عترت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عرت،''' خاندان پیغمبر اکرم(ص)، [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] عصمت و طهارت، ائمّۀ شیعه است. عترت به فرزندانى که از نسل کسى باشد گفته مى‌شود.  

از امیرالمومنین پرسیدند: «عترت» کیست؟ فرمود:«من، حسن، [[حسین بن على (ع)|حسین]] و امامان نهگانه از فرزندان حسین(ع) که نهمین آنان مهدى و قائم ایشان است، از قرآن جدا نمى‌شوند و قرآن از آنان جدا نمى‌شود، تا کنار حوض(کوثر)بر پیامبر وارد شوند.<ref>سفینة البحار،ج ۲،ص ۱۵۶.</ref> عترت پیامبر، همتاى قرآن کریمند و رسول خدا «قرآن و عترت» را بعنوان میراث و یادگار خویش براى امّت معرّفى کرده است:«انّى تارک فیکم الثّقلین،کتاب اللّه و عترتى اهل بیتى...».<ref>اثبات الهداة،ج ۱،ص ۷۳۵.</ref>

امّا «عترت» در لغت، قطعه‌هاى درشت مشک در نافۀ آهوست، نیز به معناى لعاب شیرین است. همچنین عترت به معناى فرزندان و نوادگان نسبى و نسل یک شخص است و به همین جهت به ذریه پیامبر از نسل على و فاطمه، عترت مى‌گویند. معناى دیگر عترت، ریشۀ درختى که بریده شده و دوباره روییده باشد.مرحوم محدّث قمى با توجّه به همۀ معانى یاد شده براى عترت،چنین مى‌گوید:ائمّه،همچون قطعه‌هاى بزرگ مشک از نافه‌اند و علومشان آب گوارا نزد اهل حکمت و اندیشه است و اینان درختى هستند که رسول خدا ریشه‌اش،على تنه‌اش و ائمّه از نسل او،شاخه‌هاى این درخت،و شیعیانشان برگ این درختند و علوم اهل بیت،میوۀ این درخت است.<ref>سفینة البحار،ج ۲،ص ۱۵۷.</ref>

عترت،به چشمۀ زلال و گوارا و شیرین گفته مى‌شود.علوم اهل بیت نیز،نزد اهل خرد و فرزانگان،گواراتر از هر چیز است.عترت،به معناى باد است.آنان نیز همچون باد،سپاه و حزب خدایند.عترت،گیاهى متفرق است،مثل مرزنجوش.عترت پیامبر نیز مزارهاى پراکنده در هر سو دارند و برکاتشان در شرق و غرب جهان گسترده است.عترت،دوستان، طایفه و قبیلۀ هر کس را گویند.اهل بیت نیز گروه و طایفه و رهط رسول اللّه«ص»هستند.<ref>مجمع البحرین،طریحى،واژه«عتر».نزدیک به این بیان در«سفینة البحار»واژۀ عترت.</ref>

<references />