سیره امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیره امام حسین(ع)''' سیره اخلاقى و رفتارى [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] است که نشان دهنده روح بلند او و تربیت در دامان پیامبر و على(ع) و تجسم قرآن کریم در عمل و اخلاق اوست.  

== ویژگیها<ref>این ویژگیهاى رفتارى در منابع زیر آمده است: مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۶۵، حیات الامام الحسین، ج ۱، ص ۱۱۲، المحجه البیضاء، ج ۴، ص ۲۲۲، سیره الائمة الاثنى عشر، ج ۲،ص ۲۹،کشف الغمه،ج۲،ص ۲۲۶، بحار الانوار،ج ۴۴،ص ۱۸۹ و عوالم (ج ۱۳،الامام الحسین) ص ۵۹.</ref> ==

سیدالشهدا مهمان‌نواز و بخشنده بود، به خویشاوندان رسیدگى مى‌کرد، سائلان را محروم نمى‌گذاشت، به فقیران مى‌رسید، برهنگان را پوشانده و گرسنگان را سیر مى‌کرد، بدهى بدهکاران را مى‌داد، بر یتیمان شفقت و مهربانى داشت، ضعیفان را کمک و یارى مى‌کرد، صدقاتش فراوان بود و مالى که به دستش مى‌رسید میان تهیدستان تقسیم مى‌کرد. بسیار عبادت خدا مى‌کرد و روزه مى‌گرفت، بیست و پنج بار پیاده به سفر حج رفت، شجاعتش زبانزد همگان بود، در میدان نبرد استوار و بى‌باک بود، اراده‌اى نیرومند و روحیه‌اى والا داشت، هرگز ذلت و حقارت را نمى‌پذیرفت، مرگ را بر زندگى ذلیلانه ترجیح مى‌داد، غیرتمند بود، صراحت لهجه و صلابت در بیان حق داشت، حلم و بردبارى و تحملش بسیار بود، کریم و بزرگوار بود و با کمترین بهانه‌اى غلامان و کنیزان خویش را آزاد مى‌کرد، شبها انبان غذا به در خانه محرومان مى‌برد، متواضعانه با فقیران و مساکین همنشین و هم غذا مى‌شد. امر به معروف و نهى از منکر را دوست داشت و از خلافها و جنایتهاى ظالمان بشدت انتقاد مى‌کرد، جوانمرد و با فتوت و اهل گذشت بود، کینه بدى‌کننده را به دل نمى‌گرفت، اهل عفو بود، بزرگى روح و کرم او همه را شیفته رفتارش مى‌ساخت، خانه‌اش پناهگاه و مرکز امید درماندگان بود، اهل شب‌زنده‌دارى بود، در شب و روز هزار رکعت نماز مى‌خواند، در ماه رمضان ختم قرآن مى‌کرد، پولها و بخششهایى را که معاویه مى‌فرستاد مى‌گرفت و میان فقرا تقسیم مى‌کرد، سالى یک بار نصف همه دارایى خود را در راه خدا به نیازمندان صدقه مى‌داد، ثروت را ذخیره نمى‌کرد، محاسن خویش را خضاب مى‌کرد.

=== در نهضت عاشورا ===

قاطعانه بیعت با یزید را رد کرد و از مدینه خارج شد، در سخت‌ترین شرایط محاصره و سختى و تشنگى در [[کربلا]] هم پیشنهاد تسلیم شدن و بیعت را نپذیرفت، عزتمندانه به استقبال شهادت رفت، جوانمردانه به حر و سپاه تشنه او در طول راه آب داد و بالاخره توبه [[حر بن یزید ریاحی|حر]] را روز [[عاشورا]] پذیرفت، بیعت خود را از یاران برداشت تا هر که مى‌خواهد برگردد، غلام و خادم خویش را هم آزاد گذاشت و از او خواست که اگر مى‌خواهد برود، به یتیمان [[مسلم بن عقیل]] پس از [[شهادت]] پدرشان مهربانى کرد، شب عاشورا را براى مناجات و تلاوت قرآن و عبادت مهلت خواست، تا آخرین لحظات حتى در قتلگاه هم حالت تسلیم و رضا داشت، بر سختیها و شداید کربلا و شهادت اصحاب صبورى کرد، روز عاشورا با آن همه داغ و مصیبت و تشنگى و تنهایى چون شیر جنگید و از انبوه دشمن نهراسید، قیام خویش را با انگیزه امر به معروف و نهى از منکر دانست، بارها در طول سفر کربلا بى‌اعتبارى دنیا را گوشزد کرد و زهد خویش را نشان داد، هتاکیهاى دشمنان را روز عاشورا حلیمانه تحمل کرد، اثر انبانهایى که به خانه محرومان برده‌بود، پس از شهادتش بر پشت و دوش آن حضرت دیده شد.

 

 

==پی‌نوشت==