آب | {{ب| ننوشید یک قطره زان آب سرد|شکیبش سر چرخ را خیره کرد }} | ||
{{ب| به رود روان با دلی پر ز | {{ب| به رود روان با دلی پر ز تاب|فرو ریخت از دست و از دیده آب }} | ||
{{ب| چو از دست آن آب را | {{ب| چو از دست آن آب را برفشاند|ملک از فلک بروی احسنت خواند <ref>همان؛ ص 255- 259 و 260.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۲۰۳: | خط ۲۰۳: | ||
{{ب| چو عبّاس آوای شه را | {{ب| چو عبّاس آوای شه را شنید|یکی ناله از نای پر خون کشید }} | ||
{{ب| بگفتا که ای شاه یزدان | {{ب| بگفتا که ای شاه یزدان شناس|به پروردگار جهانم سپاس }} | ||
{{ب| که دادم به راهت سرو جان | {{ب| که دادم به راهت سرو جان پاک|نبردم من، این آرزو را به خاک }} | ||
{{ب| دم آخرینم رسیدی به | {{ب| دم آخرینم رسیدی به سر|تن از بوی تو یافت جانی دگر }} | ||
{{ب| کنون گر رسد مرگ من باک | {{ب| کنون گر رسد مرگ من باک نیست|که انجام هر زنده جز خاک نیست }} | ||
{{ب| سه خواهش مرا هست از | {{ب| سه خواهش مرا هست از شهریار|ز راه کرم سوی من گوش دار }} | ||
{{ب| نخستین روانم بود تا به | {{ب| نخستین روانم بود تا به تن|مبر سوی خیمه تن چاک من }} | ||
{{ب| که از کودکان توام | {{ب| که از کودکان توام شرمسار|ز ناوردن آب شیرین گوار }} | ||
{{ب| دگر آنکه در ماتم من | {{ب| دگر آنکه در ماتم من منال|مکن گریه اندر بر بدسگال }} | ||
{{ب| چو گریی تو، بدخواه خندان | {{ب| چو گریی تو، بدخواه خندان شود|به کین خواستن تیز دندان شود }} | ||
{{ب| و دیگر تو گفتی که از | {{ب| و دیگر تو گفتی که از همرهان|نماند درین روز کس زنده جان }} | ||
{{ب| مگر سید الساجدین پور | {{ب| مگر سید الساجدین پور من|که باشد پس از من امام ز من }} | ||
{{ب| از ایدر چو رفتی به سوی | {{ب| از ایدر چو رفتی به سوی حرم|چنین کن سپارش بدان محترم }} | ||
{{ب| که چون جای کردی به یثرب | {{ب| که چون جای کردی به یثرب دیار|رها گشتی از پیچش روزگار }} | ||
{{ب| ز عمّت دو کودک بود در | {{ب| ز عمّت دو کودک بود در سرای|به جا مانده، دل خسته بی‌غمزدای }} | ||
{{ب| تو آن نورسان را پرستار | {{ب| تو آن نورسان را پرستار باش|ز هَر بد به گیتی نگهدار باش }} | ||
{{ب| یتیمند مشکن دل | {{ب| یتیمند مشکن دل زارشان|پدروار بنگر به دیدارشان }} | ||
{{ب| ز گفتار او شه نبالید | {{ب| ز گفتار او شه نبالید سخت|فرو ریخت خون از مژه لخت‌لخت }} | ||
{{ب| سترد از رخ و چشم او خون و | {{ب| سترد از رخ و چشم او خون و خاک|ببوسیدش آن چهره‌ی تابناک }} | ||
{{ب| جوان دیده بر روی شه | {{ب| جوان دیده بر روی شه برگشاد|کشید آه و اندر برش جان بداد }} | ||
{{ب| خنک دوستداری که در پای | {{ب| خنک دوستداری که در پای یار|چو جان داد، یار آردش در کنار <ref> همان؛ ص 292 و 291.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||