تکیه معاون الملک: تفاوت میان نسخه‌ها

بنای تکیه شامل سه بخش حسینیه، عباسیه و زینبیه است. مجموعه تکیه در قطعه زمینی با اختلاف سطح در کنار رودخانه «آبشوران» بر پا شده‌است. همین مجاورت با رودخانه در طول زمان آسیب‌هایی بر بنا وارد آورده که با مرمت‌های متعدد بازسازی شده‌است. سر در ورودی تکیه به ارتفاع زیاد و با قوس نزدیک به نعل اسبی ویژه دوران قاجار و طاقنماهایی در دو طبقه بنا شده‌است. در پله‌های ورودی سقاخانه‌ای قرار دارد که چون دیگر بخش‌های سردر دارای تزئینات کاشی‌کاری است. روی کاشی‌های سقاخانه مرد سوار پرچم دار با کودک خردسالی به چشم می‌خورد که به [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]] و [[سکینه دختر امام حسین (ع)|سکینه دختر امام حسین(ع)]] نسبت داده می‌شود. در چوبی جانب غربی بنا، در اصلی و قدیمی تکیه است. بعد از در ورودی محوطه حسنیه دارای حیاط کوچکی است که اطراف آن حجره‌ها و ایوان‌ها با طاق نماهایی با قوس خاص دوران قاجاری در دو طبقه بنا شده‌است. قبلا حیاط تکیه دارای پوشش شیروانی بوده اما بعدها حذف شده‌است. نمای دیوارهای گرداگرد در ابتدا با گچبری و آیئه کاری تزئین شده بود اما بعدها با کاشهای بزرگ خشتی با صحنه‌های مربوط به واقعه عاشورا و مراسم عزاداری مربوط به آن مانند سینه زنی و قمیه زنی پوشانده شد.

حسنیه اولین بخش این مجموعه است که در 1315 شمسی بنا شد اما در سال 1327 شمسی مخالفان معاون الملک که از مستبدین بودند در آشفتگی‌های غرب کشور از فرصت بهره برده و حسنیه را زیر آتش توپ و اسلحه ویران کردند. بعدها معین الرعایا بار دیگر تکیه را در مجموعه بزرگتری ساخت و کاشیکاری آن را به استاد حاج حسن کاشی پز اصفهانی واگذار کرد. از اساتید دیگری که به وی یاری رساندند میتوان به معمار عسگر، استاد هاشم، استاد محمد سپاه اشاه کرد.  

در ضلع جنوبی حسنیه صحنه بزرگی بر روی کاشی نقش بسته که عبارت است از مراسم روضه خوانی یک سید روحانی که بر بالای منبر نشسته و مشغول موعظه است. در داخل حجره‌ها و طاقنماها زنان با چادر سیاه و روبنده و مردان با لباس‌های دوران قاجار، جمعی با کلاه و گروهی بدون کلاه نقاشی شده‌اند. از یک دالان باریک از حسینیه به بخش مرکزی مجموعه یا زینبیه راه می‌یابیم.